YA POSTER ชาวตรังเมืองทับเที่ยง คนเขียนคัทเอาท์โรงหนัง
เขียนใบปิดหนัง มือ 1 ที่คนไทยและชาวต่างชาติยกย่อง
หนังสือพิมพ์มติตรังฉบับ 16 เมษายน2559 พิเศษสุดนำเสนอบทความที่สำคัญเกี่ยวกับจิตวิญญาณศิลปะชองโปรเตอร์หนังและใบปิดหนังที่ถือเป็นอมตะคลาสสิกที่เริ่มหายาก ซึ่งกำลังที่จะจางหายไปพร้อมความเจริญทางเทคโนโลยียุคโซเชียลมีเดียเข้ามาแทนที่ จากฝีมือการวาดจากอาจารย์ที่มีความเป็นอัจฉริยะและมีพรสวรรค์พิเศษจากการฝึกฝนอย่างจริงจัง ฝีมือจากช่างเขียนไทยเก่งเป็น1 ในโลกที่มีใบปิดหนังดังหรือป้ายโฆษณา
หนังคัดเอาท์ขนาดยักษ์หน้าโรงหนังในอดีตคือหลักฐานบันทึกตำนาน วันนี้ผมวิวัย จิตต์แจ้ง พามาตามรอยช่างเขียนโปสเตอร์ฝีมือสุดยอด ในฐานะผมผู้เขียนบทความเป็นคนโรงหนังโดยสายเลือดตั้งแต่เกิดและจำความได้ คุณพ่อเป็นเจ้าของโรงหนังในอดีตตั้งแต่ยุคแรกโรงหนังทับเที่ยงภาพยนตร์ มาถึงโรงหนังคิงส์ตรัง และ( เฉลิมรัฐ)
ก่อนเขียนเรื่องนี้ขอไหว้ครูก่อนครับปรมาจารย์การเขียนโปสเตอร์เมืองไทย ต้องยกให้อาจารย์เปี๊ยก โปสเตอร์ครูสมบูรณ์สุข นิยมศิริ ท่านมีความเป็นอัจฉริยะภาพด้านการเขียนโปสเตอร์ใบปิดหนัง และกำกับภาพยนตร์เป็นคนบุกเบิกยุคแรกๆ ปัจจุบันท่านได้รับเกียรติถูกยกย่องจากกระทรวงวัฒนะธรรม ยกให้ท่านเป็นศิลปินแห่งชาติปีนี้
ผู้เขียนในนามน.ส.พ.มติตรังได้นัดช่างเขียนโปสเตอร์หนังคนเก่งมีฝีมือเป็นชาวตรังที่ชื่อ YA POSTER หรือ มีชื่อจริงว่า นายวงศ์ชยุตม์ สุโขวัฒนกิจ เกิดวันที่ 30 JUNE1957 เป็นคนเดียวที่ยังเขียนสีโปสเตอร์และใบปิดหนังอยู่ ใช้เวลานัดสัมภาษณ์ล่วงหน้าก่อน 1เดือนเต็มๆนัดกันที่โรงแรมเอเซียราชเทวีกรุงเทพฯเมื่อวันที่ 13มีค59วันนั้นคุณยามากับครูของเขา คือ
อาจารย์บรรณหาร ไทธนบูรณ์มือเขียนโปสเตอร์มือ1ของประเทศไทย เป็นศิษย์มือขวาของอาจารย์เปี๊ยก โปสเตอร์ที่เขียนใบปิดหนังเรื่องโทนให้อ.เปี๊ยกได้สวยงามมาก วันนั้นยังมีคุณสมบุญ เถกิงนามประธานชมรมคนรักหนังเก่ามาร่วมทานอาหารเย็นด้วยกัน
มติตรังอยากให้ Ya Posterเล่าชีวิตเป็นมาอย่างไรถึงมาเป็นคนเขียนโปสเตอร์โรงหนังได้ คือว่าผมชอบวาดรูปครับ ตั้งแต่เด็กๆแล้วบ้านผมอยู่ใกล้โรงหนังคิงส์ตรังอยู่ซอยสิริบรรณข้างๆโรงหนังปากซอยเป็นร้านสิริบรรณบ้านของคุณจิระนันท์ พิตรปรีชา ท้ายสุดซอยเป็นบ้านผมกลางคืนๆตอนเด็กๆครอบครัวเราจะพากันไปดูหนังที่วิคคิงส์ประจำผมจำได้ว่าค่ำๆเขาประดับไฟสวยมากสว่างไสวมีเขียนโปสเตอร์ขนาดใหญ่มากหน้าโรงหนังสวยมีสีสรรค์พราว
ผมชอบจำได้ว่าวิคโรงหนังคิงส์เป็นของลุงเว้ง จิตต์แจ้งเป็นคุณพ่อพี่วิวัย จิตต์แจ้ง ครอบครัวเราเป็นขาประจำดูที่นี่มาตลอด บ้านพี่จี๊ดครอบครัวร้านสิริบรรณเขาก็ดูหนังวิกคิงส์เหมือนกัน ตอนเรียนชั้นประถมตอนนั้นอยู่โรงเรียน
