สวัสดีค่ะ เคยเขียนกระทู้ไปแล้วแต่โพสไม่ขึ้น เลยต้องมาเขียนใหม่อีกรอบ T T
ไม่รู้จะเขียนได้เหมือนเดิมมั้น เพราะรอบแรกเขียนละเอียดกว่านี้แหะๆ แต่มันหายไปละ
ก่อนหน้านี้ก็ชอบอ่านกระทู้ที่เกี่ยวกับว่า เราจะต้องทำยังไง ถ้าผู้ชายไม่ชัดเจนกับเรา
พอตัวเองได้คำตอบและหลุดพ้นแล้ว เลยคิดได้ว่าอยากจะมาแชร์ประสบการณ์เผื่อจะเป็นประโยชน์กับคนอื่นบ้าง
เริ่มต้นเลยนะคะ เราไปเที่ยวเกาหลีเดือน ธันวาคมปี 2015
ก็เลยรู้จักกับน้องเกาหลีคนนี้ เค้าก็ไลน์มาคุยเรื่อยๆ
โทรมาบ่อยๆ ส่วนมากเราก็จะยุ่งๆ ไม่เคยทักไปก่อน ไม่ใช่หยิ่งหรืออะไรนะคะ
เราบอกเค้าชัดเจนว่าเราไม่อยากมีแฟน ไม่ได้กั้ก เราเป็นคนชัดเจน
น้องเค้าก็ทักมาทุกวัน โทรมาบ่อยมาก พอมาถึงเดือน มิถุนา 2016
เค้าก็มาเที่ยวลาว และก็มาเปลี่ยนขึ้นเครื่องที่ไทย ซึ่งปกติเราจะยุ่งมากเป็นคนเพื่อนเยอะ
พอน้องเค้าไม่ได้นัดล่วงหน้า เราเลยไม่มีเวลาไปเจอเค้าเลยตลอดสองวันที่เค้ามาไทย
เจอกันแค่ช่วงเวลาสั้นๆ กินกาแฟกัน แล้วก็กลับ ดูเค้าเป็นคนขี้อาย
แต่ก่อนกลับก็มีขอกอด เราก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะน้องเค้าเด็กกว่าสองปี เราเคยบอกไปแล้วว่าไม่ชอบเด็กกว่า
พอกลับไปเค้าก็มาขอเป็นแฟน เราก็ งง เพราะคุยกันทุกวันก็จริงแต่เจอกันแค่ครั้งเดียว
จะมาขอเราเป็นแฟนแล้วหรอ? ก็เลยไม่ได้ตอบตกลง
ทีนี้พอช่วงปลายปีเราวางแผนไปเที่ยวเกาหลีกับเพื่อน เพราะเราอยากไปที่ๆมันหนาวๆ
บวกกับเกาหลีมันถูกมาก ตอนนั้น ก็เลยตัดสินใจไป ไม่เกี่ยวไรกับน้องคนนั้นเลย
แต่พอเค้ารู้ เค้าก็พาเรากับเพื่อนไปเที่ยวหลายๆที่ เค้าทำงานเลิกบ่ายสอง
ก็จะนั่งรถบัสมาโซล ใช้เวลาประมาณ สี่สิบ นาที ก็พาเราไปเที่ยวบ่อยๆ
เพราะเค้าทำงานอยู่ที่ ซัมซุง ซึ่งมันจะอยู่ที่เมืองซูวอน แต่ตอนนั้นเราอยู่โซล
พอเรากลับมาไทย เราก็เลยคิดว่าจะลองเปิดใจ คบกับเค้าดู ซึ่งเค้าก็โอเค
หลังจากกลับไทยมาได้อาทิตย์นึง ก็มีเรื่องทะเลาะกันมันเหมือนกับว่าเค้าชอบเพื่อนเรา
เราเลยไม่คุยกับเค้าไปประมาณสองอาทิตย์ ซึ่งเค้าก็ง้อมาตลอดทุกวัน
เราเลยบอกว่าเราไม่ชอบแบบนี้ ชอบใครก็เอาสักคน น้องเค้าบอกเราเข้าใจผิด
โดนง้อมากๆ เราก็เลยโอเค ยกโทษให้แล้ว กลับไปคุยกันใหม่
ตอนนั้นเราชอบน้องเค้านะคะ เพราะตอนอยู่เกาหลีเค้าดูแลเราดีมาก
