สวัสดีค่ะทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของเราหากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
เราเชื่อว่าทุกคนต้องเคยมีความรัก และความรักนั้นมักจะทำให้เราทั้งสุขและเศร้าเสมอๆ
ต้องขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเราเป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนนึงที่คบกับแฟนหนุ่มมาประมาณปีกว่าๆแล้ว เรารู้จักนิสัยใจคอกันอยู่แล้วเพราะเราเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน แฟนเรานิสัยค่อนข้างเหมือนผู้หญิง ส่วนเราก็นิสัยค่อนข้างเหมือนผู้ชาย เรามีอะไรที่ไม่เหมือนกันหลายอย่าง แต่เราสองคนก็พอเข้ากันได้ แฟนเราอาศัยอยู่กับแม่ค่ะ แฟนเราเคยบอกว่า แม่ของเขาไม่ค่อยชอบผู้หญิงที่มีรูปลักษณ์เหมือนเรา อีกทั้งเรายังคนละศาสนากันอีกด้วย ยอมรับว่าตอนที่แฟนเราบอกก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีแล้วแหละ จริงๆเราก็ไม่ได้ตรงตามเสปกแฟนเราสักเท่าไหร่ แฟนเราชอบผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักๆขาวๆคาวาอี้ตามประสาผู้ชายนะคะ ซึ่งเรานั้นตรงกันข้ามเลย55555 ทำไงได้ล่ะคะ เราเปลี่ยนแปรงทุกอย่างค่ะแต่...ก็เหมือนเดิมเราเริ่มรู้สึกท้อ เริ่มหดหู่เขาชอบที่เราเป็นตัวของตัวเองไม่ใช่หรอ เราก็คิดว่าแม่เขาคงต้องยอมรับได้แน่ๆถ้าลูกเขาชอบเรา เรามีน้อยใจบ้างนิดหน่อยนะคะ แต่เราก็ไม่ได้บอกเขาไปว่าเรารู้สึกไม่ดี เวลาผ่านไปไม่นานนัก เราเชื่อว่าคนเป็นแฟนกันส่วนใหญ่มักจะวางแผนอนาคตไว้ด้วยกัน อย่างเช่น ปลายทางเราสองคนจะแต่งงานกัน มีลูก มีบ้านสักหลัง อยู่ด้วยกันมีความสุขตลอดไป นี่คือสิ่งที่เราวางแผนไว้....(โลกสวยนิดนึง) เรากับเขาไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่ค่ะแต่ก็คุยกันบ้างเวลาเขาว่างจากเกมของเขาแหละ ด้วยความที่เราเป็นผู้หญิงแหละ เราก็มโนคิดนู้นนี่ไปเรื่อยเปื่อยค่ะตามประสาผู้หญิง วันนึงเรารู้สึกกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนไป กลัวอะไรหลายๆอย่างเพราะยิ่งโตขึ้น ปัญหาก็จะเข้ามารุมเร้าทำให้เราห่างกัน เราเลยตัดสินใจถามเขาไปตรงๆเลยค่ะว่า........
เรา : ถ้าเราโตขึ้นมีวุฒิภาวะเพียงพอแกจะบอกแม่แกไหมว่าเราคบกัน…?
แฟนเรา : ไม่อ่ะ5555 (เห้ย! ไม่รักษาความรู้สึกกูเลย///คิดในใจค่ะ5555)
เรา : แกไม่อยากแต่งงานกับเราหรอ นี่แกไม่จริงจังกับเราหรอ ที่เราสองคนเคยวางแผนอนาคตไว้แกไมได้พูดจริงๆแต่แรกใช่ไหม…
แฟนเรา : จริงๆเราไม่อยากแต่งงาน เราจริงจังกับแกนะแต่อะไรๆหลายๆอย่างเกี่ยวกับแกคือแม่เราไม่ชอบ
เรา: แล้วที่เคยบอกว่าเรียนจบเราจะอยู่ด้วยกันล่ะ จริงๆแล้วแกแค่พูดเล่นๆหรอ
แฟนเรา : ......
ตอนนั้นคือต่างฝ่ายต่างเงียบค่ะเราจุกมากๆเสียใจแบบบอกไม่ถูกที่เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาก็คือเราควรคบกันไปเรื่อยๆแบบนี้ต่อไปแบบไม่มีจุดหมาย หรือควรทำยังไงต่อดีคะ สับสนไปหมดแล้วค่ะ
แม่แฟนไม่ชอบผู้หญิงแบบเราค่ะ ทำยังไงดี...