ที่สังข์วิทย์เริ่มหัดวาดรูปจากใบปิดหนังสมัยนั้นหาง่ายเยอะมาก เขาติดตามร้านกาแฟ ผมจะๆไปขอพี่เขาที่ร้านกาแฟโกกุนตรง 3แยก ทางร้านบอกว่าน้องเขาพูดภาษาใต้เสียงดังว่า เดี๋ยวค่อยมาเอานะไอ้น้อง ให้หนังฉายจบโปรแกรมก่อนจะเก็บใว้ให้นะ ผมดีใจมากพออีกวันไปอีกเขาให้ผมแกะเอาเองผมยกมือไหว้ขอบคุณเขาตอนนั้นหัวใจผมพองโตมีความสุขมาก สำหรับเด็กให้เงินผมมากก็ยัง ไม่ดีใจที่ได้โปสเตอร์สวยๆมาเก็บที่บ้าน ช่วงนั้นยังวาดไม่ค่อยเป็น ผมเริ่มหัดตีสเกลและร่างรูปก่อน
พอได้บ้างแบบเด็กๆพอเสร็จผมเอาไปติดที่ห้องเรียนเต็มห้องเลยเด็กเพื่อนชอบกันใหญ่ แต่ผมถูกครูตีครับก้นลายเลย เพราะไม่รู้จักระเบียบห้องเรียนและบ้าเขียนรูปจนไม่สนใจการเรียนเลย ผมก็เริ่มปรับตัวขึ้นแต่ก็ยังบ้าเขียนอยู่ดี ครูเห็นผมเอาจริงมีความมานะพยายามมาก
ครูสุจินต์เรียกผมไปพบ บอกว่ายา ครูจะส่งรูปที่เธอเขียนไปประกวดในงานเฉลิมพระชนม์พรรษานะเป็นของจ.ตรังมีจัดทุกปึ ผลการตัดสินผมแทบช็อกรูปผมได้ ที่1ได้รับถ้วยรางวัลชนะเลิศผมทำชื่อเสียงให้โรงเรียนสังข์วิทย์ ครูใหญ่ให้มายืนหน้าเสาร์ธงประกาศยกย่องความดีต่อหน้านักเรียนทั้ง
โรงเรียนดีใจมากจนผมสั่น พอผมจบป.6ย้าย มาเรียนต่อที่โรงเรียนตรังวิทยาคราวนี้ผมมีความฝันสูงอยากเป็นช่างเขียนรูป ผมชอบผลงานของอ.เปี๊ยก โปสเตอร์ อ.ทองดี ภาณุมาศ และ อ.บรรณหาร ไทธนบูรณ์ 2ท่านนี้ มือเขียนเก่งเป็นทีมงานของอาจารย์เปี๊ยก โปสเตอร์ พอดีตอนนั้นโรงหนังเฉลิมรัฐมีข่าว....
ประกาศให้นักเรียนวาดรูปแข่งเรื่อง ไอ้มดแดงภาคแรก ผมรีบไปสมัครทันทีไปแข่งกับเขาด้วยมีเด็กมาสมัครกันมาก การตัดสินจากกรรมการภาพผมวาด ได้ที่1คุณยุ่นผู้จัดการมอบเงินรางวัลให้ 300 บาทผมดีใจที่สุดที่ชนะครั้งนี้คราวนี้ผมฝันต่อว่าจะต้องเป็นช่างเขียนโปสเตอร์ โรงหนังให้ได้ตามฝันเพื่อคุณแม่คุณพ่อและตัวผมเอง ผมสร้างพลังในใจตลอด
กำลังสนุกความฝันของยาจะทำสำเร็จได้หรือไม่ติดตามต่อครับ ยาบอกมติตรังว่า เริ่มไปดูพี่ๆเขาวาดรูปคัทเอาท์ใหญ่ๆเขาเขียนได้ยังไง? คอนนั้นผมอายุ 14ปีสมัยนั้นที่ตรังมี 4 โรงแล้ว มีคิงส์หรือเฉลิมรัฐ เฉลิมตรัง วิคศรีเมืองและมีโรงใหม่ ตรังรามา ผมชอบไปที่ตรังรามามากไปติดใจอาจารย์ท่านหนึ่ง
ชื่อคุณโฆษิต มัธยวีรเกียรติที่ตรังเขาเรียก โกเต็ก อ.เขียนรูปสวยมากๆโดยเฉพาะการให้สีพอเลิกการเรียนก็ไปโรงหนังทันทีแทบทุกวัน ผมไปย่องๆแอบดูอาจารย์เต็กอยู่มองดูไกลๆไม่กล้าเข้าไป กลัวเขาว่าครับ ผมไปทั้งชุดนักเรียนแต่วันหนึ่งเกิดใจกล้าผมเดินเข้าไปดูให้เห็นจะๆเหมือนฟ้าลิขิตชีวิต
ให้ผมมาเป็นช่างเขียนจนได้ ผู้จัดการโรงหนังเกิดส่งสารผมเห็นมาดูทุกวัน พาไปหาโกเต็กช่างเขียนใหญ่ตรังรามา อ.เต็กเป็นครูคนแรกของผม อ.เต็กสังเกตว่าเด็กคนนี้มีใจรักศิลปะมากจึงรับสอนผมและให้โอกาสชีวิตผม อาจารย์เต็กเอาผมเข้าฝึกงานโรงหนังตรังรามา และสอนวิทยายุทธให้ทุกอย่าง
