ต้องขออภัยนะครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งห้องถูกรึป่าว แต่อยากแชร์ว่าสิ่งที่ผมเห็นมันคืออะไรกันแน่
ต้องท้าวความก่อนครับ ว่าจริงๆแล้วผมเป็นคนจิตแข็งมาก และไม่เคยเจออะไรลี้ลับที่ออกมาเป็นภาพขนาดนี้
แต่ด้วยเรื่องนี้เล่นเอาซะผม ต้องขนลุกไปทั้งตัวเลย
.
.
.
ตัวผมต้องย้ายงาน จากจังหวัดหนึ่งในภาคอีสาน เข้าไปทำงานที่กรุงเทพ ฯ วันที่ 3 เมษายน
ผมจึงเก็บข้าวเก็บของและขับรถกลับกรุงเทพ ในวันที่ 28 มีนา ก็อย่างที่รู้กันดีว่า ภาคอีสานเข้ากรุงเทพส่วนมากจะต้องผ่านทางเส้น ถ.มิตรภาพ
ผมเริ่มเดินทางเย็นๆค่ำๆ ที่ออกช้าเพราะผมต้องเก็บข้าวของและทำธุระให้เสร็จเรียบร้อยก่อนเดินทาง.....แต่เพราะเราเดินทางค่ำนี่แหละทำให้เจอสิ่งที่ผมไม่มีวันลืมไปตลอดกาล !!!
ระหว่างทางก็แวะปั้มทานข้าว เข้าห้องน้ำ ไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้สนใจหรอกว่าจะมีอะไร
ปั้มเก่าหน่อยก็เข้าไปฉี่ ถ้าใหม่หน่อยก็แวะทานข้าว
คราวนี้ผมใกล้ถึงตัวเมืองโคราช พอผมปวดฉี่ ผมก็แวะเข้าห้องน้ำตามปกติ ปั้มน้ำมันไม่ได้เก่ามาก ทั้งปั้มมีแค่เด็กปั้มไม่กี่คนและไฟ 2-3 หลอดในตัวปั้ม แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร (คิดในใจ กุจะกลัวทำไม ไม่แคร์ถ้ามากุจะขอหวยให้รวยเลย
) แต่บรรยากาศเหมือนหนังผีเกิ๊น
แต่รอบนี้ไม่เหมือนรอบอื่น พอผมจอดรถหน้าห้องน้ำของปั้ม ลมก็พัดแรงมากพร้อมอากาศที่หนาวพัดมาที่ข้อเท้าผม ทั้งๆที่มันกำลังจะเข้าเมษาแล้วนะ ผมเลยไม่ได้คิดอะไร แถมยังบ่นในใจ (อากาศเมืองไทยนี่ไม่เคยไว้ใจได้เลยนะ) หลังจากกำลังจะเข้าห้องน้ำก็หันไปดูเด็กปั้ม เพราะกลัวมันปล้น เด็กปั้มก็หันมากันหมดเลย แต่นึกภาพออกมั้ยครับคนปวดฉี่มากๆแล้ว ถ้ากลั้นต่อไปก็กลัวไปฉี่แตกบนรถ
แต่......
ผมก็ต้องสะดุดตากับทางเดินเข้าห้องน้ำมีกระจกบานใหญ่ที่มีการเช็ดที่คราบของผ้ากันเปื้อนยังอยู่ ธรรมชาติของคนคือ ถ้าเห็นกระจกก็ต้องหันไปมองตัวเอง ผมก็หันควับ!! ไปดู ก็เห็นตัวเองในกระจกนั่นแหละ แต่เชี่ย!!หลังพุ่มไม้ผมเห็นผ้าขาวๆลอยๆอยู่ ตอนแรกก็คิดว่าอีป้าแถวนี้เอาผ้าเช็ดกระจกหรือผ้าถูพื้นมาตากทำไมวะ ตกใจหมด แต่ไม่ได้มองเพ่งนะครับ เห็นแว้บๆ >>>คิดว่า<<<ตากอยู่
ใจเสียดอกแรก แป้วเลยครับ แต่ด้วยความที่ปวดฉี่เลยไม่อยากคิดอะไรรีบวิ่งไปฉี่ แต่อากาศมันเย็นลงเรื่อยๆ เลยรู้สึกได้ว่ามันผิดปกติละ ลมก็พัดแรง เมฆก็เริ่มครึ่มๆ (เห็นเป็นสีแดง ลอยต่ำๆเลย ค่อยๆขยับตามแรงลม)
จังหว่ะเดินกลับนี่แหละพีคสุด.....
เดี๋ยวผมมาเล่าต่อนะครับ โหลดรูปภาพลงเครื่องก่อน เห็นแล้วน้ำตาจะไหลขนลุกหมดเลย
(รอบนี้มีรูปประกอบแน่นอน ผมไม่พลาดที่จะเก็บความประทับใจหรอก!!
