มีเรื่องอยากจะระบายคะ อยากขอคำชีแนะค่ะ
เรามีแฟนค่ะ เรารักมาก ใช่ช่วงแรกๆ เราวางแผนว่า แฟนเราจะมาอยู่กับเราที่ภูเก็ต เราทำธุระกิจอยู่ที่ภูเก็ตนะคะ ทางแม่เค้าก็โอเครค่ะ ในตอนนั้น แต่ว่าเค้าจะมาอยู่ที่นี้ได้ก็ต่อเมื่อจัดการเรื่องทหารเรียบร้อยก่อน แต่ระหว่างช่วงนั้น มันเกิดปัญหา แม่เราบังคับให้แฟนเรา ผูกข้อไม้ข้อมือกัน แต่สำหรับเรา เราว่ามันเร็วเกินไป เราพึงจะได้คบกันเอง คือ เราวางแผนกันแฟนเราว่า ถ้าเคลียร์เรื่องทหารแล้ว เรามาเก็บเงินซื้อบ้าน ซื้อรถแล้วแต่งงานกัน คือเราว่างแผนแล้ว แต่อยู่ๆแม่เรามาพูดแบบนี้มันเลยทำให้มีปัญหากันนะคะ เพราะครอบครัวทางแฟน ไม่ได้รวยอะไรมาก แฟนเราเรียนจบ ป.ตรีส่งตัวเองเรียน พึ่งจบไม่ถึง เดือน แล้วพึงเริ่มมาอยู่ด้วยกัน แม่แฟนเราก็คุยกับแม่เราไปตรงๆ ว่า แม่แฟนไม่สามารถหาเงินมาแต่งได้มันเยอะแล้วแม่ก็ อายุ 65 แล้ว จะไปหากู้ยืมจากไหนคงไม่มีใครให้ รอให้จบจากทหารก่อนนะ แล้วให้เด็กๆเก็บเงินกันเอง ตอนแรกแม่เราไม่ได้พูดอะไรนะคะ พอสักพักเรา แฟนเรานั่งอยู่กับแม่เรา แม่เราก็ด่า แม่แฟนเราเยอะมาก แต่แฟนเราก็เสียใจ โกธรแหละค่ะ แต่กฟ้ไม่ได้พูดอะไร แต่เรื่องนี้เหมือนมันจะไม่จบมันก็เคลียร์กันไม่ลงตัวนะคะ แล้วจนแฟนเราต้องกลับมา กทม มาเคลียร์เรื่อง ทหาร แล้วเราเริ่มมีปากเสียงกันนะคะ เหมือน ทางครอบครัวแฟนเค้าจะไม่โอเครกับ เราไรงี้ อาจจะเพราะพึงคบกันแล้วอยู่ๆมาเรียกร้องเงิน ไรงี้ แล้ว ช่วงที่แฟนมาอยู่กับแม่เรา เหมือนทางครอบครัวเค้าต่อว่า แฟนเราว่าทิ้งแม่ปล่อยให้แม่อยู่คนเดียวได้ยังไง เหมือนสาเหตุอยู่ที่เรา เลยทำให้ แฟนเราโดนกดดัน เราหาทางออกกันไม่ได้ คาเรื่องพวกนี้ไว้ หลายวันมาก จนมีโอกาสได้คุยกัน เราบอกแฟนว่า เอางี้เดียวเราจะไปอยู่ กทม กับเธอนะ แต่เราไม่ขออยู่ ที่คอนโดที่บางกะปิเทอนะ เรามาเช่าห้องแถวบ้านพักแม่เทอนะ คนละซอยแต่อยู่ใกล้ๆกัน (ในช่องแรกๆที่เราคบกัน เรามีการคุยกันแล้วว่า ถ้าแฟนเราไม่โอเครกับแม่เราหรือไม่สบายใจเราจะมาใช่ชีวิตที่ กทม ที่คอนโดที่บางกะปิด้วยกัน สองคน อั้นนี้แฟนบอกกับเรานะคะ ) (แต่ช่วงหลังๆเหมือนเราแบบคิดว่าทำมั้ยถึงไม่อยู่ด้วยกันเลย แบบ แม่แฟนแล้วก็เรา