เริ่มแรกบอกสอนผมว่าต้องหัดล้างแปรงและพู่กันก่อน และวิธีการจัดเก็บ ต่อมาสอนหัดตีสเกลหัดล่างรูปและเทคนิคอื่นๆทำอย่างนี้อยู่หลายเดือนจากเดือนเป็นปีก็เริ่มวาดเป็นบ้างและวิธีผสมสีต่างๆโกเต็กให้วาดรูปเล็กๆก่อนจนเริ่มวาดตัวใหญ่ได้และคราวนี้เริ่มปล่อยผมแสดงฝีมือเขียนหนังที่ไม่ค่อยดังเท่าไร จนวาดเป็นพอโชว์กับเขาได้บ้างตอนอยู่กับโกเต็กผมวาดสีน้ำสมัยนั้นเขาใช้สีน้ำมันกันหมด กลับจากโรงหนังมาบ้านก็จะมาเขียนใบปิดด้วยสีโปสเตอร์เสร็จก็ไปให้ อ.เต็กดูท่านชมว่าสวยดี ถึงตอนนี้สำคัญแล้วสุภาษิตจีนบอกจะเก่งต้องเฮงด้วย อะไรเกิดขึ้นกับYA POSTERตอนฟ้าบันดาลจากสวรรค์
วันหนึ่งขณะทำงานกับอ.เต็กอยู่ที่โรงหนัง มีช่างเขียนผมยาวมาจากกรุงเทพมาหาโกเต็ก ชื่อว่าอ.ทองดี ภานุมาศผมรีบไหว้ยืนตรงเคารพท่านทันที่เพราะรู้ว่าวันนี้ผมโชคดีได้พบช่างเขียนสุดยอดฝีมือของเมืองไทยเข้าแล้วอ.ทองดีทำงานอยู่กับอ.เปี๊ยก โปสเตอร์ที่กรุงเทพท่านเป็นฮีโร่ในดวงใจผมมานานใบปิดของอ.ทองดีจะเซ็นชื่อเป็นภาษาอังกฤษผมชอบแนวการเขียนใบปิดของท่านมานานเพราะเคยหัดวาดตามใบปิดของอ.ทองดีมาแล้วมาก่อน อ.ทองดีคุยกับอ.เต็กนานช่วงหนึ่ง อ.เต็กหันมาที่ผมแล้ว บอกผมว่าจะไปทำงานกับอ.ทองดีที่กรุงเทพมั้ย เพราะ อ.เต็กมองว่าถ้ายา ได้ไปกรุงเทพยาจะมีอนาคตที่ดีกว่านี้แน่นอน
เราดีใจกลับบ้านรีบเอาข่าวดี ไปบอกคุณพ่อคุณแม่ เล่าให้ท่านฟัง พ่อแม่เห็นด้วย สนับสนุนผมไปกรุงเทพชีวิตผมครั้งแรกที่จากบ้านเข้าเมืองหลวง
ผมหิ้วกระเป๋าก้าวขึ้นบันไดรถไฟสายกรุงเทพตรัง ด้วยใจมุ่งมั่นพร้อมสู้กับงานที่ผมรักที่สุด เดินทางกรุงเทพมาพักที่บ้านอาจารย์ทองดีอยู่ซอยวัดรวกที่นี่ได้เห็นใบปิดต้นฉบับโปสเตอร์หนัง เต็มบ้านสวยๆทั้งนั้นอาจารย์เขา รับ
เขียนใบปิดหนังปริมาณงานมากจึงต้องมีทีมงานทั้งหมด6คนช่วยกันอ.ทองดีให้เป็นเงินเดือน แล้วผมก็ได้รู้จักคุณดิเรกที่ใครๆเรียกกันว่าคุณอังเกิลนักเขียนโปสเตอร์ฝีมือคนหนึ่งปัจจุบันท่านเป็นผู้กำกับหนังดังที่ประสบความสำเร็จเป็นศิษย์อ.ทองดีรุ่นเดียวกับผมสมัยนั้นเราทำงานด้วยกันน่าจะเป็นปี 2516-17ผมทำงานอยู่นานเป็นปีได้ความรู้และประสบการมากมายเพราะต้องเขียนด้วยสีโปสเตอร์จนชำนาญและได้พัฒนาฝีมือขึ้นจนเป็นมืออาชีพและเริ่มมีชื่อเสียงมีผลงานบ้างแล้ว
พอดีทราบข่าวว่าที่ตรังมีโรงหนังจะเปิดใหม่ชื่อวิคเพชรเขาต้องการช่างเขียนผมจึงขออนุญาตอ.ทองดี รีบกลับลงมาทันทีเพื่อมารับงานแต่มาถึงเขายังไม่เสร็จจึงไปช่วยโกเต็กอีกครั้งก่อนทบทวนฝีมืออยู่พักหนึ่งและมาได้มาทำงานที่วิคเพชรอีกหลายปีผลงานผมชาวตรังชอบมาก ต่อมาโรงหนังศรีเมืองปรับปรุงใหม่เขาเปลี่ยนชื่อเป็นลิโดเขาดึงโกเต็กมาอยู่ทีลิโดพอดีวิคเพชรปิดผมจึงได้มาทำงานที่ลิโดอยู่ต่อทำงานสร้างฐานะอีกหลายปี ตอนหลังมีโทรทัศน์ถ่ายทอดหนังดีๆยังมีวีดิโอออกมาตีโรงหนังธุรกิจหนังแย่ลงมาก เริ่มปิดตัวไปทีละโรงจนเกือบหมด