แต่พอกลับมาอีกหลังจากนั้นมาก็คือความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม มันเหมือนกับว่า
พอเราบอกว่าเราชอบนะ กลับกลายเป็นว่าต้องเป็นเราที่คอยสนใจเค้าฝ่ายเดียว
ความรู้สึกเหมือนมันไม่ใช่แฟนกัน ส่วนตัวเราเป็นคนขี้อาย
บวกกับเวลาคุยกันทางคอล มันก็บางทีสื่อสารไม่ค่อยจะตรงกัน
ตั้งแต่เรามโนว่าเราคบกัน เราส่งของขวัญไปให้เค้า สี่ครั้ง ภายในเวลาแค่ หนึ่งร้อยวัน
(คนเกาหลีเค้าจะนับว่าคบกันมาแล้วกี่วัน เค้าเป็นคนนับก่อนค่ะ)
ครั้งแรก ก็ตอนที่เราไปเกาหลี เราให้วันครบรอบที่รู้จักกันมาหนึ่งปี
ครั้งที่สองก็ ส่งไดอารี่ไปให้ เดือนมกราคม กับปากกาสลักชื่อ
ครั้งที่สามก็ของขวัญวันเกิดเค้าเดือนกุมภา
ครั้งล่าสุด และครั้งสุดท้ายคือวันครบรอบหนึ่งร้อยวัน
ทุกครั้งเราตั้งใจให้มาก และเขียนจดหมายต่างๆให้ตลอดว่าเรารู้สึกยังไง
และบอกชัดเจนทุกครั้งว่าอยากจะเป็นแฟนกับเค้านะ แต่เหมือนเค้าอ่านแล้วก็ไม่เคยพูดถึงมันเลย
คนทำมันก็น้อยใจ เราเลยทำใจไปแล้ว ว่าเค้าคงไม่ชอบเราหรอก
บางทีเราก็อยากถามนะ อ่านแล้วเป็นยังไง แต่บางทีก็กลัวคำตอบ
เราชอบเค้ามากๆ จนคิดว่ายังไม่กล้าถาม ยังทำใจไม่ได้ถ้าคำตอบทันจะเป็นอะไรที่เราไม่อยากรู้
เพราะถ้าเค้ารู้ความในใจเราถึงขนาดนั้นแล้วไม่อยากจะตอบก็คงไม่ได้ชอบเรา
ซึ่งตอนนั้นเราสับสนมาก ว่าเราผิดอะไร เพราะเค้าเป็นคนบอกชอบเราก่อน
เคยขอคบกับเรา ตอนทะเลาะกัน ก็บอกเองว่าขอโอกาสเถอะนะ พูดจนเราใจอ่อน
แต่พอเรากลับไป กลับกลายเป็นทุกอย่างคือ เราเป็นคนที่ใส่ใจเค้าคนเดียว
พอครบรอบหนึ่งร้อยวัน เราเลยตัดสินใจที่จะคุยกับเค้า
เพราะที่ผ่านมาเราเศร้ามาก เราเป็นคนที่รักใครแล้วรักจริง
ขนาดว่ามีคนดีมาจีบมากมายเราไม่เคยมองใครเลย รอเค้าคนเดียว
เราทนอยู่ในสถานะที่ไม่ชัดเจนไม่ไหว เลยขอเคลียร์
บทสนทนาในสปอย ยาวหน่อยนะคะ แปลจาก Eng นะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เรา : รู้มั้ยวันนี้วันอะไร
เค้า : วันนี้หรอ 21,22? (วันครบรอบคือ 21 มีนาคมที่ผ่านมา)
เรา : วันนี้วันครบรอบหนึ่งร้อยวันแล้วนะ ที่เราบอกว่าชอบเธอ (จริงมันควรจะเป็นวันพิเศษของคู่รัก แต่ความรู้สึกคือเราชอบเค้าฝ่ายเดียว)
เราส่งของขวัญไปให้นะ
เค้า : ก็รู้ เลยถามไงว่าวันไหน 21 หรือ 22 (แถไปได้อีก สกิล)
