คือว่าเราอยากมาสารภาพ บาปที่ทำค่ะ พ่อแม่เราแยกทางกันเราอยู่กับพ่อ พ่อมีแม่ใหม่ มีบ้านค่ะแต่ที่เป็นที่ของแม่ใหม่ ทุกวันนี้เราไปๆมาๆบ้านพ่อกับบ้านย่าค่ะ แม่ใหม่มีลูกติดคนนึ่งค่ะ เริ่มเลยนะค่ะ อาจจะเป็นเพราะความอิจฉาของเราด้วยค่ะ ที่พี่สาว(ลูกติดแม่ใหม่) มีทุกอย่างพร้อม แม่ใหม่ซื้อให้ทุกอย่าง ทั้งเสื้อผ้า ทุกอย่างเลย ยอมรับค่ะว่าอิจฉา จนวันนึงค่ะ เข้าห้องพี่ ไป ยืมเสื้อแขนยาว มาใส่ค่ะ ประมาณ3ผืนได้ ไม่ได้บอกค่ะ แล้ว ไม่ได้คืน  ประมาณ2-3เดือนเลย
พี่ก็บ่นว่าเสื้อหาย ไม่กล้าเอาไปคืนค่ะเลยปล่อยไปอย่างนั้น เข้าห้องพี่บางทีไปลองครีม พี่เล่นบ้าง
แล้วก็ยืมลำโพงค่ะ มาดูหนังอันนี้บอกแล้วค่ะในแชทแต่ตอนนั้นพี่ไม่อยู่
จนวันนึง พี่รู้ว่าเราเอาลำโพงไปกับเสื้อ1ผืน พี่มาเอาคืนไปแล้ว
แม่ใหม่กับพี่บอกว่าเราขโมยของไป แล้วเอาไปบอกเพื่อนแม่ เพื่อนพี่หมดเลยค่ะ
ตอนนั้นพี่ลืมบัตร ปชช.ให้เราถ่ายไปให้แบโทรๆกันอยู่ แล้วพี่ก็คุยกับเพื่อนค่ะแบบ แล้วกูจะเอาซ่อนทำไมว่ะ
แค่บัตร ปชช. แล้วเพื่อนพี่ก็บอกแบบนั้นดิจะเอาซ่อนทำไม กลัวใครขโมย ทั้งที่เมื่อก่อนพี่คนนี้ก็รู้จักเรา
ตอนนั้นไปบ้านเพื่อนแม่ใหม่งานวันเกิด ลูกเพื่อนแม่ใหม่เขาไม่อยากอยู่ใกล้เลย
แบบ ซุบซิบด้วย ทั้งที่เมื่อก่อนเราสนิทกัน พี่ก็เหมือนไม่อยากรู้จัก
เข้าห้องน้ำในบ้าน พี่เดินผ่านห้องน้ำแบบ กระทืบเท้า เดินผ่านเหมือนจงใจให้ได้ยินอะ
ไปบ้านน้อง น้องอยู่ ป.3 อยากกลับบ้านค่ะแต่พ่อยังไม่มารับ เลยบอกขอยืมโทรสัพ
โทรหาพ่อแปปนึงจะกลับบ้านแล้ว แต่น้องบอกกลัวเราขโมยโทรสัพอะค่ะ
เราอยากจะขอโทษสิ่งที่ทำไป เราผิดจิงๆ อายมากๆด้วย ไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้ว  เครียดมาก
เราควรทำยังไงดีค่ะ ไม่อยากไปบ้านพ่อแล้ว เรากลัวทุกๆคนมากค่ะ เสียใจมากๆด้วย ตอนนี้กินข้าวไม่ลงเลยค่ะ