ผมดูแล้วลำบากจึงคิดหาวิธีใหม่ติดต่อเพื่อนที่กรุงเทพเพื่อนก็ดีชวนให้มาวาดงานหนังที่กรุงเทพ ตอนนั้นงานหนังก็มีน้อยโชคดีผมไปได้งานที่บริษัทโฟร์อาร์ตบริษัทดังมีชื่อเสียงงานมากพอดีอ.สุจินต์ก็อยู่โฟร์อาร์ต ท่านเป็นคนออกแบบงานทุกชนิดของบริษัทนี้ ช่วงหลังผมลาออกมารับงานเองมาทำป้ายโฆษณาอีกหลายปีจนธุรกิจทั่วไปเริ่มอ่อนลงรายได้ตกมากไม่ไหวจึงเลิกทำ ช่วงว่างงานอยู่ผมไปเที่ยวสวยจตุจักร ไปพบร้านขายโปสเตอร์หนังเยอะมากเข้าไปจะดูว่ามีเรื่องอะไรบ้าง โชคดีพบใบปิดเรื่องเขาสมิงวาดโดย
อาจารย์ทองดีพอดีหามานานแล้วเลยซื้อมาเรื่องละ 300บาท คุยกับทางร้านนี้เจ้าของร้านชื่อชลคุยถูกคอเขาบอกว่า คุณรู้จักอ.ทองดีมั้ย ผมบอกว่าเป็นลูกศิษย์อ.ทองดีแค่นั้นเลยคุยกันยาว เขาขอให้ผมวาดขึ้นมาใหม่สมัยนี้ไม่มีใครเขียนใบปิดแล้วตกลงเขียนให้เขา 2ภาพ มีเรื่องเรื่องลาบเลือด กับเรื่อง
เขาสมิงผมใช้เวลาเขียนใหม่เดือนกว่าๆจนเสร็จ งานลอกใหม่อ.ทองดีเห็นยังชมว่าสวยมากผมได้กำลังใจมากตั้งแต่นั้น ก็เลยมีความคิดว่าจะเก็บงานเก่าขึ้นมาทำใหม่อีกครั้ง เพราะในปียุค2016 ไม่มีใครในเมืองไทยเขียนภาพสีโปสเตอร์ใบปิดแล้ว คนรุ่นใหม่ก็เขียนไม่ได้ดีเท่ายุคก่อนเหมือนทีมงานของอาจารย์เปี๊ยกโปสเตอร์อีกแล้ว เพื่อให้เป็นประวัติศาสตร์ผมจึงต้องทำในฐานะเป็นมืออาชีพเพื่อให้น้องๆรุ่นหลังจะได้มีตัวอย่างที่ได้ศึกษาต่อไป ผมจึงนำ
เรื่อง เอลซิก เจมส์บอนด์ กัปตัลนีโม และหนังไทยเรื่องชู้ เรื่องโทน เป็นผลงานของอ.บรรณหาร และของอ.ทองดี และยังนำผลงานของอ.ริ้มบางเรื่องมาวาดเช่น อนุมานพบ 5มดแดง แผลเก่า เลือดสุพรรณ และโดยเฉพาะเรื่องโทนใบปิดอ.บรรณหารท่านเขียนไว้สวยมากผมได้ไปที่บ้านโชคชัยสี่ปรึกษาอาจารย์ก่อนเขียนท่านสอนนำเทคนิคและลูกเล่นให้ผมมากท่านไม่หวงวิชาเลยบอกหมดและสนับสนุนอย่างดี ทุกวันนี้เรื่องโทนยังวาดอยู่เกือบเสร็จแล้วครับ
ประมาณเกือบ2ปีที่มาเล่นเฟสบุ๊กทำให้คนรู้จักYA POSTERมากขึ้นมีเพื่อนๆมาก โชคดีมีชาวต่างประเทศจากสหรัฐติดต่อเข้ามาขอให้ผมเขียนใบปิดหนังดัง 007JAMES BOND หลายตอนเขาบอกว่าของเขาฝีมือสู้คนไทยไม่ได้ จึงสั่งขอให้เขียนให้ในฐานะเป็นเพื่อนทางเฟส ผมเขียนไปหลายชุดแล้วเน้นตอนที่มี DANIEL CRAIG แดเนียล เคร็ก และ SEAN CONNERY ซีน คอนเนอร์รี่ แสดงนำ
มติตรังอยากให้คุณ YA POSTERพูดอะไรถึงครูหรือช่างเขียนรุ่นใหม่บ้าง
ผมขอขอบคุณหนังสือพิมพ์มติตรังที่ช่วยนำเสนอข่าว ขอขอบคุณอ.เต็กครูคนแรกของผมที่ให้วิชามามาย อ.ทองดีและอ.บรรณหาร ยังมีอ.สุจินต์ อ.ขาม ทุกๆท่านมีพระคุณสอนยาให้วาดรูปเป็นได้ทุกวันนี้ครับ
และผมขอฝากถึงช่างเขียนทุกๆคนว่า ครูบาอาจารย์ของเรานั้นสำคัญมาก ผมมีจิตสำนึกตลอดจะวาดรูปทุกครั้งผมจะยกมือไหว้คุณครูอาจารย์ที่ผมเคารพทุกคนครับ และนี่คือชาวทับเที่ยงตรัง บุคคลตัวอย่างที่ดีมีความสามารถ หนังสือพิมพ์มติตรังคัดสรรคนดีคนเก่งของเมืองตรังเป็นเพชรเม็ดงาม ประดับวงการโปสเตอร์ คนสุดท้ายที่ยังเขียนใบปิดอยู่