เรา : ตลอดเวลาที่ผ่านมานี่ เราทำดีที่สุดแล้วนะกับเธอ เราถามเธอมาตลอดว่าคบกันมั้ยแต่เธอไม่เคยตอบเลย
เค้า : ขอบคุณมาก ฉันดีใจนะ
เรา : เราคงทำให้เธอลำบากใจมากสินะเกี่ยวกับคำตอบ งั้นเราขอชัดเจนเลยแล้วกันว่าถ้าเราคบกันไม่ได้จริงๆ
เราขอเป็นเพื่อนของเธอนะ เราว่าเธอก็คงอยากจะบอกเราแบบนี้ละที่ผ่านมา แต่คงไม่รู้จะพูดยังไง
เค้า : หะ???? 555555
ฉันก็แค่อยากจะบอกเธอต่อหน้า แล้วก็บอกวาเธอเป็นแฟนฉันได้ ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นแค่ผู้ชายเกาหลีโง่ๆที่ไม่ดีพอสำหรับเธอ
แต่ตอนนี้ฉันก็พูดเลยละกัน เธอเป็นแฟนฉันนะ
เรา : คราวที่แล้วที่ไปหาที่เกาหลี ก็ไม่เห็นจะพูดอะไร
เค้า : ก็ต้องใช้เวลาวางแผนไงว่าจะต้องทำยังไง
เรา : ถ้าเธออยากจะบอกจริงๆมันก็ไม่ยากหรอกนะ คือเราไม่เข้าใจว่าจิตใจเธอทำด้วยอะไร ทั้งๆที่รู้ว่าเราอยากรู้
ถามไปกี่รอบก้ไม่เคยตอบเลย รู้มั้ยคนรอมันรู้สึกยังไง
เค้า : ใจเย็นๆนะ ก็เรายังรู้จักกันไม่ดีพอเลย ก็ไม่เคยเห็นว่าlife styleของเธอเป็นยังไง
ฉันเลยสงสัย ต้องการเวลา
เรา : เราเข้าใจนะที่เธอบอกต้องการเวลา แล้วทำไมก่อนหน้าจะมาขอคบเราเป็นแฟนถึงไม่คิดให้ดีล่ะ ศึกษากันไปก่อนสิ
เธอมาถามเรา พอเราบอกตกลงแล้วเธอก็เปลี่ยนไป แล้วเราทำผิดอะไร
เค้า : ขอโทษนะ 55555
เรา : ไม่ตลกนะ เราให้เวลาเธอมามากพอแล้วตอนที่เรารักเธอ เราไม่ได้คิดหรอกว่าเธอจะอยากคบกับเรา
เพราะเราทำใจมานานแล้ว จนเราคิดว่าเราสามารถเป็นเพื่อนเธอได้แล้ว เราเป็นแค่เพื่อนกันเถอะนะ
เค้า : ขอโทษนะ
เรา : ฉันหวังว่าเธอจะเจอแฟนที่ดีนะ
เค้า : นี่ไม่ได้ล้อเล่นใช่มั้ย
เรา : ไม่ได้ล้อเล่น เธอทำให้เรารู้สึกมาตลอดเลยว่าเราไม่มีค่าพอสำหรับเธอ ไล่ตามมาตลอด
เค้า : ฉันก็แค่หวังว่าจะ surprise เธอ ว่าจะเตรียมอะไรให้ลับๆ ยังไงซะฉันก็ผิดล่ะนะ
บางทีฉันก็อาจจะเป็นแฟนที่ดีสำหรับเธอไม่ได้ ฉันขอโทษจริงๆที่ทำให้เธอผิดหวังอีกแล้ว
เรา : ขอบคุณสำหรับความทรงจำทุกอย่าง ดูแลตัวเองด้วยนะ
เค้า : กลับมาเถอะนะ กลับมาเดี๋ยวนี้ ฉันจากเธอไปไหนไม่ได้เลยจริงๆ อย่าไปไหนนะ อยู่กับฉันนะ
(เรา เงียบไปสองวันไม่ตอบ....เพราะกำลังทำใจ เราจะตัดเค้าแน่นอน)
เค้า : ก็อกๆ ที่รักได้โปรด ฉันรักคุณ
เค้า : นอนหรอ วันนี้เป็นยังไง
เรา : ดีนะ เธอละ
เค้า : ก็แค่รอคุณตอบไลน์......
