ปุจฉา

ปุจฉา

สุดท้ายคือ มันต้องมีสิ่งทำให้ความไม่มีมันกลายเป็นมี สิ่งที่สร้างบางอย่างโดยไม่ใช้วัดถุดิบ






วิสัชนา

การคิดเช่นนั้นมันเป็นเรื่องทางปรัชญาตะวัตตก ในมโนทัศน์ของปรัชญาตะวันตกที่มาฐานคิดว่า ...สรรพสิ่งเริ่มนับจำนวนต้องเริ่มที่เลขหนึ่งเสมอ
กฏจึงต้องมีผู้ตั้งกฏเสมอ เมื่อมีผู้ตั้งกฏก็จึงมีผู้ควบคุม

แต่ฐานคิดดังกล่าว ..ต่างจากฐานในมโนทัศน์ของปรัชญาตะวันออก
ทางตะวันออก กล่าวไว้ว่าสรรพสิ่งเป็นวงกลม
สรรพสิ่งไม่มีจุดเริ่มหรือจุดจบ กฏจึงเป็นเรื่องที่ไม่มีจุดเริ่ม
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กฏพื้นฐานที่สุด ...ย่อมไม่มีจุดเริ่ม
.
.


"
"
"

ในแง่คณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์

ในตอนเราเรียนคณิตศาสตร์ระดับอนุบาล เราต้องเริ่มเรียนที่เลขหนึ่ง(ระบบจำนวนนับ เส้นจำนวนคือเส้นตรง จุดเริ่มของจำนวนนับคือเลขหนึ่ง)  เพราะมโนทัศน์ของเด็กยังไม่เข้าใจเลขศูนย์และจำนวนอนันต์

ต่อเมื่ออายุมากขึ้นสมองมีระบบความคิดที่ซับซ้อนขึ้นจึงเข้าใจว่าสรรพสิ่งเป็นอนันต์ (ซึ่งถ้าเราเรียนคณิตศาสตรืมากขึ้นก้อจะมาเข้าใจในภายหลังได้ว่าเส้นตรงก็คือส่วนหนึ่งของวงกลมที่มีรัศมีเป็นอนันต์นั่นเอง)

ในอดีตเราเชื่อว่าโลกแบน(ความแบนคือส่วนหนึ่งของทรงกลมที่มีรัศมีเป็นอนันต์) ดังมาพบในภายหลังว่าโลกกลม..แม้นแต่การกำเนิดของเอกภพก็มีลักษณะวนไปวนมา

เลข0 ในฐานะของศูนย์ในทางระบบคณิตศาสตร์ปรัชญาตะวันตกไม่เคยมีมาก่อน  เราถือว่าอินเดียเป็นต้นกำเนิดของระบบจำนวนอันซับซ้อนที่เราใช้กันอยู่ทุก วันนี้ แต่อินเดียเองก็ได้รับความรู้และอิทธิพลมาจากอารยธรรมรุ่นก่อนด้วย ในกรณีของเลข 0 นั้น ชาวอินเดียรู้จักกับมันในเชิงของปรัชญาและจิตวิญญาณมาตั้งแต่ 17,000 ปีก่อนแล้ว ปรัชญาของอินเดียพูดถึง ความว่างเปล่า มานาน คำว่าศูนย์เองก็คือ สูญ หรือ สุญตา และภาษาอังกฤษก็เรียก sunya(มาจากคำว่า sunyata) แทนคำว่าศูนย์เมื่อพูดถึงประวัติของเลขศูนย์


.
.
.

หมายเหตุ.... ศูนย์ อนันต์ และวงกลม คือสิ่งเดียวกันในธรรมชาติ ซึ่งเป้นฐานของปรัญชาตะวันออก ที่ต่างกับตะวันตก

ภาษาคณิตศาสตร์..... จำนวนใดๆ เอาอนันต์มาหารจะเป็นศูนย์
ภาษาชาวบ้าน............ สรรพสิ่งถ้าแบ่งย่อยๆดูให้ละเอียดสุดๆแล้ว. ล้วนไร้แก่นสาร

กฏพื้นฐานแห่งธรรมชาติไม่มีจุดเริ่ม ....ธรรมชาติ มันเป็นเช่นนั้นเอง