วิวัย จิตต์แจ้งสัมภาษณ์ Ya Poster ช่างเขียนมือหนึ่ง
เขียนใบปิดหนัง มือ 1 ที่คนไทยและชาวต่างชาติยกย่อง
หนังสือพิมพ์มติตรังฉบับ 16 เมษายน2559 พิเศษสุดนำเสนอบทความที่สำคัญเกี่ยวกับจิตวิญญาณศิลปะชองโปรเตอร์หนังและใบปิดหนังที่ถือเป็นอมตะคลาสสิกที่เริ่มหายาก ซึ่งกำลังที่จะจางหายไปพร้อมความเจริญทางเทคโนโลยียุคโซเชียลมีเดียเข้ามาแทนที่ จากฝีมือการวาดจากอาจารย์ที่มีความเป็นอัจฉริยะและมีพรสวรรค์พิเศษจากการฝึกฝนอย่างจริงจัง ฝีมือจากช่างเขียนไทยเก่งเป็น1 ในโลกที่มีใบปิดหนังดังหรือป้ายโฆษณา
หนังคัดเอาท์ขนาดยักษ์หน้าโรงหนังในอดีตคือหลักฐานบันทึกตำนาน วันนี้ผมวิวัย จิตต์แจ้ง พามาตามรอยช่างเขียนโปสเตอร์ฝีมือสุดยอด ในฐานะผมผู้เขียนบทความเป็นคนโรงหนังโดยสายเลือดตั้งแต่เกิดและจำความได้ คุณพ่อเป็นเจ้าของโรงหนังในอดีตตั้งแต่ยุคแรกโรงหนังทับเที่ยงภาพยนตร์ มาถึงโรงหนังคิงส์ตรัง และ( เฉลิมรัฐ)
ก่อนเขียนเรื่องนี้ขอไหว้ครูก่อนครับปรมาจารย์การเขียนโปสเตอร์เมืองไทย ต้องยกให้อาจารย์เปี๊ยก โปสเตอร์ครูสมบูรณ์สุข นิยมศิริ ท่านมีความเป็นอัจฉริยะภาพด้านการเขียนโปสเตอร์ใบปิดหนัง และกำกับภาพยนตร์เป็นคนบุกเบิกยุคแรกๆ ปัจจุบันท่านได้รับเกียรติถูกยกย่องจากกระทรวงวัฒนะธรรม ยกให้ท่านเป็นศิลปินแห่งชาติปีนี้
ผู้เขียนในนามน.ส.พ.มติตรังได้นัดช่างเขียนโปสเตอร์หนังคนเก่งมีฝีมือเป็นชาวตรังที่ชื่อ YA POSTER หรือ มีชื่อจริงว่า นายวงศ์ชยุตม์ สุโขวัฒนกิจ เกิดวันที่ 30 JUNE1957 เป็นคนเดียวที่ยังเขียนสีโปสเตอร์และใบปิดหนังอยู่ ใช้เวลานัดสัมภาษณ์ล่วงหน้าก่อน 1เดือนเต็มๆนัดกันที่โรงแรมเอเซียราชเทวีกรุงเทพฯเมื่อวันที่ 13มีค59วันนั้นคุณยามากับครูของเขา คือ
อาจารย์บรรณหาร ไทธนบูรณ์มือเขียนโปสเตอร์มือ1ของประเทศไทย เป็นศิษย์มือขวาของอาจารย์เปี๊ยก โปสเตอร์ที่เขียนใบปิดหนังเรื่องโทนให้อ.เปี๊ยกได้สวยงามมาก วันนั้นยังมีคุณสมบุญ เถกิงนามประธานชมรมคนรักหนังเก่ามาร่วมทานอาหารเย็นด้วยกัน
มติตรังอยากให้ Ya Posterเล่าชีวิตเป็นมาอย่างไรถึงมาเป็นคนเขียนโปสเตอร์โรงหนังได้ คือว่าผมชอบวาดรูปครับ ตั้งแต่เด็กๆแล้วบ้านผมอยู่ใกล้โรงหนังคิงส์ตรังอยู่ซอยสิริบรรณข้างๆโรงหนังปากซอยเป็นร้านสิริบรรณบ้านของคุณจิระนันท์ พิตรปรีชา ท้ายสุดซอยเป็นบ้านผมกลางคืนๆตอนเด็กๆครอบครัวเราจะพากันไปดูหนังที่วิคคิงส์ประจำผมจำได้ว่าค่ำๆเขาประดับไฟสวยมากสว่างไสวมีเขียนโปสเตอร์ขนาดใหญ่มากหน้าโรงหนังสวยมีสีสรรค์พราว
ผมชอบจำได้ว่าวิคโรงหนังคิงส์เป็นของลุงเว้ง จิตต์แจ้งเป็นคุณพ่อพี่วิวัย จิตต์แจ้ง ครอบครัวเราเป็นขาประจำดูที่นี่มาตลอด บ้านพี่จี๊ดครอบครัวร้านสิริบรรณเขาก็ดูหนังวิกคิงส์เหมือนกัน ตอนเรียนชั้นประถมตอนนั้นอยู่โรงเรียน