เรา : ตอบช้า ขอโทษนะ
เค้า : ไม่เป็นไร ฉันอยากเป็นแฟนเธอนะ เธอเป็นแฟนฉันได้มั้ย ฉันรู้ว่ามันสายไป แต่ฉันไม่เคยไม่สนใจความรู้สึกของเธอนะ
เรา : ไม่โกรธใช่ป่ะ ? (คือเราจะหมายถึง ไม่โกรธที่ตอบช้าใช่ปะ)
เค้า : ไม่โกรธ ฉันเข้าใจว่าฉันไม่ได้สนใจในมุมมองของเธอ ฉันขอโทษมากนะ
เรา : มาบอกทำไมตอนนี้หรอ
เค้า : ขอโทษนะ มันสายไปแล้วหรอ
เรา : ใช่ เธอรู้ป่ะ มันยากมากสำหรับเรา แต่ในที่สุดเราก็ทำใจได้
เค้า : ฉันขอโทษนะ ฉันไม่รู้จริงๆว่าเธอรอคำตอบ ฉันคิดว่าเราก็คบกันแล้วไง ตอนที่กลับมาคุยกันอีก
ฉันไม่อยากทะเลาะกับแฟนนะ ถ้าฉันทำอะไรผิด ก็บอกมาตรงๆนะ บางทีฉันก็อาจจะไม่สามารถเป็นแฟนที่ดีพอได้
เรา : ก็ตอนนั้นที่เราทะเลาะกัน เราก็ไม่ได้คิดว่าเราเลิกกันเหมือนกัน แต่เธอเป็นคนถามเองว่าเรากลับมาคบกันแล้วใช่ไหม
พอเราตอบโอเค แล้วถามเธอกลับเธอก็เงียบไม่ตอบไง ตลอดมาเราไม่เคยคิดว่าเราได้คบกับเธอหรอกนะ
ก็แค่คนไม่มีสถานะคนนึงที่พยายามจนไม่มีอะไรให้พยายามแล้ว
เค้า : ขอโทษนะ ฉันไม่ได้คิดว่าเธอต้องการคำตอบอะไร ตอนนี้ก็คบกันนะ ไม่ต้องคิดอะไรแบบนั้นแล้ว
เรา : หวังว่าเธอจะเจอแฟนที่ดีนะ
เค้า : ไม่นะ ไม่รู้อะไรทั้งนั้น เธอยังเป็นแฟนฉันอยู่นะ
เรา : ไม่เอาอ่ะ เธอไม่รู้หรอกว่าที่ผ่านมาฉันเศร้าขนาดไหน ไม่อยากจะกลับไปนึกถึงอีก เอาเป็นว่าจากนี้ไปขอให้เราสองคนเจอแต่เรื่องดีๆนะ
เค้า : โอเค จากนี้ไป มันเป็นตาของฉันนะที่จะให้ใจเธอ หวังว่าเธอจะยังอยู่ข้างๆฉันแบบแฟนนะ ฉันไม่อยากให้เราจบกันแบบนี้
ฉันรู้ว่าฉันคงพูดไม่ได้อีกว่าขอโอกาสอีก ฉันก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ฉันก็แค่ไม่อยากเสียเธอไป
เรา : ครั้งสุดท้ายก็พูดแบบนี้ บอกขอโอกาสแล้วเธอจะทำให้เรามีความสุข แล้วไหนล่ะ ความสุข แค่ขอความชัดเจนยังให้ไม่ได้เลย
เค้า : ขอโทษนะ ฉันมันโง่มาก แต่ฉันสาบานนะว่าฉันไม่เคยที่จะไม่ใส่ใจความรู้สึกของเธอ แล้วฉันก็คิดว่าฉันทำดีที่สุดแล้วกับเธอในฐานะแฟน
ฉันไม่เคยสงสัยในความสัมพันธ์ของเราเลยนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ (ซึ่งมันก็จริงเพราะทุกครั้งเค้าดูแลเราดีมาก วันวาเลนไทน์ล่าสุดเราไปหาเค้าที่เกาหลี ตอนแรกเค้าบอกเราว่าเค้าว่างแค่สองวัน
แต่เราจะไปแปดวัน กะรอจะเจอเค้าวันไหนก็ได้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเจอได้ คือความรู้สึกมันเป็นแบบนั้นจริงๆ
เค้าทำให้เรารู้สึกว่าเค้าไม่อยากจะเจอเรา บอกว่างแค่นี้ แต่พอถึงเวลาจริงๆ เค้าก็ชวนไปนอนที่บ้านเค้าเพราะมันเป็นอพารต์เมน
