สวัสดีค่ะ.. เราเพิ่งตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก
หากผิดพลาดประการใดเราต้องขอโทษด้วยนะคะ
เริ่มจาก....
ครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่มีความสุขดีนะคะ
พ่อแม่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา มีพี่ๆน้องๆหลานๆที่น่ารัก
แต่เรากลับรู้สึกเหมือนเราอยู่คนเดียว เรารู้สึกไม่ผูกพันกับครอบครัว
ไม่อยากยุ่ง ไม่อยากวุ่นวาย อยากออกมาใช้ชีวิตของเราเอง
คืออาจจะเพราะเราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เด็กๆ
เราอยู่กับป้ามาตลอด พ่อแม่ทำงานต่างจังหวัด ส่งแค่เงินมาให้
จะมีแค่ช่วงปิดเทอมหรือแค่เทศกาลเท่านั้นที่จะอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน
จนตอนนี้ เราทำงาน เราก็ยังมีความคิดที่ว่า ไม่อยากทำงานใกล้บ้าน
เรารู้สึกเหมือนเราไม่มีความสุขกับครอบครัว
ยิ่งป้าคนที่เลี้ยงเราเสียไป เรายิ่งเหมือนอยู่คนเดียว
เวลามีปัญหาอะไร ก็มีแต่เพื่อนๆที่คอยรับฟังปัญหา
พอเราเอาปัญหาไปพูดให้ฟัง ก็เหมือนจะถูกซำ้เติมมากกว่าที่เค้าจะให้กำลังใจ

เราอยากถามทุกคนว่า เราปกติรึเปล่าค่ะ ที่เรารู้สึกแบบนี้
ถ้าเราผิดปกติ เราจะแก้ไขได้ยังไงค่ะ