เอาเข้าเรื่องเลยนะครับ คือตอนนี้ผมก็เรียนจบ มีงานแล้วครับ อายุยังไม่ถึง 30 ครับ คือว่าบางที ผมก็อยากมีคนข้างกายสักคน แต่ปัญหาคือผมชอบคิดเสมอว่า
-ผมไม่หล่อ (เป็นคนผิวเข้มๆคร้าบ มีคนชอบทักว่าหน้าคล้าย วิไน ไกรบุตร )
-ชอบคิดเสมอว่าผมมันจน (อันนี้คือผมก็ชอบคิดแบบนี้นะเพราะผมรู้สึกว่าทุกวันนี้ทุกอย่างต้องใช้ตังค์)
-พอไปเจอคนที่หน้าตาดีกว่าหรือมีความสามารถมากกว่าเลยคิดว่า ถ้าเรามีแฟนแล้วมีคนที่ดีกว่าเข้ามา เค้าคงทิ้งผมไปอยู่ดี
-มีคนบอกว่าให้ใช้ความจริงใจ ปัญหาคือ แล้วคำว่าจริงใจมันคืออะไรครับ เช่นคอยถามความห่วงใยหรอครับ กลัวว่าจะกลายเป็นน่ารำคาญ
-พอจะเข้าไปทำความรู้จักแบบไม่จริงจัง กลับกลายว่าถูกมองว่าดูพิลึก แต่ไอพวกที่ชอบแซว ผิวปาก กลับได้เบอร์ และพาไปหลอกฟัน (อันนี้เจอมากับคนใกล้ตัว)
-บางทีก็คิดว่าผู้หญิงต้องชอบแบบ พวกกินเหล้า ตบตี เจ้าชู้ เล่นการพนัน หาหนี้ให้ใช้ นักเลง ไม่เคารพพ่อแม่ฝ่ายหญิง (เร้าใจประมาณนี้)
-(อันนี้ไม่ได้เข้าข้างตังเอง) ช่วงเวลาที่ผ่านมาผมยังคิดว่าตัวเองก็มีดีคือ ผมรักแม่ผม ผมให่เงินเดือนแม่ผมทุกเดือน ในหัวสมองตอนนี้คืออยากดูแม่ให้ดีที่สุด อยากให้แม่อยู่อย่างสุขสบาย *แต่กลับถูกมองว่าไร้สีสัน เป็นลูกแหง่ ซะงั้น (แต่ไอพวกที่ไม่รักพ่อแม่ ขโมย ผลาญเงินพ่อแม่ไปวันๆ กลับมีผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า แถมยังได้แฟน สวย แถมรวยให้ไถเงินได้อีกต่างหาก อันนี้ก็เจอมากับคนใกล้ตัว)

เข้ามาตอบกันเยอะๆนะครับ ว่าผมจะลบไอพวกความรู้สึกนี้ออกไปยังไง