สมัยเรียนมหาลัยมีแฟนที่คบกันมา 3 ปี ตอนแรกยอมรับที่คบกันไม่ใช่เพราะรักแต่แค่สงสาร ตอนคบกันนอกใจเขาตลอด 3 ปี 3 คน ปี ละคน เพราะไม่ได้รักก็เลยไม่ค่อยแคร์ เวลามีอะไรไม่พอใจก็ขู่จะเลิก จนฝ่ายชายต้องร้องไห้ฟูมฟาย กอดเข่าเราแล้วบอกว่าขอโทษจะไม่ทำอะไรให้ขัดใจ อะไรที่เราไม่ชอบเขาเปลี่ยนแปลงตัวเองหมดเพื่อเรา เราอยากได้อะไรก็ไปหามาประเคน แต่เราก็เฉย ๆ นะ เพราะไม่ได้รักที่อยู่ด้วยเพราะความดีของเขาถึงเราจะดูเหมือนเราจะเลวร้ายแต่เราก็ดูแล้วเค้าดีมาตลอดเช่นกัน ต่างฝ่ายต่างพาไปพบกับคนทางบ้านเป็นอันพ่อแม่รับรู้ ญาติรับรู้ว่าคบกัน ถึงขั้นฝ่ายเขาจะมาขอหมั้นกันเลย แต่เราคัดค้านเพราะไม่ได้จะจริงจังกับเขามากพอ
ถึงช่วงนึงใกล้ถึงจุดจบ เราก็เอาแต่ใจต่างนิสัยส่วนตัว แต่หลัง ๆ มาเขาคงเบื่อมั้งแล้วออกแนวไม่ง้อ เรางอลเองก็ต้องหายเอง จนถึงจุดนึงถึงวันที่เขาบอกว่า "ห่างกันสักพักนะ" อึ้งคะ เราเป็นฝ่ายร้องไห้ฟูมฟายบ้างแล้ว ร้องไห้จะเป็นจะตาย ขอร้องให้กลับมาคุยกันก็แล้ว คุยเรื่องเก่า ๆ เรื่องที่เพิ่งคบหากัน พยายามยื้อทุกหนทาง แต่เขาไม่กลับมาแล้ว ถามว่ารักไหม ตอบนั้นตอบตัวเองว่าเรารักเขามาก มากพอที่ไม่อยากจะเสียเขาไป สุดท้ายเลิกกันเขาขอให้เลิกกันด้วยดี ขอให้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่เราทำไม่ได้ตามโทรงอลง้อทุกทาง แต่ผลสรุปก็เหมือนเดิมเขาก็ไม่กลับมา เราก็นึกสงสัยตกลงเรารักเขาหรือไม่อยากเสียเขาไป จนถึงจุดนี้ก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าที่ผ่านมาคืออะไร 5555 แต่เรื่องที่น่าช็อคยิ่งกว่าคือ เขาเลิกกับเราไม่ถึง 3 วัน เขาได้แฟนใหม่แล้วคะ สรุปเขาคงนอกใจเรา เหมือนที่เราเคยทำกับเขา สุดท้ายถือซะว่าเป็นเวรกรรมที่ได้ทำร่วมกันมา กรรมดีที่มีคงช่วงที่เราได้ร่วมสุขกัน สาธุ สาธุ สาธุ เราตามง้อเขาแค่ 3 วัน เมื่อรับรู้ว่าเขามีคนอื่นเราก็เลิกง้อคะ
ช่วงนั้นอาการของคนอกหักก็สาหัสเหมือนกันคะ ประมาณ 3 4 เดือนได้คะ แปลกมากนะทั้งที่มีคนคุยด้วยตลอด ทั้งที่ตอนแรกก็รู้ตัวเองดีว่าไม่ได้รักเขามากมาย แต่ถึงบทเขาไปก็อยากได้เขากลับมา หลังอาการอกหัก 3 4 เดือนนั้นเราก็ตกลงคุยกับอีกคน แต่เราก็ทำใจลืมเขาไม่ได้ ยังคงร้องไห้เกือบทุกคืนเกือบ ๆ 1 ปีเต็ม กว่าจะผ่านช่วงนั้นมาได้บอกเลยร้องไห้จนน้ำตาเปียกหมอนทุกคืน ทุกช่วงเวลาทึ่นึกถึง สาหัสมาก จนตอนนี้ทำใจได้แล้ว
และสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้คนที่เขารักเราเสียใจอีกแน่นอนคะ
แบบนี้ เขาเรียก " เสียดายเมื่อสายไป " ไหมคะ
ถึงช่วงนึงใกล้ถึงจุดจบ เราก็เอาแต่ใจต่างนิสัยส่วนตัว แต่หลัง ๆ มาเขาคงเบื่อมั้งแล้วออกแนวไม่ง้อ เรางอลเองก็ต้องหายเอง จนถึงจุดนึงถึงวันที่เขาบอกว่า "ห่างกันสักพักนะ" อึ้งคะ เราเป็นฝ่ายร้องไห้ฟูมฟายบ้างแล้ว ร้องไห้จะเป็นจะตาย ขอร้องให้กลับมาคุยกันก็แล้ว คุยเรื่องเก่า ๆ เรื่องที่เพิ่งคบหากัน พยายามยื้อทุกหนทาง แต่เขาไม่กลับมาแล้ว ถามว่ารักไหม ตอบนั้นตอบตัวเองว่าเรารักเขามาก มากพอที่ไม่อยากจะเสียเขาไป สุดท้ายเลิกกันเขาขอให้เลิกกันด้วยดี ขอให้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่เราทำไม่ได้ตามโทรงอลง้อทุกทาง แต่ผลสรุปก็เหมือนเดิมเขาก็ไม่กลับมา เราก็นึกสงสัยตกลงเรารักเขาหรือไม่อยากเสียเขาไป จนถึงจุดนี้ก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าที่ผ่านมาคืออะไร 5555 แต่เรื่องที่น่าช็อคยิ่งกว่าคือ เขาเลิกกับเราไม่ถึง 3 วัน เขาได้แฟนใหม่แล้วคะ สรุปเขาคงนอกใจเรา เหมือนที่เราเคยทำกับเขา สุดท้ายถือซะว่าเป็นเวรกรรมที่ได้ทำร่วมกันมา กรรมดีที่มีคงช่วงที่เราได้ร่วมสุขกัน สาธุ สาธุ สาธุ เราตามง้อเขาแค่ 3 วัน เมื่อรับรู้ว่าเขามีคนอื่นเราก็เลิกง้อคะ
ช่วงนั้นอาการของคนอกหักก็สาหัสเหมือนกันคะ ประมาณ 3 4 เดือนได้คะ แปลกมากนะทั้งที่มีคนคุยด้วยตลอด ทั้งที่ตอนแรกก็รู้ตัวเองดีว่าไม่ได้รักเขามากมาย แต่ถึงบทเขาไปก็อยากได้เขากลับมา หลังอาการอกหัก 3 4 เดือนนั้นเราก็ตกลงคุยกับอีกคน แต่เราก็ทำใจลืมเขาไม่ได้ ยังคงร้องไห้เกือบทุกคืนเกือบ ๆ 1 ปีเต็ม กว่าจะผ่านช่วงนั้นมาได้บอกเลยร้องไห้จนน้ำตาเปียกหมอนทุกคืน ทุกช่วงเวลาทึ่นึกถึง สาหัสมาก จนตอนนี้ทำใจได้แล้ว
และสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้คนที่เขารักเราเสียใจอีกแน่นอนคะ