สวัสดีค่ะ ใครเคยทิ้งคนดีๆบ้างคะ พอเวลาผ่านไปแล้วรู้สีกเสียดายบ้างไหม?
หรือพอเวลาผ่านไปดันกลับมารู้ใจตัวเองว่ายังรักเขาอยู่บ้างไหม?

เรามีแฟนที่คบกันมา5ปี แรกๆก็หวาน อาจเพราะยังไม่หมดโปรมั้งคะ
พอเราคบกันไปเรื่อยๆ ความรู้สึกเรามันเหมือนชิน เหมือนคบกันแบบเพื่อน
เขาก็รักเรามากและดีกับเรามาก ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ แล้วก็ยอมรับเรื่องบนเตียง
ที่เราให้เขาไม่ได้เรายังไม่พร้อม เราคิดว่าเรายังเรียนอยู่มันยังไม่ถึงเวลานั้น
รักเราจริงก็ต้องรอเราได้ เขาก็รอนะคะถึงจะเคยเอ่ยปากขอก็เถอะ
แต่ก็มีหลายๆอย่างที่ทำให้เราคิดว่า คนๆนี้จริงๆหรอที่เราจะคบต่อไปเรื่อยๆ
จนถึงช่วงเวลาของวัยแต่งงาน เราไม่รู้จักที่บ้านเขาเลย ไม่สนิท
ไม่มีการพูดคุยในเวลา5ปีที่ผ่านมา กับทางบ้านเรา เขาจะมาก็แค่ตอนมาส่งเรา
กับมาเอาของ เวลาแม่เราพูดด้วยก็จะตอบแบบเหมือนรีบไปรีบกลับ
แต่เราเข้าใจว่าเขาคงอาย เราเคยทะเลาะขอเลิกกับเขาเรื่องนี้
เราบอกเขาว่าเราเข้ากับครอบครัวเขาไม่ได้หรอก แล้วเขาก็เข้ากับครอบครัวเราไม่ได้
เขาก็พยายามพูดทุกอย่างว่าเดี๋ยวจะพาไปรู้จักที่บ้าน เราก็โอเคลองอีกสักครั้ง
พอเวลาผ่านไปก็ไม่มีไรเกิดขึ้น อย่างเวลามีเทศกาลอะไรที่บ้านเขาก็จะพาไปกินกัน
ไม่เคยเอ่ยปากชวนเรา เราเคยแกล้งพูดว่าไปด้วยสิ เขาก็เงียบๆ แล้วก็ชอบพูดแต่คำว่า
เรานอกใจเขา ทั้งๆที่ผ่านมาเราไม่เคยทำไม่เคยคุยกับใครเลยสักครั้ง พอเราเริ่มไม่พอใจ
เขาก็จะบอกว่าแค่พูดเล่นๆเอง แต่เราไม่เข้าใจจะพูดให้บั่นทอนจิตใจกันทำไม
จนเหมือนมันฝั่งในใจเราไปแล้ว เราบอกเลิกเขามาสามครั้งแต่เขาไม่ยอมเลิก
เรามองตัวเองเราเองที่ไม่ดี เราเอาแต่ใจ และอีกหลายๆอย่าง แต่เราไม่อยากเป็นฝ่ายทำร้ายเขา
เราอยากจากกันด้วยเหตุผล ลดความสำคัญลงมา เราไม่อยากให้เขาเกลียดเรา
แต่เขาคงเกลียดเราแหละเรารู้นิสัยเขาดี ตอนนี้เราพยายามถามใจตัวเองอยุ่ว่าเรายังรักเขาไหม
หรือแค่เคยชินที่มีเขาอยู่ตรงนี้