เราเคยลองคิดๆดูบ้างมั้ยว่า
ทำไมเราต้องนั่งเสียใจให้กับคนที่มาทำร้ายเรา ?
ทำไมเราต้องร้องไห้ฟูมฟายให้กับคนที่ไม่ได้รักเราจริงๆ ?
ทำไมเราต้องเสียดายคนที่ไม่เห็นคุณค่าในตัวเราด้วย ?
ทำไมเราต้องยื้อและรั้งคนที่มันนอกใจเรา ?

อยากให้ทุกคนที่กำลังเสียใจหรือจมอยู่กับอดีตอยู่ได้เข้ามาอ่านดู แล้วเก็บไปถามตัวเองดูนะครับ ว่ามันจริงรึเปล่า ลองอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับสิ่งที่มีดูบ้างครับ
" บางทีความสุบมันอาจอยู่ใกล้แค่เอื้อม อยู่ที่คุณนั่นแหละจะหามันเจอมั้ย 😊 "
สำหรับใครที่ต้องการคำปรึกษาหรือที่ระบายหลังไมค์มาได้เลยครับ ผมอาจช่วยคุณได้บ้าง