สวัสดีค่า~ วันนี้เราอยากมาแชร์ประสบการณ์การไปดูคอนเสิร์ตครั้งแรกในชีวิตของเราบ้าง ขอจารึกไว้ให้ตัวเองอ่านในอีกหลายเดือนหลายปีข้างหน้าว่าเคยมีคืนที่สุดๆ ขนาดนี้ยังไง และเผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ใช้วีลแชร์คนไหนที่ลังเลอยากไป/ไม่ไปแล้วกันนะคะ (ตรงโซนวีลแชร์มีแค่ 3 คน มีเราเป็นคนไทยคนเดียวเลย >\\\<)

วงที่เราเฝ้ารอก็คือ Coldplay นั่นเอง (ฮือออ คิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอกันแล้วจ้ะพี่จ๋า T-T) พี่เล่นจัดใหญ่ไฟกะพริบที่รัชมังคลากีฬาสถาน...ใกล้กับบ้านน้องซึ่งอยู่บางกะปินี่เอง น้องต้อง make it happen ให้ได้จ้ะพี่

55 เข้าเรื่องแบบจริงจังบ้างค่ะ ถึงแม้บ้านจะใกล้ที่จัดงาน แต่สุขภาพเราก็ไม่อำนวยสำหรับการไปไหนนานๆ (ปกติเราใช้เครื่องช่วยหายใจวันละ 20 ชม. ค่ะ) พอจองตั๋วคอนได้ปุ๊บก็จัดการจองรร. หลังรามทันที ซึ่งเราก็ไปเช็กอินที่รร. และนอนเล่นตั้งแต่ช่วงบ่าย พอ 6 โมงแม่ก็พาเข็นมารัชมังฯ ใช้เวลาเดินแค่สิบกว่านาทีค่ะ ระหว่างทางก็มีเพื่อนร่วมทางทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติช่วยลากจูงเป็นระยะเวลาตกหลุม จนบางทีพูดแทงกิ้วกับคนไทย บอกขอบคุณกับคนต่างชาติ แหะๆ อาเซียนร่วมใจ~ อาเซียนเรามาร่วมใจ~~ สุดๆ ค่ะ


เราเข้าทางประตูหลังราม แต่เดินงงๆ หลงๆ อยู่ในกกท. ร่วมชม. ถึงหาจุด information เจอ (ก่อนวันงานเราหลังไมค์ไปถามทางผู้จัดถึงโซนวีลแชร์มา เขาแนะนำให้ติดต่อจุดนี้ค่ะ) โอเคคค เรากับแม่ก็ไปลุยกันต่อจนมาถึงบันไดทางขึ้นที่เขาแจก xyloband ขณะที่กำลังมองหาจนท. ก็เจอนักท่องเที่ยวใจดีมาก 2 คนมาช่วยยกรถเข็นขึ้นบันได จนกระทั่งขึ้นไปแถวทางเดินรอบๆ ตัวสนามได้สำเร็จก็มีจนท. มาพาไปที่โซนบีซึ่งเป็นโซนวีลแชร์ค่ะ (ถ้าไม่มีตรงนี้ เราคงต้องตะกายดาวไปถึง E2Q เลยยย โฮ ดีใจที่ผู้จัดนึกถึงจุดนี้ด้วย)

เวลาเริ่มใกล้มาถึงแล้วพร้อมกับฝนปรอยๆ แต่เพื่อผู้ชายสู้ตายค่า (เอ้ย! เพื่อวงดนตรีเดียวที่รักสิ) มาถึงจุดนี้ไม่มีคำว่าเหนื่อยหรือลำบากอะไรแล้ว ระหว่างรอก็ผูกมิตรประชาคมอาเซียนกันไปกับผู้ใช้วีลแชร์ชาวมาเลย์ ส่วนอีกคนนึงเป็นฝรั่งค่ะ (คิดดูว่าชะนีไทยโดดเดี่ยวแค่ไหน!) อ้อ ลืมบอกว่าตรงโซนวีลแชร์เขาให้ผู้ติดตามอยู่ได้คนนึงค่ะ ส่วนเราก็ดูกับแม่