เราเชื่อว่าทุกคนต้องเคยมีความรัก และความรักนั้นมักจะทำให้เราทั้งสุขและเศร้าเสมอๆ
ต้องขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเราเป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนนึงที่คบกับแฟนหนุ่มมาประมาณปีกว่าๆแล้ว เรารู้จักนิสัยใจคอกันอยู่แล้วเพราะเราเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน แฟนเรานิสัยค่อนข้างเหมือนผู้หญิง ส่วนเราก็นิสัยค่อนข้างเหมือนผู้ชาย เรามีอะไรที่ไม่เหมือนกันหลายอย่าง แต่เราสองคนก็พอเข้ากันได้ แฟนเราอาศัยอยู่กับแม่ค่ะ แฟนเราเคยบอกว่า แม่ของเขาไม่ค่อยชอบผู้หญิงที่มีรูปลักษณ์เหมือนเรา อีกทั้งเรายังคนละศาสนากันอีกด้วย ยอมรับว่าตอนที่แฟนเราบอกก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีแล้วแหละ จริงๆเราก็ไม่ได้ตรงตามเสปกแฟนเราสักเท่าไหร่ แฟนเราชอบผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักๆขาวๆคาวาอี้ตามประสาผู้ชายนะคะ ซึ่งเรานั้นตรงกันข้ามเลย55555 ทำไงได้ล่ะคะ เราเปลี่ยนแปรงทุกอย่างค่ะแต่...ก็เหมือนเดิมเราเริ่มรู้สึกท้อ เริ่มหดหู่เขาชอบที่เราเป็นตัวของตัวเองไม่ใช่หรอ เราก็คิดว่าแม่เขาคงต้องยอมรับได้แน่ๆถ้าลูกเขาชอบเรา เรามีน้อยใจบ้างนิดหน่อยนะคะ แต่เราก็ไม่ได้บอกเขาไปว่าเรารู้สึกไม่ดี เวลาผ่านไปไม่นานนัก เราเชื่อว่าคนเป็นแฟนกันส่วนใหญ่มักจะวางแผนอนาคตไว้ด้วยกัน อย่างเช่น ปลายทางเราสองคนจะแต่งงานกัน มีลูก มีบ้านสักหลัง อยู่ด้วยกันมีความสุขตลอดไป นี่คือสิ่งที่เราวางแผนไว้....(โลกสวยนิดนึง) เรากับเขาไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่ค่ะแต่ก็คุยกันบ้างเวลาเขาว่างจากเกมของเขาแหละ ด้วยความที่เราเป็นผู้หญิงแหละ เราก็มโนคิดนู้นนี่ไปเรื่อยเปื่อยค่ะตามประสาผู้หญิง วันนึงเรารู้สึกกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนไป กลัวอะไรหลายๆอย่างเพราะยิ่งโตขึ้น ปัญหาก็จะเข้ามารุมเร้าทำให้เราห่างกัน เราเลยตัดสินใจถามเขาไปตรงๆเลยค่ะว่า........
เรา : ถ้าเราโตขึ้นมีวุฒิภาวะเพียงพอแกจะบอกแม่แกไหมว่าเราคบกัน…?
แฟนเรา : ไม่อ่ะ5555 (เห้ย! ไม่รักษาความรู้สึกกูเลย///คิดในใจค่ะ5555)
เรา : แกไม่อยากแต่งงานกับเราหรอ นี่แกไม่จริงจังกับเราหรอ ที่เราสองคนเคยวางแผนอนาคตไว้แกไมได้พูดจริงๆแต่แรกใช่ไหม…
แฟนเรา : จริงๆเราไม่อยากแต่งงาน เราจริงจังกับแกนะแต่อะไรๆหลายๆอย่างเกี่ยวกับแกคือแม่เราไม่ชอบ
เรา: แล้วที่เคยบอกว่าเรียนจบเราจะอยู่ด้วยกันล่ะ จริงๆแล้วแกแค่พูดเล่นๆหรอ
แฟนเรา : ......
ตอนนั้นคือต่างฝ่ายต่างเงียบค่ะเราจุกมากๆเสียใจแบบบอกไม่ถูกที่เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาก็คือเราควรคบกันไปเรื่อยๆแบบนี้ต่อไปแบบไม่มีจุดหมาย หรือควรทำยังไงต่อดีคะ สับสนไปหมดแล้วค่ะ