[เล่าด้วยภาพ]สงกรานต์2017:12-04-2017 เดินเหงาๆ ที่ถนนข้าวสาร-บางลำพู

บอกกล่าว : กระทู้นี้ไม่เหมาะกับ “ผู้ดี” , “พวกหัวสูง” , “คนใฝ่ธรรม” , “ผู้ทรงศีล” หากท่านเป็นบุคคลประเภทดังกล่าวแล้วไม่ต้องการเสียสุขภาพตา - สุขภาพใจ แนะนำให้กดปิดหน้าต่างนี้ไปได้เลย เพราะภาพที่จะได้เห็นต่อไปนี้ ผมเชื่อว่าพวกคุณยังไงก็ไม่มีทางรับได้ แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องโลกๆ โลกีย์วิสัยของปุถุชนคนธรรมดา กิน ขับถ่าย สืบพันธุ์ นอน ก็ตาม

แต่ถ้าท่านใจกว้าง พอจะเปิดหูเปิดตา รับว่าภายใต้โลกอุดมคติของท่าน ยังมีโลกอีกใบที่ไม่สวยงาม แต่มันคือความสุขความสนุกเล็กๆ ของคนที่อาจจะมีภูมิธรรม ภูมิประพฤติต่ำต้อยกว่าท่านบ้าง

ก็ขอเชิญรับชมได้ครับ

---------------------------

เผลอแป๊บเดียว วันเวลาผ่านไปไวอย่างกับโกหก การเดินทางบันทึกประวัติศาสตร์เทศกาลสงกรานต์ตาม Concept "เครื่องเสียง โคโยตี้ ดนตรีแดนซ์ แป้ง รถบรรทุกถังน้ำ" ปีนี้เข้าสู่ปีที่ 5 แล้วครับ

จากจุดเริ่มต้นแค่ต้องการยืนหยัดความชอบใน Concept นี้ ต่อบรรดาฝ่ายที่รังเกียจความสนุกสุดเหวี่ยง ในปี 2013 ได้กลายมาเป็นภารกิจศักดิ์สิทธิ์ในแต่ละปีที่ผมรอคอย

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ใครจะว่าอย่างไรผมก็ไม่รู้ด้วย ผมรู้แค่ว่าเมื่อผมเห็นภาพเหล่านี้ อย่างน้อยๆ ปีละครั้ง มันเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมาก ผมไม่รู้หรอกว่าจะทำแบบนี้ไปถึงเมื่อไร แต่ถ้าสังขารยังไหว และยังมีคนเล่นกัน ผมก็จะทำต่อไปเรื่อยๆ เพื่อส่งต่อประวัติศาสตร์ความมันส์ไปสู่รุ่นลูกรุ่นหลาน

ผมคิดแค่นี้ผมก็นอนตาหลับแล้ว

สำหรับวันแรก 12-04-2017 แน่นอนครับว่า หนีไม่พ้นต้องไปคารวะ-คำนับ "ถนนข้าวสาร-บางลำพู" สถานที่ที่ทำให้กรุงเทพฯ ฟื้นคืนการเล่นสาดน้ำตาม Concept เครื่องเสียง โคโยตี้ ดนตรีแดนซ์ แป้ง รถบรรทุกถังน้ำ ดังนั้นที่นี่จึงไม่ต่างจากสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับคนที่ชอบแนวนี้ ที่จะต้องไปเยี่ยมให้ได้สักครั้งหรือหลายครั้งในชีวิต ก่อนจะไปตระเวนเล่นที่อื่น ( อีกที่คือคูเมือง จ.เชียงใหม่ สถานที่ที่ Concept นี้ รอดพ้นการถูกกวาดล้างเมื่อกึ่งศตรวรรษก่อน จนมีภาพเก่ายุคใช้รถบรรทุก-รถจี๊ปขนถังน้ำ เหลือมาให้คนรุ่นหลังได้ชมกัน )

และปีนี้ ผมลงทุนถอยมือถือใหม่ครับ Samsung A5 ( 2017 ) มาใช้แทน S4 Zoom ที่ไม่สามารถใส่ในซองกันน้ำได้


( ขออภัย Samsung ด้วยนะครับ ถึงท่านจะโฆษณาว่ากันน้ำได้ แต่ผมไม่เสี่ยงดีกว่า - -! )

เอาละครับ ขอเชิญรับชมได้ ณ บัดนี้

------------------------------

20.48 น.

ผมลงจากรถเมล์บริเวณวงเวียนอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย

บรรยากาศลมเอื่อยๆ รถรายังคงแล่นขวักไขว่ในปริมาณมาก เพราะวันนี้ยังเป็นวันทำงานโดยเฉพาะกับส่วนราชการ จึงยังมีคนที่ยังไม่ออกจากเมืองกรุงอีกไม่น้อย

ผมทอดสายตาไปที่อนุสาวรีย์ขนาดใหญ่ที่มีพานจำลองรัฐธรรมนูญตั้งอยู่บนยอด พลางคิดในใจ ถ้าหากอนุสาวรีย์พูดได้ คงจะทักทายไปว่า..

"อยู่เหงาๆ แบบนี้มา 2 ปีกว่าแล้วสินะ?"

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่