จากที่เคยรีวิวนั่งรถไฟไปปีนังที่มีแต่คนบ่นว่าโหดแล้ว ไปได้ยังไง  มาถึงรีวิวนี้แล้วหลายคนคงจะอึ้งกว่า เพราะโหดกว่าหลายเท่า ไปมาเกือบปีแล้ว แต่ดองรีวิวไว้นานมาก ไม่เขียนสักที  วันนี้ที่รอคอย จะค่อยๆเล่าเรื่องการเดินทางคนเดียวแสนโหดนี้อีกครั้ง ในทริปที่เราเรียกว่าเป็นทริปวันเกิด เกิดวันที่ 26 พฤษภาคม เริ่มเดินทางกันตั้งแต่วันที่ 24 ตอนเย็น วันเกิดที่อายุเพิ่มขึ้นอีก 1 ปี อยากไปหาประสบการณ์ให้ตัวเองโตขึ้น อยากให้รางวัลตัวเอง

อยากไปไหนสักที่ที่ไม่ใช่ในประเทศอ่ะ แต่ต้องไม่แพง อยากไปเวียดนาม  มีวิธีไปแบบประหยัดมะ ในหัวคิดวนไปวนมา เห็นคนไป โฮจิมินห์ ดาลัด มุยเน่ เยอะมาก จนกลายเป็นเมืองท่องเที่ยว ท่าทางคนจะเยอะ อยากไปดูอะไรโบราณๆ เลยไปเจอฮอยอันเวียดนามกลาง แถมยังไปรู้มาอีกว่านั่งรถทัวร์ไปได้ แต่รีวิวนั่งรถทัวร์ไป-กลับ ฮอยอันมีน้อยมาก ส่วนใหญ่ต้องต่อเครื่องบินหมดเลย เพราะฮอยอันไม่มีสนามบิน  ความจริงมีจัดทัวร์ไปนะ อาจไปได้ครบกว่าเราเที่ยวด้วย แต่สายแบคแพคไง ทัวร์มันแพง ต้องการเวลาส่วนตัว  ทีนี้หาข้อมูลยากทำไงล่ะ ประสบการณ์จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อออกไปหาเอง เอาวะ! ไม่มีใครรีวิวแบบละเอียดบอกค่าใช้จ่ายละเอียดเลย ฉันนี่แหละ ฉันจะไปเอง

ทริป โหด มันส์ ฮา จึงเกิดขึ้น ออกไปใช้ชีวิตโง่ๆในวันเกิดในเมืองที่แทบไม่มีใครพูดอังกฤษได้เลย ออกไปใช้ชีวิตโก๊ะๆกังๆของตัวเอง 4 วัน 3 คืน ดูว่าจะเอาตัวรอดยังไง  ไปกันเลยค่ะ  เราจะพาทุกคนนั่งรถทัวร์ข้ามประเทศไปเวียดนามกัน

ถึงจะนั่งรถทัวร์ แต่ก็ต้องใช้พาสปอร์ตนะ เพราะเราต้องข้ามประเทศลาวและเวียดนาม  ครั้งนี้เราใช้เงินถึง 4 สกุลค่ะ บาท กีบ ดอลลาร์ ด่อง แลกไป 5 พัน 4 วัน 3 คืน ยังเหลือ ที่เหลือบวกเงินไทยค่าตั๋วรถทัวร์มุกดาหารไปแค่นั้นแหละ  ถ้าติดชายแดนลาวสามารถใช้เงินไทยได้ แต่ควรติดกระเป๋าไว้บ้าง เวลาแวะกินข้าวข้างทางหรือเข้าห้องน้ำ ที่อยู่ในเขตลาว เขาจะรับแต่เงินลาว   ความจริงไม่ได้แลกเงินลาวมาหรอก  เอาเงินไทยไปซื้อตั๋วที่ลาว เขาก็ทอนมาเป็นเงินลาวบ้าง  ส่วนเงินดอล ก็จำเป็น เพราะโรงแรมส่วนใหญ่รับเงินดอล  ถ้าไม่พอจริงๆก็ขอเขาใช้เงินด่องได้  เงินดอลก็จำเป็นอีกอย่างเวลาไปเช่าจักรยานปั่นในฮอยอัน  เขาจะรับแต่ดอล  จักรยานคันนึง 1 ดอล เช่าได้ 1 วัน  ถูกกว่าเช่าในไทยแปดล้านเท่า  เรื่องค่าเงินนี่ บางคนเรียกดง เรียกด่อง เราก็งง  เราติดเรียกด่องมากกว่า  ค่าเงิน 1 บาทไทยตอนนี้ก็เท่ากับ 661.29 ด่อง  แต่เรางงไง ขี้เกียจเอามาเทียบ  ไปอ่านเจอว่าก็นับง่ายๆเลย ตัดศูนย์ 3 ตัวหลังออกแล้วคูณ 2  พอ ก็จะเข้าใจง่ายกว่า ต่างกันไม่กี่บาท