มีสองห้องนอน แล้วช่วงนั้นเค้าทำงาน กะ กลางคืน สี่ทุ่มถึง หกโมงเช้า พอเลิกงานเสร็จ เราตื่นพอดี เค้าก็พาเราไปเที่ยวทุกวัน
ไม่ได้นอนเลย ขับรถพาไปเที่ยว อยู่ดีๆก้พาไปเจอเพื่อนสนิท แบบไม่บอกก่อน พอวันวาเลนไทน์ ก็หยุดงาน
พาเราไปเที่ยวปูซาน สองวันเลย ก่อนไปเที่ยวบอกเราแพลนเองนะ แต่พอถึงเวลา เค้าก็พกกระดาษใบนึงไปด้วย
เค้าเขียนไว้แผนพาเราไปเที่ยว มีช็อกโกแลตให้กล่องนึงที่แอบซื้อมา แล้วเค้าไม่ให้เราช่วยทำงานบ้านอะไรเลย
ทำงานมาเสร็จก็จะมีโน๊ตแปะไว้ ตื่นมาถ้าหิวก็มีโน่นนี่นะ ใส่ตู้เย็นไว้ให้ ทำอาหารให้ ทุกอย่าง
ที่สำคัญคือ เค้าไม่ล่วงเกินเราเลย เพราะเราบอกเค้าว่าคนไทยถือ ไม่ง่าย อย่างมากก็มานอนกอด หอมแก้มนิดหน่อย
เดินอยู่ข้างนอกก็เดินจับมือกันตลอด อากาศมันหนาว เค้าก็ยืนบังลมให้ เอามือเราใส่กระเป๋าเสื้อเค้าตลอด
ซึ่งพอกลับมาไทย มันเลยทำใหเรารักเค้ามาก ยิ่งกว่าเดิม แต่พอกลับมาก็เฉยชาอีกเหมือนเดิม
และไม่ได้คำตอบเรื่องที่เราจะคบกัน .......)
ต่อเรื่องบทสนทนา
เรา : ถึงเธอจะไม่สงสัยแต่เธอก็น่าจะรู้ว่าเราสงสัย เราเขียนได เขียนจดหมายแนบให้กับของขวัญทุกครั้งเธอจะไม่รู้เลยหรอว่าควรบอกเราบ้าง
เธอไม่เคยอ่านเลยหรอ
เค้า : ฉันอ่านหลายรอบมาก ตอนได้มาก็ดีใจมากเพราะเป็นครั้งแรก แต่ก็กดดันนิดหน่อยว่าจะต้องทำยังไงดี ฉันทำดีที่สุดนะ
ตอนที่เธอมาเกาหลีแบบ Vvip gf
ฉันขอโทษจริงๆนะที่ทำให้เธอรอคำตอบ แล้วเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ฉันก็รักเธอนะ แล้วถ้าเธอไม่ใช่แฟนฉัน
ฉันจะบอกคิดถึงๆๆๆๆเธอทุกวันทำไม เวลาว่างก็คุยด้วยทุกครั้ง
เรา : ฉันก็คิดว่าเธอก็คงไม่อยากจะ reject ฉันตรงๆไง แล้วที่เธอดีกับฉันก็เพราะว่าเธอเป็นคนดีไง เธอทำให้ฉันรอนานมาก
จนทำใจยอมรับได้แล้ว 100 วันนี่มันนานเหมือนเป็นปีเลยนะ สำหรับคนที่รอ
เค้า : อะไรนะ ? ขอโทษที่ทำให้รู้สึกแบบนั้น แต่ถ้าฉันไม่ชอบหรือไม่สนใจใคร ฉันจะไม่คุยด้วยหรอกนะ เธอก็ยังเป็น Vvip ของฉันนะ
เราจะเป็นอะไรก็ได้นะตอนนี้ที่เธออยากเป็น
เรา : ไม่เอานะ เราตัดสินใจแล้ว วันที่เราส่งของขวัญให้เธอล่าสุด เราบอกกับตัวเองแล้วว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะร้องไห้ให้เธอ
ตอนแรกเธอบอกเราว่าต้องการที่จะวางแผน เซอร์ไพรส์ขอเราเป็นแฟน พอมาอีกที ก็บอกว่าไม่เคยสงสัยในความสัมพันธ์ของเราเลย
เลือกมาสักอย่างเหอะว่าจะใช้ข้ออ้างอันไหนกับเรา
แล้วเราก็ส่งเพลงนี้ให้เค้า บอกว่าที่ผ่านมาเรารู้สึกแบบนี้มาตลอด
https://www.youtube.com/watch?v=xuiWmMPEjqY
เค้า : ฟังเพลงแล้ว ขอโทษมากๆนะ
เค้า : คิดถึงมากๆ
เค้า : ของขวัญส่งมาถึงแล้ว ขอบคุณมากๆนะ น่ารักมากๆ
เค้า : ยุ่งหรอ?
