เรากับเขาเป็นเพื่อนกันค่ะ เราสนิทกันคอยช่วยเหลือกันเรื่องเรียนตลอด เราจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันบ่อยมากๆค่ะ เวลาเรียนเราเรียนด้วยกัน ส่วนใหญ่เขาจะไปรับไปส่ง กินข้าวด้วยกันก็เกือบะทุกมื้อ เวลาไปไหนส่วนใหญ่จะไลน์บอก ไปดูหนังด้วยกัน เวลาเราหรือเขาไม่สบายใจหรือเบื่อๆกลางคืนดึกๆ เขาก็จะมารับไปหาอะไรกิน ขี่รถเล่น หรือทำอะไรก็ได้ที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน ทั้งหมดนี้เราชอบเขาค่ะ และเขาก็รู้ว่าเราชอบ
ความจริงแล้วเราสองคนไม่ได้เริ่มต้นจากการเป็นเพื่อน สนิทกัน แล้วเราก็ค่อยชอบเขานะคะ เราชอบเขาตั้งแต่เห็นเขาครั้งแรกเลยค่ะ และเหมือนเขาก็มองๆเราอยู่ บวกกับการที่เราเรียนสาขาเดียวกัน มันเลยทำให้เรามีโอกาสได้คุยกัน และทำให้เขารู้ค่ะว่าเราชอบเขา เขาบอกว่าเขาก็ชอบๆเราอยู่เหมือนกัน แต่ความสัมพันธ์มันไปต่อไม่ได้ เพราะเขาบอกว่า เขามีคนคุยอยู่แล้ว ใช่ค่ะ เขาใช้คำว่าคนคุยไม่ใช่แฟน......มันเลยทำให้เราเป็นเพื่อนกันมาจนถึงทุกวันนี้
พอมันเริ่มสนิทมากขึ้น เราเริ่มสัมผัสได้คถึงความรู้สึกที่มันเพิ่มมากขึ้นของเราเอง และของเขาด้วยค่ะแต่มันยังคงไม่ชัดเจนและยังงงๆ ในความรู้สึกของเขา
เราสนิทกันเรื่อยๆจนมันมีทั้งความผูกพันในเรื่องของเพื่อนเขามาเกี่ยวข้องด้วย เราไม่เข้าใจเขามีคนของเขาอยู่ซึ่งเขาไม่ใช่คำว่าแฟน แต่มันดูตัดกันไม่ขาด และเรามีความรู้สึกว่าเขาจะเก็บเราไว้ในสถานะหนึ่ง ซึ่งเขาไม่ยอมพูดคำว่าเพื่อน ทั้งที่เมื่อก่อนเขาเป็นคนบอกเราเองด้วยซ้ำว่า อย่ารอเขาเลย เราพยายามจะออกมาจากชีวิตเขาหลายรอบ แต่เขาบอกให้เราอยู่ มีเราอยู่มันดีกว่า และเราเองก็ไม่อยากเสียเพื่อนอย่างเขาไปด้วย เขาดีกับเรามากๆ แต่การที่เราใกล้ชิดกันมากๆ มันก็ทำให้เราคิดไกลตลอดเลย รวมถึงการกระทำของเขาด้วย เราไม่รู้ว่าควรทำยังไง ไม่รู้ควรรู้สึกอย่างไงดี การมีเขาเป็นเพื่อน อยู่ใกล้ๆคอยช่วยเหลือกันถึงแม้มันจะมีบางครั้งที่ทำให้เรารู้สึกสับสนบ้าง แต่มันดีกว่าตอนที่เราทะเลาะกันและตอนที่เรารู้สึกว่าเราจะไม่มีเขาอยู่ในชีวิตแล้วแม้กระทั่งความเป็นเพื่อน เขาชอบพูดอยู่บ่อยๆว่าถ้าเราคบกัน มันคงดีอย่างงั้นอย่างงี้ กับการกระทำของเขาต่อเรา จนบางทีเราสัมผัสเลยว่าเขารู้สึกกับเราพอสมควร แต่เขาไม่ยอมจบความสัมพันธ์กับคนนั้น ที่เขาก็ดูแคร์ความรู้สึก แต่สถานะก็ดันไม่ใช่แฟน เราเคยถามว่าทำไมเขาไม่คบกันเขาบอกเขายังไม่อยากคบ(ทั้งที่ฝ่ายหญิงก็รอเขาอยู่ค่ะ) เพราะถ้าเขาคบกัน มันอาจจะทำให้เราตัดใจง่ายขึ้นก็ได้ แงงงงงงงงงงงงงงงง งง