แล้วก็แฟนเรา เราบอกแฟนว่า ถ้าอยู่ กทม ด้วยกันเธอก็ให้ แม่เธอมาอยู่คอนโดด้วยกันสิ ตอนนั้นแฟนบอกกับเราว่า ค่อยว่ากันนะแล้วก็จบไป) แต่ในตอนที่คุยกันนั้น แฟนถามเราว่า อยู่ที่ห้องนี้กับแม่พี่มั้ย ขอบอกก่อนนะคะ ห้องที่แฟนเรากับแม่เราอยู่ คือ ค่อนข้างเล็ก อาจจะ 5*4 ได้ แล้วของก็เต็มห้องไปหมด แล้วถ้าเราไปอยู่เราว่ามันไม่โอเคร แต่อาจจะเพราะเราใช่คำพูดผิดหรืออะไร เราบอกแฟนว่า ถ้าให้หนูไปอยู่ หนูคงไม่โอเครอ่าพี่ มันไม่สะดวกในหลายๆเรื่อง เราคิดว่าแฟนเราน่าจะเข้าใจเรา แต่ไม่เลย วันนั้น แฟนเข้าใจว่า เราอ่า ให้แกเลือกระหว่างแม่กับแฟน ว่าแกจะเลือกใคร แล้วบอกว่าเราเกลียดแม่แก คือ แบบ แกคิดแบบนั้นตัดสินใจแบบนั้นไม่บอกเราสักคำ มาโกธร เรา หาว่าเรา ให้แกเลือก หาว่าเราให้แกทิ้งแม่แก เราบอกแกว่า ถ้าไปเช่า กันอยู่ข้างนอกก็ค่อยกับมาหาแม่เดินมาก็ได้ ไม่ถึง 5 นาที จะมาหาทุกอาทิตก็ได้แล้วแต่เลย แต่แฟนเราคิดแบบ คือ มาก พอเราอธิบายแฟนก็ไม่ฟัง พูดแต่แบบ พี่เสียใจ ไม่โอเค นั้นนูนนี้ คือ แบบอี  ทำมั้ยคิดอะไรแบบนี้วะ คือ ก่อนหน้านี้ แม่แฟนกับเราคือ คุยดีกันมาตลอดไม่มีปัญหาอะไรเลย แต่แบบ อยู่แฟนมาหาว่าเราเกลียดแม่แก แล้วไม่ฟังเราสักคำ ตอนนี้คือ นางไม่คุยกับเราเลย โทรไปไม่รับ ทักไปไม่ เราก็เคลียด หลายๆเรื่อง ทั้งครอบครัวทั้งงาน แล้วพอแฟนเราทำแบบนี้อีก ไปไม่ถูกเลย นางบอกแต่ว่า ขอวลาหน่อย คือนี้ ก็หลายวันแล้ว เราหมดหนทางเลย ใจก็ไม่อยากเลิกเพราะคนนี้ เราจริงจังมาก อยากแต่งงานอยากสร้างครอบครัวด้วย // เพราะก่อนหน้านี้ เราไม่คิดอยากจะมีครอบครัว บอกแม่ตัวเองตลอดว่า ไม่ขอมีครอบครัวนะ อยากมีแค่แฟน แม่ไม่ต้องหวังจะอุ้มหลานหรืออะไรนะ หนูคงไม่ทำ เดียวพออายุ40-50 หนูขอบวชแล้วก็ตายในผ้าขาวนะแม่ 
//แล้วกันคนนี้เราบอกแม่เราว่า เราจริงจัง เเม่เราก็เลยเป็นห่วง เป็นพิเศษ ครอบครัวเราค่อนข้างมีฐานะ แล้วมีหน้ามีตาในสังคมนิดหน่อย นะคะ
เราจนปัญญา จริงๆค่ะ ควรทักไปถามแฟนเรามั้ยสรุปจะเลิกหรือยังไง แต่แบบ เราก็กลัวคำตอบ นะคะ แต่เราก็ยังรักมากอยู่ ยังไม่ได้เผื่อใจเลย กลัวเค้าจะไม่ตอบเราด้วยซ้ำ 
//ใครพอมีแนวทางหรือคำชีแนะ รอบกวนด้วยนะคะ