ผมกับแฟนอยู่กันมาเกือบจะสามปีตัวผมอายุ37แฟนอายุ25 ผมเจอกับแฟนในงานวันเกิดของรุ่นน้องซึ่งตอนนั้นผมอกหักอยู่คุยกันสักพักเข้าก็เข้ามาทํางานที่บ้านของผม บ้านผมดูภายนอกอาจจะพอมีฐานะเเต่ถ้าเข้ามาอยู่จะรู้ว่าค่อนข้างเเย่มีหนี้สินเยอะในความรู้สึกของผมก็ค่อนข้างปลื้มในตัวแฟนพอสมควรในเรื่องนี้ที่ไม่มีทีถ้ารังเกียจเเต่อยู่อยู่กันไปสักพักเค้าบอกอยากกลับไปอยู่บ้านเหมือนว่าเเม่จะเปิดร้านให้ลงทุน เเต่ก็ยังจะคบกะผมอยู่เเค่อยากจะไปเเสวงหาอนาคตเเต่ตอนนี้ร้านก็ไม่ได้เปิดพอดีเค้ามีน้องเรียนอยู่พัทยาคนนึงเเละทํางานคนนึงที่นั่นเค้าบอกเเม่ให้ไปดูเเลน้องเวลาคุยไลน์ก็ไม่ค่อยตอบผมก็ถามเค้าตรงตรงว่ามีคนอื่นใช่มั้ยคุยกะใครหรือเปล่าเค้าบอกว่าไม่มีเเต่เค้ารู้สึกเฉยเฉยกะผมเเละ ผมเลยไปหาเค้าที่พัทยาตัวเค้าก็ยอมออกมาเจอเเต่ในใจผมคิดว่าเค้าต้องคุยกะใครเเน่ผมเลยเเกล้งขอยืมมือถือเค้าบอกขอใช้เน็ทไรอย่างนี้สรุปก็เจอจริงจริงในลาย(เค้าบอกว่าเปนแชทที่หาคนคุยทางเน็ททํานองจีบกันไรอย่างนี้ เเต่ยังไม่ได้เจอกันนะเเค่ทําให้หัวใจกะชุ่มกะชวย) ปกติผมจะเปนคนโมโหร้ายเเต่ผมไม่รู้มันเป็นอะไรมันไม่มีเเรงเลยเเต่ความเจ็บมันก็ไม่ได้มากอาจจะเพราะคิดเอาไว้เเล้ว สรุปผมก็ไม่ได้ทําร้ายอะไรเค้า เเต่คืนนั้นตอนท้ายผมกับเค้าก็มีไรกันนะ (จากปากแฟนผมเค้าบอกว่าในชีวิตมีไรกะผู้ชายสองคนคือผมกะแฟนเก่าที่คุยลายนี่เเค่สนุก) แฟนผมบอกว่าตัวผมเปลี่ยนไปเหมือนใจเย็นขึ้น ผมเลยถามถ้าอย่างนั้นผมมีสิทธิ์ที่จะทําให้เค้ารักผมเหมือนเดิมมั้ยเค้าบอกว่าน่าจะ เเต่ในความคิดผมผมไม่มีทางให้อภัยเค้าเพราะตั้งเเต่อยู่ด้วยกันมาผมไม่เคยยุ่งหรือจีบคนอื่นเลย ผมเปนคนดูค่อนข้างโอเคคนนึง(ปล ไม่รู้หลงตัวเองหรือเปล่า) ประเด็นคือเมื่อวานผมรู้สึกโกธรมากเสียใจพอสมควรวันนี้ผมนั่งดูมือถือทั้งวันเเต่เค้าก็ไม่ลายมาผมก็ไม่ลายไปทั้งที่ใจอยากลายไปหาใจแทบขาด ผมควรทําไงนิสัยผมเป็นคนเวลารักใครก็จะรักเเค่คนเดียวนี่ก็นานพอสมควรตอนนี้ผมงงมากอาจจะเขียนเเบบงง ใครพอจะจับใจความได้เเละมีความเห็นช่วยเเนะนําด้วยนะคับ(ทุกอย่างเข้ามาเป็นฉากฉากเลยตอนนี้เวลาที่ผมเคยอยู่ร่วมกันกะเค้าในอดีต) ขอบคุณคับ