สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยนะคะ คืออยากแชร์ประสบการณ์และขอคำแนะนำด้วย เรื่องมีอยู่ว่า น้องชายเราคบกับแฟนมาได้ 1 ปี ตอนแรกเราก็มองว่าเป็นความรักเด็กๆนะ ครอบครัวเราและตัวเราไม่ชอบอย่างมาก พยายามด่าว่าและห้าม แต่ไม่เป็นผลเลย เราเลยเริ่มปล่อย แล้วเห็นว่าก็คบกันเรื่อยๆ เวลาเริ่มนาน และไม่ได้ทำอะไรเสียหาย ขอบอกก่อนนะคะว่าน้องยังเด็ก แต่เราก็เคยผ่านความรักเด็กๆในวัยเรียนมา เลยค่อนข้างเข้าใจ น้องชายอายุ 15 แต่แฟนน้องเราน้องผู้หญิงอายุ 17 คบกันมาได้ ตอนนี้ก็ประมานปีนึงแล้ว น้องก็ไปดูหนังกินข้าวกันปกติ จนถึงวันเกิดเรื่อง คือ น้องผู้หญิงหนีออกจากบ้าน เพราะน้อยใจที่ป้าไล่ แต่ไม่ใช่แค่นี้นะ ชีวิตน้องน่าสงสารมาก เหมือนซินเดอร์เรล่าเลยแหละ ที่อยู่กับแม่เลี้ยงใจร้ายแล้วโดนจิกหัวใช้เป็นว่าเล่น น้องเลยออกมานอนบ้านเพื่อนแล้วก็นัดกันกับน้องชายเราว่า เช้าให้ออกไปหาที่บ้านเพื่อนหน่อย น้องเครียดน้องอยากเจอน้องชายเรา พอเช้า น้องเราก็ไปหา เรื่องเกิดเช้านั้นเลย เด็กสองคนมีอะไรกัน แล้วแม่เลี้ยงกับพี่สาวที่เป็นลูกติดแม่เลี้ยงมาตามหาที่บ้านเพื่อน เจอน้องชายเรากับน้องผู้หญิงอยู่ในห้อง เรื่องจึงเกิดเลย ทางฝั่งน้องผู้หญิงมาคุยกับพ่อเราถึงบ้านว่าจะเอายังไง เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว พ่อเราก็ถามว่าแล้วคุณจะเอายังไง ฝั่งน้องผู้หญิงบอกว่า เดี๋ยวขอไปปรึกษาป้าเขาก่อน ฉันไม่ใช่คนเลี้ยง ป้าเขาเลี้ยง แล้วเขาก็กลับไป

พักใหญ่ก็โทรมาว่าเย็นนี้ให้ออกไปคุยกันที่บ้านน้องผู้หญิง พ่อเราเลยนัดกับแม่เราไป ไปถึงก็ไปคุยกัน ตอนนั้นเราไปด้วยฝั่งนั้นเริ่มเปิดประเด็นเลย

