What's for Dinner, Mom? หนังฟิลกู๊ดจากญี่ปุ่นเรื่องนี้เข้าฉายที่ญี่ปุ่นเมื่อปี 2016 กำกับโดยมิสุฮิโตะ ชิโระฮะ เข้าฉายในไทยชื่อ เมนูนี้ ยังคิดถึง หนังนอกกระแสที่ไม่มีกระแสเลย เงียบมากจนไม่รู้ว่ามีหนังเรื่องนี้จะเข้าฉาย แถมยังเข้าฉายชนกับ Fast & Furious 8 อีกต่างหาก เรื่องราวของสองศรีพี่น้องตระกูลอิโตโตะ คนโตชื่อทาเอะ คนเล็กชื่อโยจัง วันหนึ่งทั้งคู่ได้กลับไปบ้านเก่าที่จังหวัดหนึ่งห่างไกลจากเมือง เพื่อไปปรับปรุงบ้าน ทาเอะได้ไปเจอกับกล่องใส่จดหมายและรูปภาพของแม่ตัวเองที่เสียไปแล้วเมื่อ 20 ปีก่อน นอกจากนี้ยังเจอสมุดจดสูตรอาหารที่แม่ของเธอตั้งแต่สมัยยังเป็นสาวได้ไปจดมาจากบ้านสามีที่ไต้หวัน และนั่นก็เป็นการเปิดกล่องความทรงจำของเธอตั้งแต่สมัยเธอยังเป็นเด็กที่ได้ผูกพันกับคุณแม่และอาหารฝีมือคุณแม่ที่จะทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นในหัวใจขึ้นมาอีกครั้ง

ด้วยความที่นางเป็นหนังสไตล์ญี่ปุ่น ทำให้การเล่าเรื่องของหนังเรื่องนี้เป็นไปอย่างราบเรียบมากเหนื่อยมากจนแทบจะง่วง แต่จะไม่ติ เพราะเป็นสไตล์ญี่ปุ่น ซึ่งคนดูต้องเข้าใจในจุดนี้ สีของภาพออกจะตุ่นๆ ตามสไตล์ญี่ปุ่นเหมือนกัน จังหวะของหนังก็ตัดแปลกๆ เช่นเดียวกันตามมาตรฐานหนังญี่ปุ่น นักแสดงเล่นดีมากทำให้เรารู้สึกหลงรัก ทุกคนในเรื่องมีเสน่ห์ ที่สำคัญยังทำอาหารเก่งมากๆ อาหารในเรื่องเหมือนเป็นพระเอกนางเอกของเรื่อง คือมันช่างยั่วยวนให้หิวมากยิ่งนัก ที่เด่นๆ คือขาหมูคากิ บ๊ะจ่าง และขนมผักกาด แนะนำเลยว่าใครจะไปดูควรหาอะไรกินไปก่อน มิเช่นนั้นจะท้องร้องลั่นโรง เพลงประกอบถือว่าดีช่วยบิ๊วอารมณ์เราได้ประมาณหนึ่ง เสียงทำอาหารก็ช่างสมจริงมากจนน้ำลายไหลถ้าได้ใช้ในระบบ 4DX คงมีกลิ่นออกมาด้วย การเล่าเรื่องอาจจะมีงงนิดหน่อยเพราะเล่าข้ามไปข้ามมาระหว่างอดีตปัจจุบันหลายปี ค่อยๆ ตั้งใจดูไปแล้วกัน

ประเด็นของหนังที่ตอนแรกดูเหมือนจะไม่มีอะไรแต่มันก็มี หนังพยายามเล่าเรื่องอะไรที่มันง่ายมากๆ ในชีวิตที่เรามองข้ามไปอย่างอาหารของแม่ซึ่งเราก็ผูกพันกับมันมาตั้งแต่เด็ก เช่นแม่ชอบทำอันนี้ให้เรากิน แล้วพอเราเติบโตขึ้นไปจนอาจจะหลงลืมไปว่าครั้งหนึ่งเราเคยกินอาหารอะไรซักอย่างฝีมือแม่ที่มันอร่อยมากๆในความคิดเรา ชนิดที่ว่าไปกินที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่าฝีมือแม่ทำ เรื่องเล็กๆ ที่ไม่เคยมีหนังเรื่องไหนทำ แต่เรื่องนี้ก็ถ่ายทอดออกมาได้ดีทำให้เรารู้สึกคิดถึงแม่และคิดถึงบ้านไปพร้อมๆ กัน หนังยังมีประเด็นเรื่องความตายของแม่ที่จะทำให้เราฉุกคิดได้ว่าแม่เราจะอยู่ไปอีกกี่วันก็ไม่รู้ ถ้ายังมีเวลาก็ควรดูแลแม่ให้ดีที่สุด หนังยังมีบางประเด็นที่ค่อนข้างหนักเช่นประวัติศาสตร์ในช่วงไต้หวันเป็นเมืองขึ้นของญี่ปุ่นแต่หนังไม่เน้นความลำบากของตัวละครที่ต้องพบเจอเท่าไหร่นัก หนังเน้นถึงความทรงจำของลูกสาวสองคนที่มีต่อแม่ที่สำคัญก็คือถึงแม้ว่าแม่จะจากพวกเธอไปแล้วแต่ความผูกพันของอาหารที่แม่เคยทำให้กินนั้นจะยังคงอยู่ในดวงใจตลอดไป


โดยรวมนั้นเป็นหนังที่ทำออกมาได้ดีเกินคาด จริงๆ คือไม่ได้คาดคิดมาก่อนด้วยซ้ำว่าหนังจะดี ตอนแรกคิดว่ามันอาจจะน่าเบื่อด้วยซ้ำ แต่หนังไม่น่าเบื่อเลยหนังยาวเกือบ 2 ชั่วโมงแต่ไม่ทำให้เรารู้สึกเบื่อ มันอาจจะมีง่วงบ้างเพราะความเนือยของหนัง แต่โดยรวมแล้วถ้ามีโอกาสก็ควรมาดูหนังหายากเรื่องนี้

อ่านต่อ : fb.com/SendJarJarBinks