หลายครั้งเราก็คิดนะ ว่าทำไมคนแบบเราไม่มีแฟน
เวลาคุยกับใครสักคน สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการเป็นพี่ที่ดี เพื่อนที่ดี น้องที่ดี มาตลอด เราอ่ะสนุกกับการอยู่กับเพื่อน กับรุ่นพี่รุ่นน้อง ให้คำปรึกษาที่ดีให้กับทุกคนตลอด เวลาไปเที่ยวไปสังสรรค์เราก็คอยดูแลคนอื่นตลอด จนบางครั้งเราแอบน้อยใจนะ ที่แบบทำไมต้องเป็นเราที่คอยดูแลคนอื่น บางทีอยากเมาให้ล้มคอพับไปเลยก็ไม่เคยทำได้เพราะห่วงน้องห่วงเพื่อน คือเราเป็นผู้หญิงอ้วนไง เวลามีคนเข้ามาจีบเพื่อนละเพื่อนไม่ชอบ ก็ต้องเป็นเราที่เป็นไม้กันหมาให้เพื่อนตลอด บางทีเราก็อยากมีคนดูแลบ้าง ไปไหนมาไหนไปคนเดียวตลอด ไม่ว่าทางจะเปลี่ยว คนเมาจะเยอะ ไม่มีใครคิดจะห่วงเราเลย แต่เวลาเพื่อนที่ผอมๆไปไหนคนเดียว คนอื่นๆก็พร้อมใจเรียกให้เราไปส่งตลอด เราอ่ะไม่อยากมีแฟน เพราะเราคิดว่าเรามีเพื่อน มีน้องมีพี่อยู่ด้วยเยอะแล้ว แต่ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยมาก เหนื่อยใจ มองไปทางไหนก็มีแต่คนมีคู่ ขนาดคนที่เขาอ้วนกว่าเรา เขายังมีแฟนเลย แล้วทำไมเราไม่เคยมีแฟนเลย ความรู้สึกแบบมีคนคอยห่วง คอยบอกว่าคิดถึงมันเป็นยังไงกัน เราอายุ20 เราก็เข้าใจนะว่าอายุน้อยอยู่จะรีบมีไปทำไม เราก็เข้าใจแบบนี้ตลอดแหละ แต่เดี๋ยวนี้เราเหนื่อยเกินไปแล้วเวลามองดูเพื่อนมีแฟน แล้วเราต้องกินข้าวคนเดียว อยู่คนเดียว ใครเคยเป็นบ้างคะ? ทักมาคุยได้นะ
ปล.คนที่จะบอกให้เราลดความอ้วนอ่ะ ไม่ต้องน๊าา เราไม่ได้อยากให้คนที่จะรักเรา รักที่เราผอม เราอยากให้เขาเห็นนิสัยเราจริงๆ แล้วถ้าเราผอม เดี๋ยวเวลาแม่เราไม่สบาย พ่อเราล้ม เราจะแบกท่านไม่ไหว 5555 ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน แค่อารมณ์เหงาๆอ่ะ อยากระบาย ใครเหงาก็หลังไมค์มาคุยกันได้เน้อ 😁