ที่สังข์วิทย์เริ่มหัดวาดรูปจากใบปิดหนังสมัยนั้นหาง่ายเยอะมาก เขาติดตามร้านกาแฟ ผมจะๆไปขอพี่เขาที่ร้านกาแฟโกกุนตรง 3แยก ทางร้านบอกว่าน้องเขาพูดภาษาใต้เสียงดังว่า เดี๋ยวค่อยมาเอานะไอ้น้อง ให้หนังฉายจบโปรแกรมก่อนจะเก็บใว้ให้นะ ผมดีใจมากพออีกวันไปอีกเขาให้ผมแกะเอาเองผมยกมือไหว้ขอบคุณเขาตอนนั้นหัวใจผมพองโตมีความสุขมาก สำหรับเด็กให้เงินผมมากก็ยัง ไม่ดีใจที่ได้โปสเตอร์สวยๆมาเก็บที่บ้าน ช่วงนั้นยังวาดไม่ค่อยเป็น ผมเริ่มหัดตีสเกลและร่างรูปก่อน
พอได้บ้างแบบเด็กๆพอเสร็จผมเอาไปติดที่ห้องเรียนเต็มห้องเลยเด็กเพื่อนชอบกันใหญ่ แต่ผมถูกครูตีครับก้นลายเลย เพราะไม่รู้จักระเบียบห้องเรียนและบ้าเขียนรูปจนไม่สนใจการเรียนเลย ผมก็เริ่มปรับตัวขึ้นแต่ก็ยังบ้าเขียนอยู่ดี ครูเห็นผมเอาจริงมีความมานะพยายามมาก
ครูสุจินต์เรียกผมไปพบ บอกว่ายา ครูจะส่งรูปที่เธอเขียนไปประกวดในงานเฉลิมพระชนม์พรรษานะเป็นของจ.ตรังมีจัดทุกปึ ผลการตัดสินผมแทบช็อกรูปผมได้ ที่1ได้รับถ้วยรางวัลชนะเลิศผมทำชื่อเสียงให้โรงเรียนสังข์วิทย์ ครูใหญ่ให้มายืนหน้าเสาร์ธงประกาศยกย่องความดีต่อหน้านักเรียนทั้ง
โรงเรียนดีใจมากจนผมสั่น พอผมจบป.6ย้าย มาเรียนต่อที่โรงเรียนตรังวิทยาคราวนี้ผมมีความฝันสูงอยากเป็นช่างเขียนรูป ผมชอบผลงานของอ.เปี๊ยก โปสเตอร์ อ.ทองดี ภาณุมาศ และ อ.บรรณหาร ไทธนบูรณ์ 2ท่านนี้ มือเขียนเก่งเป็นทีมงานของอาจารย์เปี๊ยก โปสเตอร์ พอดีตอนนั้นโรงหนังเฉลิมรัฐมีข่าว....
ประกาศให้นักเรียนวาดรูปแข่งเรื่อง ไอ้มดแดงภาคแรก ผมรีบไปสมัครทันทีไปแข่งกับเขาด้วยมีเด็กมาสมัครกันมาก การตัดสินจากกรรมการภาพผมวาด ได้ที่1คุณยุ่นผู้จัดการมอบเงินรางวัลให้ 300 บาทผมดีใจที่สุดที่ชนะครั้งนี้คราวนี้ผมฝันต่อว่าจะต้องเป็นช่างเขียนโปสเตอร์ โรงหนังให้ได้ตามฝันเพื่อคุณแม่คุณพ่อและตัวผมเอง ผมสร้างพลังในใจตลอด
กำลังสนุกความฝันของยาจะทำสำเร็จได้หรือไม่ติดตามต่อครับ ยาบอกมติตรังว่า เริ่มไปดูพี่ๆเขาวาดรูปคัทเอาท์ใหญ่ๆเขาเขียนได้ยังไง? คอนนั้นผมอายุ 14ปีสมัยนั้นที่ตรังมี 4 โรงแล้ว มีคิงส์หรือเฉลิมรัฐ เฉลิมตรัง วิคศรีเมืองและมีโรงใหม่ ตรังรามา ผมชอบไปที่ตรังรามามากไปติดใจอาจารย์ท่านหนึ่ง
ชื่อคุณโฆษิต มัธยวีรเกียรติที่ตรังเขาเรียก โกเต็ก อ.เขียนรูปสวยมากๆโดยเฉพาะการให้สีพอเลิกการเรียนก็ไปโรงหนังทันทีแทบทุกวัน ผมไปย่องๆแอบดูอาจารย์เต็กอยู่มองดูไกลๆไม่กล้าเข้าไป กลัวเขาว่าครับ ผมไปทั้งชุดนักเรียนแต่วันหนึ่งเกิดใจกล้าผมเดินเข้าไปดูให้เห็นจะๆเหมือนฟ้าลิขิตชีวิต
ให้ผมมาเป็นช่างเขียนจนได้ ผู้จัดการโรงหนังเกิดส่งสารผมเห็นมาดูทุกวัน พาไปหาโกเต็กช่างเขียนใหญ่ตรังรามา อ.เต็กเป็นครูคนแรกของผม อ.เต็กสังเกตว่าเด็กคนนี้มีใจรักศิลปะมากจึงรับสอนผมและให้โอกาสชีวิตผม อาจารย์เต็กเอาผมเข้าฝึกงานโรงหนังตรังรามา และสอนวิทยายุทธให้ทุกอย่าง