แม่เลี้ยงน้องผู้หญิง : พี่ก็ห้ามลูกสาวพี่แล้วนะ บอกแล้วจะไปไหนทำอะไรบอกได้ ให้ไปหมด ไม่ได้ห้าม แต่อย่าทำอะไรที่เกินเลย แต่เรื่องมันเกิดแล้ว เราก็ต้องหาทางแก้ ต้องตามขั้นตามตอน
พ่อเรา : ขั้นตอนคือ ?
ป้าน้องผู้หญิง : พี่ไม่ให้มั่รไม่แต่งนะ เพราะยังเด็ก แม่เลี้ยงน้องผู้หญิง : ต้องมีค่าน้ำนมกันบ้าง
พ่อเรา : คือจะเรียกค่าเสียหาย ?
ฝั่งนั้นตอบ : ใช่
พ่อเรา : เท่าไหร่ ? บอกก่อนว่าครอบครัวเราไม่ได้รวย พ่อเราทำงานเป็นพนักงานโรงงาน แม่เราว่างงานเพราะร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง เราก็กำลังเรียนมหาลัย น้องชายกำลังขึ้น ม.3 ป้าของน้องผู้หญิงพูดว่า ไม่อยากให้มั่น ไม่อยากให้แต่ง เพราะทั้งคู่ยังเด็ก อยากให้เรียนให้จบก่อน แล้วเรื่องนั้นค่อยว่ากัน เลยขอเรียกค่าเสียหาย 100,000 เราได้ยินแล้วตกใจอะ คือพ่อเราบอกเราไว้ว่าไม่มีเงิน จะให้ก็มีแค่หมื่นเดียวแหละ เพราะต้องเก็บเงินไว้จ่ายค่าเทอมเราอีกเกือบ 30,000 พ่อเราเลยบอกไปตรงๆเลยว่าไม่มี
พ่อเรา : ผมไม่มีให้ขนาดนั้น ภาระผมเยอะ ผมไม่มีเงินขนาดนั้น
ป้าน้องผู้หญิง : งั้น 50,000
พ่อเรา : ไม่มีเงินขนาดนั้น
ป้าน้องผู้หญิง : แล้วมีเท่าไหร่ ถ้าเคลียร์ไม่ได้ก็ไปคุยกันที่โรงพัก
พ่อเรา : ผมมีให้แค่หมื่นนึง ตอนนั้นเราเริ่มฉุนแล้วยอมรับเลย ขอบอกเลยว่าเราปากไวและปากดีขาดสมองและหัวคิดมาก เลยบอกไปว่าค่ะ มีให้แค่หมื่นนึง ที่ให้เพราะสงสารน้องผู้หญิงด้วย (เราสงสารจริงๆนะ เห็นความเป็นอยู่ของน้อง ได้ยินที่คนอื่นพูดที่เขาทำกับน้องอะ เราสงสาร ถ้าครอบครัวเราพร้อมและมีเงินนะ อยากจะขอมาอยู่ด้วยเลย) ฝั่งนั้นเหมือนจะขึ้น

ป้าน้องผู้หญิง : หมื่นนึงไม่เอา งั้นไม่ต้องให้แล้วต่างคนต่างไป ไม่ต้องมายุ่งกันอีก
เราเลยเถียงไปว่า นี่มันสมัยไหนแล้วคะ เด็กมันรักกัน เราเป็นผู้ใหญ่ควรตักเตือนอบรมสั่งสอน ไม่ใช่ไปบังคับให้มันเลิกกัน มันเสียใจ สงสารมัน พ่อเราเลยพูดไปว่า เรื่องแบบนี้ โตๆกันแล้วน่าจะคิดได้
ป้าน้องผู้หญิง : งั้นแต่งมั้ย ? แต่งไปเลย แล้วไปอยู่กินด้วยกันเลย(เสียงดังมาก)
พ่อเรา : จะบ้าหรอ มันยังเด็ก แล้วจะทำมาหากินอะไร ไหนจะเรียนอีก มันจะอยู่กันยังไง
ป้าน้องผู้หญิง : งั้นจบ เลิกพูด ไม่ต้องมายุ่งกันอีก ไม่เอาเงิน แล้วไม่ต้องมายุ่งกันอีก แล้วป้าก็เดินหนีไปไม่คุยอีกและบอกให้แม่เลี้ยงกับพี่สาวเลิกคุย
แม่เลี้ยงกับพี่สาวน้องผู้หญิงไม่จบ
แม่เลี้ยง : เป็นคุณจะทำยังไง ถ้ามีใครมากระทำชำเรากับลูกสาวคุณ คุณจะรู้สึกยังไง ลูกสาวฉันเสียหาย
พี่สาวน้อง : ผู้หญิงก็พูดว่า แบบนี้มันไม่ถูกนะ น้องสาวหนูเสียอนาคต อนาคตน้องหนูยังอีกไกล

