สวัสดีครับ
อยากทราบว่าสำหรับนักปฏิบัติที่ยังเป็นฆราวาสอยู่ต้องปฏิบัติต่อเพศตรงข้ามเเค่ไหนจึงถือว่าเป็นการสำรวมวาจา สำรวมใจให้อยู่ในขอบเขตของพุทธศาสนาครับ เพราะว่าผมเองบางทีถ้าพูดคุยกับเพศตรงข้ามมากไป หรือ อยู่ด้วยกันนานๆอาจจะมีอารมณ์หวั่นไหว โดยเฉพาะกับคนที่รู้สึกชอบ หรือ รู้สึกว่าสวย. ผมเองก็พยายามตัดเรื่องราคะพอสมควรเเต่มันรุนเเรงมากๆ ยิ่งใช้สติตามตัวอารมณ์ราคะมันก็ยิ่งหนี ยิ่งเร็วขึ้น ยิ่งฝืนมันมันกลับเหมือนเพิ่มอำนาจให้มันย้อนกลับมาหนักกว่าเก่า เลยอยากจะรู้ว่าถ้าจะเข้มงวดเรื่องนี้อย่างจริงจรัง ต้องปฏิบัติตัวต่อเพศตรงข้ามอย่างไรดีครับ
2. ผมมักชอบคิดว่า การคบกัน การรักกัน มันไม่ถาวร เดี่ยวสักพักความสัมพันธ์เเบบนี้ก็ต้องจบ ไม่มีคู่ไหนที่อยู่ด้วยกันไปตลอด
ตอนนี้เค้าสวย เค้าน่ารัก วันเวลาผ่านไปผ่านไปความเเก่ก็มาเเทน ความทะเลาะ ความขัดเเย้งก็เกิดขึ้นอยู่เสมอๆกับคู่รัก คิดเเบบนี้ถือว่าถูกมั้ยครับ
ขอบคุณครับ
การสำรวมต่อเพศตรงข้ามทำเเค่ไหนถือว่าเหมาะสำหรับนักปฏิบัติครับ
อยากทราบว่าสำหรับนักปฏิบัติที่ยังเป็นฆราวาสอยู่ต้องปฏิบัติต่อเพศตรงข้ามเเค่ไหนจึงถือว่าเป็นการสำรวมวาจา สำรวมใจให้อยู่ในขอบเขตของพุทธศาสนาครับ เพราะว่าผมเองบางทีถ้าพูดคุยกับเพศตรงข้ามมากไป หรือ อยู่ด้วยกันนานๆอาจจะมีอารมณ์หวั่นไหว โดยเฉพาะกับคนที่รู้สึกชอบ หรือ รู้สึกว่าสวย. ผมเองก็พยายามตัดเรื่องราคะพอสมควรเเต่มันรุนเเรงมากๆ ยิ่งใช้สติตามตัวอารมณ์ราคะมันก็ยิ่งหนี ยิ่งเร็วขึ้น ยิ่งฝืนมันมันกลับเหมือนเพิ่มอำนาจให้มันย้อนกลับมาหนักกว่าเก่า เลยอยากจะรู้ว่าถ้าจะเข้มงวดเรื่องนี้อย่างจริงจรัง ต้องปฏิบัติตัวต่อเพศตรงข้ามอย่างไรดีครับ
2. ผมมักชอบคิดว่า การคบกัน การรักกัน มันไม่ถาวร เดี่ยวสักพักความสัมพันธ์เเบบนี้ก็ต้องจบ ไม่มีคู่ไหนที่อยู่ด้วยกันไปตลอด
ตอนนี้เค้าสวย เค้าน่ารัก วันเวลาผ่านไปผ่านไปความเเก่ก็มาเเทน ความทะเลาะ ความขัดเเย้งก็เกิดขึ้นอยู่เสมอๆกับคู่รัก คิดเเบบนี้ถือว่าถูกมั้ยครับ
ขอบคุณครับ