ชีวิตนักเขียนรันทด
หยุดทุกอย่าง
เขียนไปก็ไม่มีใครอยากอ่าน
พิมพ์ไปก็ไม่มีใครอยากซื้อ
อยู่เฉยๆ
ไปเสียให้ไกลแบบที่ท่านเต๋าเป็นดีกว่า
รอวันไม่หายใจอย่างสงบ
ชาติหน้าค่อยว่ากันใหม่
ใครจะว่าอย่างไรก็ช่าง
มันเรื่องเขา
แต่คิดถึงอากงอามา มีเรา
และเหลือที่เรามี
อยู่อย่างเรียบง่าย
และสมถะ
ก็ดีเหมือนกัน
คนเราอย่าฝืน
ถ้าเลือกฝืนแล้วจะผิดหวัง
สายนำ้ไม่ได้บอกคนให้เดินทวนกระแสของมัน
แต่ถ้าจะเดินตามกระแสมันหรือทวนกระแสมันไป
มัน ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักคำ

โดย
จึ" rel="nofollow" >งจืออย่าง