ในที่สุดเวลาที่รอคอยก็มาถึง!!! ใจงี้เต้นตึกตัก ตื่นตาตื่นใจกับแสงสีเสียงมากค่ะ ฮือออ โคตรดี โคตรสุดดด โคตรสนุกกกกก สมกับเสียงลือเสียงเล่าอ้างถึงความดีงามสุดๆ เราไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกนี้ยังไง เป็นบุญหูที่ได้ฟังเสียงร้องสดๆ มากกกกก ฮือออออ แค่คิดว่าวงที่เราชอบอยู่ในระยะสายตาเรา อยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตรตรงหน้า เสียงดนตรีมันเต้นอยู่ในเสียงหัวใจเรา โฮฮฮ มันสุดติ่งจริงๆ ค่ะ TT_TT

สำหรับเรา มันคุ้มมากที่ได้พยายามทำให้ตัวเองได้มีวันนี้ แค่คิดว่าถ้าเรากลัวเหนื่อย กลัวไม่สบาย หรือเสียดายเงินจนตัดสินใจไม่ไป เราเชื่อมั่นล้าน%เลยว่าเราต้องนอนร้องไห้สไลด์ทวิตเตอร์อยู่บ้านแน่นอนค่ะ (ส่วนตอนนี้ก็ร้องไห้เพราะคิดถึงแทน แหะๆ) แต่เราเชื่อในคำสัญญาว่าพวกเขาจะกลับมา น้องจะรอนะจ๊ะพี่จ๋า น้องจะต้องไม่ตาย ฮือออ


Special thanks:
- ขอบคุณ Coldplay ที่มาจัดคอนที่ไทยในที่สุด ทีแรกที่ยังไม่มีไทยเรางี้ใจแป้วเลยค่ะ U_U ขอบคุณล้านๆๆๆ ครั้ง
- ขอบคุณเพื่อนโบว์ที่ต่อคิวซื้อตั๋วให้
- ขอบคุณทุกคนที่พบเห็นและช่วยเหลือมากๆ นะคะ
- ขอบคุณจนท. ที่พาไปส่งโซนที่นั่ง
- ขอบคุณตำรวจที่มาพาเราออกจากสนาม
- ขอบคุณแม่กับน้องที่ไปด้วยกัน
- ขอบคุณในการตัดสินใจของตัวเอง ขอบคุณที่ฉันรอดมาได้โว้ยยย ฮือออออ

นานาจิปาถะ :
- เนื่องจากโซนวีลแชร์จะอยู่หน้าอัฒจันทร์แถวล่าง ถ้าเรากับแม่เผลอบังใคร เราอยากขอโทษ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ T/\T ตอนแรกแม่เราก็นั่งพื้นเอาเพราะเกรงใจว่าอาจบัง จนจนท. นำเก้าอี้มาให้
- เหมือนตัวเองกำลังอยู่ในคอนที่ต่างประเทศมากกก คนมักทักทายว่า Where are you from? 5555
- มีน้ำดื่มแจกฟรีแต่เกรงใจเลยเอามาขวดเดียว ผลคือแหกปากร้องจนน้ำหมดในเวลารวดเร็ว บ้าจริงงง
- คราวหน้าจะต้องหามือถือที่กล้องดีกว่านี้ แหะๆ
- ควรซื้อของที่ระลึกเลยถึงแม้จะคิวยาว อย่าคิดซื้อหลังจบคอนแบบนี้อีก เพราะเขาปิดหมดแล้วนังแพร้ววววว โฮ orz
- ควรหาข่าวกิจกรรมมากกว่านี้ เพราะนกข่าวกิจกรรมต่างๆ ที่จะได้ลุ้น meet&greet หมดเลย ฮือออ T-T

ป.ล. มีใครเป็นแบบเราบ้างไหมคะ นอนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนทั้งวันไม่เป็นอันทำอะไร แหะๆ อดคิดไม่ได้ว่าวงเขาทำอะไร อยู่ไทยอยู่รึเปล่า