ภาพทั้งหมดถ่ายจากมือถือ Samsung Galaxy A5 ตกแต่งด้วย VSCOCAM นะคะ เราไม่มีกล้องถ่ายรูป เอาไปแค่มือถือนี่แหละ

Day 1

รอขึ้นรถทัวร์กรุงเทพ-มุกดาหารที่หมอชิต ขออธิบายวิธีการซื้อตั๋วก่อน  ซื้อที่สถานีก็ได้  หรือซื้อที่เซเว่นก็ได้ ของเราซื้อที่เซเว่นค่ะ ก่อนหน้านี้ก็หาข้อมูล เวลารถออก เบอร์โทร แล้วโทรไปจองทางโทรศัพท์กับ Call Center  สำรองที่นั่ง Call Center 1624 ( 06.00 - 23.00 ) เปิดบริการทุกวัน จองได้แล้วก็ไปจ่ายเงินที่เซเว่น ค่าตั๋ว 538 บาท รวม Vat อีก 20 บาท เป็น 558 บาท  รอขึ้นรถ 19.30 น.  กว่าจะออกก็ 19.50 น. นั่งกันยาว ถึงมุกดาหารก็เช้าเลย  รถไม่แวะนะคะ มีข้าวให้กินบนรถ

DAY 2

05.50 น.  ถึงแล้วมุกดาหาร  นี่เป็นครั้งแรกที่มามุกดาหารเหมือนกัน แต่ไม่ได้มาเที่ยว  เรากำลังจะมาผจญภัยประหนึ่งเป็นผู้ร้ายข้ามแดนกัน เดินหาช่องขายตั๋ว มุกดาหาร-สะหวันนะเขต ลาว ซื้อตั๋วในราคา 50 บาท  ถ้าใครจะฝากของไว้ใต้ท้องรถจ่ายเพิ่มชิ้นละ 20 บาท  แต่เรามีเป้แค่ 2 ใบ ในส่วนใบเสื้อผ้าก็ใบใหญ่อยู่ แต่แนะนำนะ อย่าเอาเป้ใบใหม่หรือราคาแพงมากๆมา พอถึงเวียดนามแล้วเขาจะโยนลงค่ะ  เวลาขึ้นรถก็หิ้วเป้ขึ้นบนรถเลย ไม่ต้องฝาก  เพราะเดี๋ยวจะต้องลงไปตรวจของที่ ตม.ลาวอยู่ดี  ขั้นตอนนี้ไม่ได้นั่งนาน แนะนำขึ้นทีหลังก็ได้ ไม่ต้องนั่งก็ได้  แป๊บเดียวก็ถึงชายแดนลาว

06.30 น. รถออก ความจริงตารางรถออกเวลา 07.30 น.นะ แต่เอาแน่เอานอนไม่ได้เลย  คนเต็มเมื่อไหร่ออกเลย ดูจากสภาพแล้วมองหาคนไทยไม่มีเลย ท่าทางทริปนี้จะเป็นคนไทยคนเดียวบนรถซะแล้วเรา   วิ่งมา 5 นาทีก็ถึงตรวจคนเข้าเมืองมุกดาหาร  ห้ามถ่ายรูปบริเวณที่มี จนท. แต่รอบๆอ่ะถ่ายได้

ขั้นตอนที่ยุ่งยากที่สุดเรื่องการผ่านแดนเข้า-ออกนี่แหละ  หลายต่อมาก  ลุ้นมากด้วย  มีช่องให้เข้าแถวสำหรับคนไทยด้วย แต่คนอื่นมาต่อแถวก็มี เพราะแถวสั้นกว่า เลยเนียนมากันเลย  ทำตัวเอ๋อ งงไม่ได้เลย ต้องดูคนอื่นตลอด เพราะคนอื่นเร็วมาก ทั้งลาวเวียดนามข้ามาทำงานที่ไทยกันเยอะ บางทีเขียนไปก็กลัวขั้นตอนหลุดๆไปบ้าง  เพราะนี่ไปมาเป็นปีแล้วแต่เพิ่งมาเขียน บางอย่างอาจจะตกหล่น แต่คิดว่าจดมาดีแล้วนะ

07.00 น. ตรวจเสร็จขึ้นรถคันเดิม แต่ จนท.จะให้ตั๋วใบใหม่มา

หลังจากนั้นคนจะแย่งกันขึ้นรถอีก แต่ความจริงก็นั่งไปแป๊บเดียวนั่นแหละ เราจะข้ามไปลาวกันแล้ววววววว

07.20 น. ใช้เวลา 10 นาที อะไรอ่ะ ตรวจอีกแล้วเหรอ  ตรวจคนเข้าเมืองลาว  อ่ะ ทำอะไรทำตามหมด ที่อ่านๆรีวิวมานี่ไม่ต้องคิดถึงเลย  ลืมหมดแล้ว ถึงเวลานี้ให้ทำอะไรก็ทำอ่ะ ค่าผ่านแดน  คนประเทศอื่น 100 บาท  คนไทย 50 บาท ใช้เวลาเร็วค่ะ ประมาณ 10 นาที  บริเวณนี้จะมีคนเดินมาถามเต็มไปหมดว่าไปกัมพูชาไหม ข้ามไปเที่ยวได้  เฮ้ย! ไปได้หมดเลยแฮะจริงๆ  หลังจากนั้นก็รอขึ้นรถคันเดิมค่ะ เริ่มวิ่งเลนขวาแล้ว ทีนี้นั่งนานหน่อย ประมาณ 20 กว่านาที  ไปแล้ว ข้ามแล้ว