เค้า : คิดถึงนะ
หลังจากนั้นมาเราก็ไม่ตอบข้อความเค้าอีกเลยเพราะไม่รู้ว่าจะตอบอะไร ไม่อยากจะสานอะไรทั้งนั้น
เมื่อเราให้ความชัดเจนให้กับตัวเอง ในวันที่เขาไม่ชัดเจน
ไม่รู้จะเขียนได้เหมือนเดิมมั้น เพราะรอบแรกเขียนละเอียดกว่านี้แหะๆ แต่มันหายไปละ
ก่อนหน้านี้ก็ชอบอ่านกระทู้ที่เกี่ยวกับว่า เราจะต้องทำยังไง ถ้าผู้ชายไม่ชัดเจนกับเรา
พอตัวเองได้คำตอบและหลุดพ้นแล้ว เลยคิดได้ว่าอยากจะมาแชร์ประสบการณ์เผื่อจะเป็นประโยชน์กับคนอื่นบ้าง
เริ่มต้นเลยนะคะ เราไปเที่ยวเกาหลีเดือน ธันวาคมปี 2015
ก็เลยรู้จักกับน้องเกาหลีคนนี้ เค้าก็ไลน์มาคุยเรื่อยๆ
โทรมาบ่อยๆ ส่วนมากเราก็จะยุ่งๆ ไม่เคยทักไปก่อน ไม่ใช่หยิ่งหรืออะไรนะคะ
เราบอกเค้าชัดเจนว่าเราไม่อยากมีแฟน ไม่ได้กั้ก เราเป็นคนชัดเจน
น้องเค้าก็ทักมาทุกวัน โทรมาบ่อยมาก พอมาถึงเดือน มิถุนา 2016
เค้าก็มาเที่ยวลาว และก็มาเปลี่ยนขึ้นเครื่องที่ไทย ซึ่งปกติเราจะยุ่งมากเป็นคนเพื่อนเยอะ
พอน้องเค้าไม่ได้นัดล่วงหน้า เราเลยไม่มีเวลาไปเจอเค้าเลยตลอดสองวันที่เค้ามาไทย
เจอกันแค่ช่วงเวลาสั้นๆ กินกาแฟกัน แล้วก็กลับ ดูเค้าเป็นคนขี้อาย
แต่ก่อนกลับก็มีขอกอด เราก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะน้องเค้าเด็กกว่าสองปี เราเคยบอกไปแล้วว่าไม่ชอบเด็กกว่า
พอกลับไปเค้าก็มาขอเป็นแฟน เราก็ งง เพราะคุยกันทุกวันก็จริงแต่เจอกันแค่ครั้งเดียว
จะมาขอเราเป็นแฟนแล้วหรอ? ก็เลยไม่ได้ตอบตกลง
ทีนี้พอช่วงปลายปีเราวางแผนไปเที่ยวเกาหลีกับเพื่อน เพราะเราอยากไปที่ๆมันหนาวๆ
บวกกับเกาหลีมันถูกมาก ตอนนั้น ก็เลยตัดสินใจไป ไม่เกี่ยวไรกับน้องคนนั้นเลย
แต่พอเค้ารู้ เค้าก็พาเรากับเพื่อนไปเที่ยวหลายๆที่ เค้าทำงานเลิกบ่ายสอง
ก็จะนั่งรถบัสมาโซล ใช้เวลาประมาณ สี่สิบ นาที ก็พาเราไปเที่ยวบ่อยๆ
เพราะเค้าทำงานอยู่ที่ ซัมซุง ซึ่งมันจะอยู่ที่เมืองซูวอน แต่ตอนนั้นเราอยู่โซล
พอเรากลับมาไทย เราก็เลยคิดว่าจะลองเปิดใจ คบกับเค้าดู ซึ่งเค้าก็โอเค
หลังจากกลับไทยมาได้อาทิตย์นึง ก็มีเรื่องทะเลาะกันมันเหมือนกับว่าเค้าชอบเพื่อนเรา
เราเลยไม่คุยกับเค้าไปประมาณสองอาทิตย์ ซึ่งเค้าก็ง้อมาตลอดทุกวัน