เราอึ้งอะ ใช้คำว่ากระทำชำเราและเสียอนาคต คือมันขนาดนั้นเลยหรอ
แม่เรา : เด็กมันก็เต็มใจทั้งคู่ พูดแบบนั้นมันก็เกินไป ลูกฉันไม่ได้ไปข่มขืน หรือขืนใจลูกคุณ
พี่สาวน้องผู้หญิง : ตอนลูกคุณทำน้องฉันมันหลับ น้องฉันบอกมา
เรา : เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง
พี่สาวน้องผู้หญิง : งั้นก็ไปคุยกันที่โรงพัก หมื่นนึงกูไม่เอาหรอก ไม่ระคายผิวหน้ากูหรอก ป้ากูมีกว่านั้นเยอะ
เราได้ยินและแบบ หื้มมม แล้วเรียกทำไมมมมม รวยแล้วเรียกทำไมมมมม เราก็เลยไป ไปก็ไป เรียกขนาดนี้ยอมไปโรงพัก ผู้เยาว์ทั้งคู่ จะแจ้งข้อหาอะไรอยากรู้ ระหว่างที่ผู้ใหญ่เถียงกัน เราเห็นน้องผู้หญิงยืนมองน้องชายเราอยู่ไกลๆตลอด ร้องไห้ด้วย น้องชายเราเลยทักแชทไปว่าไม่ต้องร้อง และถามไปว่า บอกพี่สาวว่าหลับตอนที่เรากำลังทำอะไรกันหรอ ? น้องผู้หญิงตอบว่า ป่าว ไม่ได้บอก สุดท้ายเคลียร์กันไม่ลงตัว เพราะทางเราไม่มีเงินจ่ายมากขนาดนั้น เลยไปที่โรงพัก ฝั่งนั้นเข้าแจ้งความว่าน้องชายเราไปทำอะไรลูกสาวเขาและไม่ยอมรับผิดชอบอะไรเลย ไม่ยอมจ่ายเงินค่าเสียหาย และท้าให้มาโรงพัก ตามนั้น ตอนตำรวจถามน้องผู้หญิง เราฟังนะ น้องตอบแบบความจริงหมด บอกว่าเป็นแฟนกับน้องชายเรา น้องหนีออกบ้านเอง น้องยอมเอง น้องเต็มใจไม่ได้โดนบังคับอะไร เราคิดเลย ว่าถ้าได้คบกันต่อ น้องชายเราคงโชคดี เพราะน้องผู้หญิงทั้งขยันและแลรักน้องชายเรามาก ตำรวจลงบันทึกและเรียกฝั่งเราไปคุยว่าอย่างน้อยๆตอนนี้โดนสองข้อหาแล้ว พากผู้เยาว์ทั้งสองข้อหาเลย เราจำไม่ได้ว่ามาตราไหนวรรคไหนอะไรยังไงบ้าง  ตอนนี้กำลังให้น้องผู้หญิงไปตรวจร่างกาย แล้วจะเรียกมาสอบสวนอีกทั้งคู่ และตำรวจเพิ่งรู้จากปากฝั่งเราว่านั่นแม่เลี้ยงไม่ใช่แม่แท้ๆ ตำรวจก็ตกใจว่าอ้าว ผมคิดว่าแม่แท้ๆ คดีแบบนี้ต้องให้พ่อแม่แท้ๆทำเรื่องเท่านั้น เลยต้องรอพ่อฝั่งนั้นอีก เพราะแม่น้องตายแล้ว


*และเราเลยสงสัยว่า เรื่องแบบนี้สามารถเอาผิดน้องเราได้หรอ เพราะน้องเราชายก็ไม่ได้พาหนี แค่นัดกันไปเจอ และน้องชายเราก็อายุเป็นผู้เยาว์เหมือนกัน แบบนี้สามารถเอาผิดน้องชายเราได้หรอ ? แล้วเราควรทำยังไง เพราะไม่มีเงินให้ขนาดนั้น ล่าสุดมีข่าวมาว่า ถ้าไม่ได้ 50,000 ไม่จบ คือเราไม่มีเงิน ควรยอมขึ้นศาลใช่มั้ย ? ตอนนี้อยู่ระหว่างสอบสวนค่ะ

บอกตรงๆเราสงสารน้องผู้หญิง น้องชายเรามันเป็นผู้ชายอะ มันคงเข้มแข็งกว่าอยู่แล้ว เราเคยผ่านจุดความรักในวัยเด็ก เรารู้เราเข้าใจในจุดนั้นอะ บางคนอาจจะบอกว่าไร้สาระ เด็ก เรียนไปก่อนเถอะ แต่บอกเลย พวกคุณไม่ได้อยู่จุดนั้น คุณไม่รู้หรอก คุณก็ได้แต่คอมเม้นต์ในมุมของคุณ คุณไม่ได้อยู่จุดนั้น คุณไม่มีทางเข้าใจ...

**ขอบคุณมากนะคะ