บรรยากาศครึ้มๆ  มาช่วงหน้าฝนไปอีก  ฝนปรอยไปอีก

07.45 น.  ถึงสะหวันนะเขตแล้ว ถือว่าเร็วมาก  เดินไปช่องขายตั๋วซื้อตั๋วเข้าเมืองเว้ ประเทศเวียดนาม  ราคา 500 บาท  รับเงินไทยค่ะ

รถออกตั้ง 09.00 น.แน่ะ หาอะไรกินแถวขนส่งสะหวันนะเขตก่อน  ก๋วยเตี๋ยว 40 บาทชามใหญ่ น้ำเยอะ  ผักกลิ่นแปลกๆ ซื้อน้ำขึ้นรถอีก 15 บาท

08.20 น. รถสะหวันเขต-เว้ ก็มาถึงท่ารถ  แต่ต้องรอขึ้น 09.00 น.  หน้าตารถที่เราจะข้ามไปเวียดนาม หน้าตาแบบนี้

พอถึงเวลาขึ้นรถ คนรถก็จะยืนตรวจพาสปอร์ตและแจกถุงพลาสติกให้คนละใบ  และถุงที่แจกให้เขาเอาไว้ให้ใส่รองเท้า กันกลิ่น  ทุกคนต้องถอดรองเท้าค่ะ  มีเลขที่นั่งด้วย  ได้เลขที่นั่ง 11

ก็ลุ้นกันไปว่าข้างเราใครจะมานั่งด้วย  โชคดีไปที่ผู้หญิงมานั่ง ถึงแม้จะมีเด็กน้อยก็ตาม แต่เด็กไม่ค่อยงอแงก็โอเค ท่าทางจะเป็นคนไทยคนเดียวเลย  มองหาคนพูดไทยได้ไม่มีเลย แล้วได้ยินแต่คนเวียดนามคุยกัน จิร้องไห้ ฮือ  ฟังใครไม่รู้เรื่องเลย  แล้วผู้ชายเวียดนี่ดูไม่ค่อยให้เกียรติผู้หญิงด้วยนะ กระโชกโฮกฮากมาก

พูดภาษาเวียดนามกัน ฟังไม่รู้เรื่องเลย  เปิดเพลงในรถเสียงดังมาก  ประเด็นคือเราใกล้โซนหน้าด้วยแหละ เลยรู้สึกดังเป็นพิเศษ  เปิดวิทยุตลก อารมณ์ประมาณตลกรายการชิงร้อยชิงล้านอ่ะ ภาษาเวียดนาม ฮือ  ฟังไม่รู้เรื่องเลย  แต่ก็ว่าไม่ได้ ก็เพลงของเขา วัฒนธรรมของเขาเป็นแบบนี้เนาะ ถ้าเขาฟังของบ้านเราก็อาจไม่เข้าใจเหมือนกัน  โชคดีไปที่ได้นั่งติดหน้าต่าง ชมวิวข้างทางไป ระหว่างทางของลาวค่อนข้างแล้งและร้อนเลย

10.25 น. วิ่งมาสักพัก ก่อนหน้านั้นสลบตลอดทางขรุขระ  อยู่ดีๆรถก็จอด  เขาจอดทำไมอ่ะ มีอะไรหรือเปล่า  หลังจากนั้นคนวิ่งลงจากรถเต็มเลยจ้า ลงไปทำไม? ลงไปฉี่จ้าาาาาาา  เฮ้ย! เอางี้เลยเหรอ ลงไปฉี่ข้างทางแบบนี้เลยเหรอ  ไม่ใช่แค่ผู้ชายด้วย  ผู้หญิงก็ลงไปเต็มเลยจ้า นี่เราไม่ปวดพอดี เลยไม่ลง  ผู้หญิงที่นั่งข้างๆ ก็เวียดนาม นางสะกิดเราใช้ภาษามือเป็นระวิง เหมือนถามว่าจะลงไปฉี่ไหม เราไม่ลง นางเลยฝากลูกเลยจ้า ยื่นเด็กน้อยให้เลย เราก็โอเค เด็กน่ารัก แอบเซลฟี่ลูกเขามาด้วย

10.57 น. ขับมาต่ออีกนิดเดียวก็แวะห้องน้ำที่พะลานไซแล้ว เหมือนเป็นจุดพักรถ มีของขายนิดหน่อย ให้คนลงมารีแล็กซ์นิดหน่อย ไม่เสียค่าเข้าห้องน้ำด้วย  ใครทนได้ก็ไม่ต้องฉี่ข้างทาง เดี๋ยวก็แวะเข้าห้องน้ำแล้ว

[/ce