เราเลยบอกว่าเราไม่ชอบแบบนี้ ชอบใครก็เอาสักคน น้องเค้าบอกเราเข้าใจผิด
โดนง้อมากๆ เราก็เลยโอเค ยกโทษให้แล้ว กลับไปคุยกันใหม่
ตอนนั้นเราชอบน้องเค้านะคะ เพราะตอนอยู่เกาหลีเค้าดูแลเราดีมาก
แต่พอกลับมาอีกหลังจากนั้นมาก็คือความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม มันเหมือนกับว่า
พอเราบอกว่าเราชอบนะ กลับกลายเป็นว่าต้องเป็นเราที่คอยสนใจเค้าฝ่ายเดียว
ความรู้สึกเหมือนมันไม่ใช่แฟนกัน ส่วนตัวเราเป็นคนขี้อาย
บวกกับเวลาคุยกันทางคอล มันก็บางทีสื่อสารไม่ค่อยจะตรงกัน
ตั้งแต่เรามโนว่าเราคบกัน เราส่งของขวัญไปให้เค้า สี่ครั้ง ภายในเวลาแค่ หนึ่งร้อยวัน
(คนเกาหลีเค้าจะนับว่าคบกันมาแล้วกี่วัน เค้าเป็นคนนับก่อนค่ะ)
ครั้งแรก ก็ตอนที่เราไปเกาหลี เราให้วันครบรอบที่รู้จักกันมาหนึ่งปี
ครั้งที่สองก็ ส่งไดอารี่ไปให้ เดือนมกราคม กับปากกาสลักชื่อ
ครั้งที่สามก็ของขวัญวันเกิดเค้าเดือนกุมภา
ครั้งล่าสุด และครั้งสุดท้ายคือวันครบรอบหนึ่งร้อยวัน
ทุกครั้งเราตั้งใจให้มาก และเขียนจดหมายต่างๆให้ตลอดว่าเรารู้สึกยังไง
และบอกชัดเจนทุกครั้งว่าอยากจะเป็นแฟนกับเค้านะ แต่เหมือนเค้าอ่านแล้วก็ไม่เคยพูดถึงมันเลย
คนทำมันก็น้อยใจ เราเลยทำใจไปแล้ว ว่าเค้าคงไม่ชอบเราหรอก
บางทีเราก็อยากถามนะ อ่านแล้วเป็นยังไง แต่บางทีก็กลัวคำตอบ
เราชอบเค้ามากๆ จนคิดว่ายังไม่กล้าถาม ยังทำใจไม่ได้ถ้าคำตอบทันจะเป็นอะไรที่เราไม่อยากรู้
เพราะถ้าเค้ารู้ความในใจเราถึงขนาดนั้นแล้วไม่อยากจะตอบก็คงไม่ได้ชอบเรา
ซึ่งตอนนั้นเราสับสนมาก ว่าเราผิดอะไร เพราะเค้าเป็นคนบอกชอบเราก่อน
เคยขอคบกับเรา ตอนทะเลาะกัน ก็บอกเองว่าขอโอกาสเถอะนะ พูดจนเราใจอ่อน
แต่พอเรากลับไป กลับกลายเป็นทุกอย่างคือ เราเป็นคนที่ใส่ใจเค้าคนเดียว
พอครบรอบหนึ่งร้อยวัน เราเลยตัดสินใจที่จะคุยกับเค้า
เพราะที่ผ่านมาเราเศร้ามาก เราเป็นคนที่รักใครแล้วรักจริง
ขนาดว่ามีคนดีมาจีบมากมายเราไม่เคยมองใครเลย รอเค้าคนเดียว
เราทนอยู่ในสถานะที่ไม่ชัดเจนไม่ไหว เลยขอเคลียร์
บทสนทนาในสปอย ยาวหน่อยนะคะ แปลจาก Eng นะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้