เริ่มแรกบอกสอนผมว่าต้องหัดล้างแปรงและพู่กันก่อน และวิธีการจัดเก็บ ต่อมาสอนหัดตีสเกลหัดล่างรูปและเทคนิคอื่นๆทำอย่างนี้อยู่หลายเดือนจากเดือนเป็นปีก็เริ่มวาดเป็นบ้างและวิธีผสมสีต่างๆโกเต็กให้วาดรูปเล็กๆก่อนจนเริ่มวาดตัวใหญ่ได้และคราวนี้เริ่มปล่อยผมแสดงฝีมือเขียนหนังที่ไม่ค่อยดังเท่าไร จนวาดเป็นพอโชว์กับเขาได้บ้างตอนอยู่กับโกเต็กผมวาดสีน้ำสมัยนั้นเขาใช้สีน้ำมันกันหมด กลับจากโรงหนังมาบ้านก็จะมาเขียนใบปิดด้วยสีโปสเตอร์เสร็จก็ไปให้ อ.เต็กดูท่านชมว่าสวยดี ถึงตอนนี้สำคัญแล้วสุภาษิตจีนบอกจะเก่งต้องเฮงด้วย อะไรเกิดขึ้นกับYA POSTERตอนฟ้าบันดาลจากสวรรค์
วันหนึ่งขณะทำงานกับอ.เต็กอยู่ที่โรงหนัง มีช่างเขียนผมยาวมาจากกรุงเทพมาหาโกเต็ก ชื่อว่าอ.ทองดี ภานุมาศผมรีบไหว้ยืนตรงเคารพท่านทันที่เพราะรู้ว่าวันนี้ผมโชคดีได้พบช่างเขียนสุดยอดฝีมือของเมืองไทยเข้าแล้วอ.ทองดีทำงานอยู่กับอ.เปี๊ยก โปสเตอร์ที่กรุงเทพท่านเป็นฮีโร่ในดวงใจผมมานานใบปิดของอ.ทองดีจะเซ็นชื่อเป็นภาษาอังกฤษผมชอบแนวการเขียนใบปิดของท่านมานานเพราะเคยหัดวาดตามใบปิดของอ.ทองดีมาแล้วมาก่อน อ.ทองดีคุยกับอ.เต็กนานช่วงหนึ่ง อ.เต็กหันมาที่ผมแล้ว บอกผมว่าจะไปทำงานกับอ.ทองดีที่กรุงเทพมั้ย เพราะ อ.เต็กมองว่าถ้ายา ได้ไปกรุงเทพยาจะมีอนาคตที่ดีกว่านี้แน่นอน
เราดีใจกลับบ้านรีบเอาข่าวดี ไปบอกคุณพ่อคุณแม่ เล่าให้ท่านฟัง พ่อแม่เห็นด้วย สนับสนุนผมไปกรุงเทพชีวิตผมครั้งแรกที่จากบ้านเข้าเมืองหลวง
ผมหิ้วกระเป๋าก้าวขึ้นบันไดรถไฟสายกรุงเทพตรัง ด้วยใจมุ่งมั่นพร้อมสู้กับงานที่ผมรักที่สุด เดินทางกรุงเทพมาพักที่บ้านอาจารย์ทองดีอยู่ซอยวัดรวกที่นี่ได้เห็นใบปิดต้นฉบับโปสเตอร์หนัง เต็มบ้านสวยๆทั้งนั้นอาจารย์เขา รับ
เขียนใบปิดหนังปริมาณงานมากจึงต้องมีทีมงานทั้งหมด6คนช่วยกันอ.ทองดีให้เป็นเงินเดือน แล้วผมก็ได้รู้จักคุณดิเรกที่ใครๆเรียกกันว่าคุณอังเกิลนักเขียนโปสเตอร์ฝีมือคนหนึ่งปัจจุบันท่านเป็นผู้กำกับหนังดังที่ประสบความสำเร็จเป็นศิษย์อ.ทองดีรุ่นเดียวกับผมสมัยนั้นเราทำงานด้วยกันน่าจะเป็นปี 2516-17ผมทำงานอยู่นานเป็นปีได้ความรู้และประสบการมากมายเพราะต้องเขียนด้วยสีโปสเตอร์จนชำนาญและได้พัฒนาฝีมือขึ้นจนเป็นมืออาชีพและเริ่มมีชื่อเสียงมีผลงานบ้างแล้ว
พอดีทราบข่าวว่าที่ตรังมีโรงหนังจะเปิดใหม่ชื่อวิคเพชรเขาต้องการช่างเขียนผมจึงขออนุญาตอ.ทองดี รีบกลับลงมาทันทีเพื่อมารับงานแต่มาถึงเขายังไม่เสร็จจึงไปช่วยโกเต็กอีกครั้งก่อนทบทวนฝีมืออยู่พักหนึ่งและมาได้มาทำงานที่วิคเพชรอีกหลายปีผลงานผมชาวตรังชอบมาก ต่อมาโรงหนังศรีเมืองปรับปรุงใหม่เขาเปลี่ยนชื่อเป็นลิโดเขาดึงโกเต็กมาอยู่ทีลิโดพอดีวิคเพชรปิดผมจึงได้มาทำงานที่ลิโดอยู่ต่อทำงานสร้างฐานะอีกหลายปี ตอนหลังมีโทรทัศน์ถ่ายทอดหนังดีๆยังมีวีดิโอออกมาตีโรงหนังธุรกิจหนังแย่ลงมาก เริ่มปิดตัวไปทีละโรงจนเกือบหมด