เป็นทุกอย่างให้เธอแล๊วววว
ความจริงแล้วเราสองคนไม่ได้เริ่มต้นจากการเป็นเพื่อน สนิทกัน แล้วเราก็ค่อยชอบเขานะคะ เราชอบเขาตั้งแต่เห็นเขาครั้งแรกเลยค่ะ และเหมือนเขาก็มองๆเราอยู่ บวกกับการที่เราเรียนสาขาเดียวกัน มันเลยทำให้เรามีโอกาสได้คุยกัน และทำให้เขารู้ค่ะว่าเราชอบเขา เขาบอกว่าเขาก็ชอบๆเราอยู่เหมือนกัน แต่ความสัมพันธ์มันไปต่อไม่ได้ เพราะเขาบอกว่า เขามีคนคุยอยู่แล้ว ใช่ค่ะ เขาใช้คำว่าคนคุยไม่ใช่แฟน......มันเลยทำให้เราเป็นเพื่อนกันมาจนถึงทุกวันนี้
พอมันเริ่มสนิทมากขึ้น เราเริ่มสัมผัสได้คถึงความรู้สึกที่มันเพิ่มมากขึ้นของเราเอง และของเขาด้วยค่ะแต่มันยังคงไม่ชัดเจนและยังงงๆ ในความรู้สึกของเขา
เราสนิทกันเรื่อยๆจนมันมีทั้งความผูกพันในเรื่องของเพื่อนเขามาเกี่ยวข้องด้วย เราไม่เข้าใจเขามีคนของเขาอยู่ซึ่งเขาไม่ใช่คำว่าแฟน แต่มันดูตัดกันไม่ขาด และเรามีความรู้สึกว่าเขาจะเก็บเราไว้ในสถานะหนึ่ง ซึ่งเขาไม่ยอมพูดคำว่าเพื่อน ทั้งที่เมื่อก่อนเขาเป็นคนบอกเราเองด้วยซ้ำว่า อย่ารอเขาเลย เราพยายามจะออกมาจากชีวิตเขาหลายรอบ แต่เขาบอกให้เราอยู่ มีเราอยู่มันดีกว่า และเราเองก็ไม่อยากเสียเพื่อนอย่างเขาไปด้วย เขาดีกับเรามากๆ แต่การที่เราใกล้ชิดกันมากๆ มันก็ทำให้เราคิดไกลตลอดเลย รวมถึงการกระทำของเขาด้วย เราไม่รู้ว่าควรทำยังไง ไม่รู้ควรรู้สึกอย่างไงดี การมีเขาเป็นเพื่อน อยู่ใกล้ๆคอยช่วยเหลือกันถึงแม้มันจะมีบางครั้งที่ทำให้เรารู้สึกสับสนบ้าง แต่มันดีกว่าตอนที่เราทะเลาะกันและตอนที่เรารู้สึกว่าเราจะไม่มีเขาอยู่ในชีวิตแล้วแม้กระทั่งความเป็นเพื่อน เขาชอบพูดอยู่บ่อยๆว่าถ้าเราคบกัน มันคงดีอย่างงั้นอย่างงี้ กับการกระทำของเขาต่อเรา จนบางทีเราสัมผัสเลยว่าเขารู้สึกกับเราพอสมควร แต่เขาไม่ยอมจบความสัมพันธ์กับคนนั้น ที่เขาก็ดูแคร์ความรู้สึก แต่สถานะก็ดันไม่ใช่แฟน เราเคยถามว่าทำไมเขาไม่คบกันเขาบอกเขายังไม่อยากคบ(ทั้งที่ฝ่ายหญิงก็รอเขาอยู่ค่ะ) เพราะถ้าเขาคบกัน มันอาจจะทำให้เราตัดใจง่ายขึ้นก็ได้ แงงงงงงงงงงงงงงงง งง