)
หญิงในกระจก นั่นไม่ใช่ผมหนิ! (มีรูปภาพ ขวัญอ่อนทำใจก่อนดู)
ต้องท้าวความก่อนครับ ว่าจริงๆแล้วผมเป็นคนจิตแข็งมาก และไม่เคยเจออะไรลี้ลับที่ออกมาเป็นภาพขนาดนี้
แต่ด้วยเรื่องนี้เล่นเอาซะผม ต้องขนลุกไปทั้งตัวเลย
.
.
.
ตัวผมต้องย้ายงาน จากจังหวัดหนึ่งในภาคอีสาน เข้าไปทำงานที่กรุงเทพ ฯ วันที่ 3 เมษายน
ผมจึงเก็บข้าวเก็บของและขับรถกลับกรุงเทพ ในวันที่ 28 มีนา ก็อย่างที่รู้กันดีว่า ภาคอีสานเข้ากรุงเทพส่วนมากจะต้องผ่านทางเส้น ถ.มิตรภาพ
ผมเริ่มเดินทางเย็นๆค่ำๆ ที่ออกช้าเพราะผมต้องเก็บข้าวของและทำธุระให้เสร็จเรียบร้อยก่อนเดินทาง.....แต่เพราะเราเดินทางค่ำนี่แหละทำให้เจอสิ่งที่ผมไม่มีวันลืมไปตลอดกาล !!!
ระหว่างทางก็แวะปั้มทานข้าว เข้าห้องน้ำ ไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้สนใจหรอกว่าจะมีอะไร
ปั้มเก่าหน่อยก็เข้าไปฉี่ ถ้าใหม่หน่อยก็แวะทานข้าว
คราวนี้ผมใกล้ถึงตัวเมืองโคราช พอผมปวดฉี่ ผมก็แวะเข้าห้องน้ำตามปกติ ปั้มน้ำมันไม่ได้เก่ามาก ทั้งปั้มมีแค่เด็กปั้มไม่กี่คนและไฟ 2-3 หลอดในตัวปั้ม แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร (คิดในใจ กุจะกลัวทำไม ไม่แคร์ถ้ามากุจะขอหวยให้รวยเลย) แต่บรรยากาศเหมือนหนังผีเกิ๊น
แต่รอบนี้ไม่เหมือนรอบอื่น พอผมจอดรถหน้าห้องน้ำของปั้ม ลมก็พัดแรงมากพร้อมอากาศที่หนาวพัดมาที่ข้อเท้าผม ทั้งๆที่มันกำลังจะเข้าเมษาแล้วนะ ผมเลยไม่ได้คิดอะไร แถมยังบ่นในใจ (อากาศเมืองไทยนี่ไม่เคยไว้ใจได้เลยนะ) หลังจากกำลังจะเข้าห้องน้ำก็หันไปดูเด็กปั้ม เพราะกลัวมันปล้น เด็กปั้มก็หันมากันหมดเลย แต่นึกภาพออกมั้ยครับคนปวดฉี่มากๆแล้ว ถ้ากลั้นต่อไปก็กลัวไปฉี่แตกบนรถ
แต่......
ผมก็ต้องสะดุดตากับทางเดินเข้าห้องน้ำมีกระจกบานใหญ่ที่มีการเช็ดที่คราบของผ้ากันเปื้อนยังอยู่ ธรรมชาติของคนคือ ถ้าเห็นกระจกก็ต้องหันไปมองตัวเอง ผมก็หันควับ!! ไปดู ก็เห็นตัวเองในกระจกนั่นแหละ แต่เชี่ย!!หลังพุ่มไม้ผมเห็นผ้าขาวๆลอยๆอยู่ ตอนแรกก็คิดว่าอีป้าแถวนี้เอาผ้าเช็ดกระจกหรือผ้าถูพื้นมาตากทำไมวะ ตกใจหมด แต่ไม่ได้มองเพ่งนะครับ เห็นแว้บๆ >>>คิดว่า<<<ตากอยู่
ใจเสียดอกแรก แป้วเลยครับ แต่ด้วยความที่ปวดฉี่เลยไม่อยากคิดอะไรรีบวิ่งไปฉี่ แต่อากาศมันเย็นลงเรื่อยๆ เลยรู้สึกได้ว่ามันผิดปกติละ ลมก็พัดแรง เมฆก็เริ่มครึ่มๆ (เห็นเป็นสีแดง ลอยต่ำๆเลย ค่อยๆขยับตามแรงลม)
จังหว่ะเดินกลับนี่แหละพีคสุด.....
เดี๋ยวผมมาเล่าต่อนะครับ โหลดรูปภาพลงเครื่องก่อน เห็นแล้วน้ำตาจะไหลขนลุกหมดเลย
(รอบนี้มีรูปประกอบแน่นอน ผมไม่พลาดที่จะเก็บความประทับใจหรอก!!)