ผมดูแล้วลำบากจึงคิดหาวิธีใหม่ติดต่อเพื่อนที่กรุงเทพเพื่อนก็ดีชวนให้มาวาดงานหนังที่กรุงเทพ ตอนนั้นงานหนังก็มีน้อยโชคดีผมไปได้งานที่บริษัทโฟร์อาร์ตบริษัทดังมีชื่อเสียงงานมากพอดีอ.สุจินต์ก็อยู่โฟร์อาร์ต ท่านเป็นคนออกแบบงานทุกชนิดของบริษัทนี้ ช่วงหลังผมลาออกมารับงานเองมาทำป้ายโฆษณาอีกหลายปีจนธุรกิจทั่วไปเริ่มอ่อนลงรายได้ตกมากไม่ไหวจึงเลิกทำ ช่วงว่างงานอยู่ผมไปเที่ยวสวยจตุจักร ไปพบร้านขายโปสเตอร์หนังเยอะมากเข้าไปจะดูว่ามีเรื่องอะไรบ้าง โชคดีพบใบปิดเรื่องเขาสมิงวาดโดย
อาจารย์ทองดีพอดีหามานานแล้วเลยซื้อมาเรื่องละ 300บาท คุยกับทางร้านนี้เจ้าของร้านชื่อชลคุยถูกคอเขาบอกว่า คุณรู้จักอ.ทองดีมั้ย ผมบอกว่าเป็นลูกศิษย์อ.ทองดีแค่นั้นเลยคุยกันยาว เขาขอให้ผมวาดขึ้นมาใหม่สมัยนี้ไม่มีใครเขียนใบปิดแล้วตกลงเขียนให้เขา 2ภาพ มีเรื่องเรื่องลาบเลือด กับเรื่อง
เขาสมิงผมใช้เวลาเขียนใหม่เดือนกว่าๆจนเสร็จ งานลอกใหม่อ.ทองดีเห็นยังชมว่าสวยมากผมได้กำลังใจมากตั้งแต่นั้น ก็เลยมีความคิดว่าจะเก็บงานเก่าขึ้นมาทำใหม่อีกครั้ง เพราะในปียุค2016 ไม่มีใครในเมืองไทยเขียนภาพสีโปสเตอร์ใบปิดแล้ว คนรุ่นใหม่ก็เขียนไม่ได้ดีเท่ายุคก่อนเหมือนทีมงานของอาจารย์เปี๊ยกโปสเตอร์อีกแล้ว เพื่อให้เป็นประวัติศาสตร์ผมจึงต้องทำในฐานะเป็นมืออาชีพเพื่อให้น้องๆรุ่นหลังจะได้มีตัวอย่างที่ได้ศึกษาต่อไป ผมจึงนำ
เรื่อง เอลซิก เจมส์บอนด์ กัปตัลนีโม และหนังไทยเรื่องชู้ เรื่องโทน เป็นผลงานของอ.บรรณหาร และของอ.ทองดี และยังนำผลงานของอ.ริ้มบางเรื่องมาวาดเช่น อนุมานพบ 5มดแดง แผลเก่า เลือดสุพรรณ และโดยเฉพาะเรื่องโทนใบปิดอ.บรรณหารท่านเขียนไว้สวยมากผมได้ไปที่บ้านโชคชัยสี่ปรึกษาอาจารย์ก่อนเขียนท่านสอนนำเทคนิคและลูกเล่นให้ผมมากท่านไม่หวงวิชาเลยบอกหมดและสนับสนุนอย่างดี ทุกวันนี้เรื่องโทนยังวาดอยู่เกือบเสร็จแล้วครับ
ประมาณเกือบ2ปีที่มาเล่นเฟสบุ๊กทำให้คนรู้จักYA POSTERมากขึ้นมีเพื่อนๆมาก โชคดีมีชาวต่างประเทศจากสหรัฐติดต่อเข้ามาขอให้ผมเขียนใบปิดหนังดัง 007JAMES BOND หลายตอนเขาบอกว่าของเขาฝีมือสู้คนไทยไม่ได้ จึงสั่งขอให้เขียนให้ในฐานะเป็นเพื่อนทางเฟส ผมเขียนไปหลายชุดแล้วเน้นตอนที่มี DANIEL CRAIG แดเนียล เคร็ก และ SEAN CONNERY ซีน คอนเนอร์รี่ แสดงนำ
มติตรังอยากให้คุณ YA POSTERพูดอะไรถึงครูหรือช่างเขียนรุ่นใหม่บ้าง
ผมขอขอบคุณหนังสือพิมพ์มติตรังที่ช่วยนำเสนอข่าว ขอขอบคุณอ.เต็กครูคนแรกของผมที่ให้วิชามามาย อ.ทองดีและอ.บรรณหาร ยังมีอ.สุจินต์ อ.ขาม ทุกๆท่านมีพระคุณสอนยาให้วาดรูปเป็นได้ทุกวันนี้ครับ
และผมขอฝากถึงช่างเขียนทุกๆคนว่า ครูบาอาจารย์ของเรานั้นสำคัญมาก ผมมีจิตสำนึกตลอดจะวาดรูปทุกครั้งผมจะยกมือไหว้คุณครูอาจารย์ที่ผมเคารพทุกคนครับ และนี่คือชาวทับเที่ยงตรัง บุคคลตัวอย่างที่ดีมีความสามารถ หนังสือพิมพ์มติตรังคัดสรรคนดีคนเก่งของเมืองตรังเป็นเพชรเม็ดงาม ประดับวงการโปสเตอร์ คนสุดท้ายที่ยังเขียนใบปิดอยู่