เรื่องมีอยู่ว่าตั้งแต่ผมจำความได้ เวลาพ่อเมาแล้วทะเลาะกับแม่บ่อยมากและบ้างครังก็บนและด่าผมด้วย และตอนนันผมเรียนอยู่ประถมและเป็นคนเข้าสังคมไม่เก่ง เลยไม่ค่อยมีเพื่อนมากนัก และแม่เป็นคนที่ ห่วงผมมากไปรับไปส่งคุณทุกวัน เลยไม่ค่อยได้ไปไหนมากนัก เวลาที่โรงเรียนมีทัศนศึกษาใกรๆ สวนใหญ่แม่ก็จะ ไม่อนุญาตให้ผมอยู่บ้านและเวลากลับมาบ้านก็ เครียดมาก  จนกลายเป็นโรคระแวง กลัวว่าพ่อแม่ทะเลาะกันจะปรึกษาเรื่องเรียนก็ไม่ได้เพราะพ่อแม่มีผมตอนแก่ จบป.4  กันทั้งคู่จนผมเรียนตามบทเรียนไม่ทันตอน ประมาณ ป.4 มั้ง เกรดติดตัว ร ตรอด เล่นแต่เกมดูแต่การ์ตูน ขาดเรียนบ่อยมากโกหกว่าป่วยตลอด จนจบป.6ออกมาก็ยังอ่านหนังสือไม่ออกเลย และได้มาต่อ ม.ต้น ที่ไทยนิยมและเพื่อนที่ว่ามีน้อยแล้วเลยกรายเป็นว่าไม่มีเลย และด้วยการที่อ่านหนังสือไม่ออกเวลาเรียนก็เหมือนไม่ได้เรียน จนกระทั่งวันหนึ่งตอนม.1 ครูมาเจอเข้าและครู ถามผมว่าทำไมผมถึงไม่เข้าเรียน และผมตอบไปว่าผมเพราะผมปวดท้อง  และได้โทรให้แม่มารับผมกลับบ้านและครูคนนันได้คุยกับแม่แต่ดูเหมือนว่า ครูจะเข้าใจผิดว่าผมปวดท้องเพราะความเครียดทีเรียนตามไม่ทั แม่เลยให้ผมไปเอากระเป๋าที่อยู่บนห้องเรียน แล้วให้ผมกลับบ้านแล้ววันต่อมาผมกลัวไม่กล้าไปโรงเรียน ผมไม่กล้าสู้หน้าคนในห้อง ไม่กล้าสู้หน้าครู จนกระทั่งได้ลาออกจากโรงเรียน อยู่แต่บ้านเก็บตัวอยู่ในห้องเป็นนีท และในวันนึงแม่ได้ให้ผมไปเรียนที่โรงเรียนสอนพิเศษที่นึง แต่ผมก็ยังอ่านไม่ออกอยู่ดีครูเลยให้ผมไปเรียนกับนักเรียนป.4จนผมเริ่มแกะได้นิดนึงแล้ว แต่เหมือนฟ้าแกล้งกัน น้ำดันมาท่วมกรุงเทพผมและครอบครัวเลยได้มายายอยู่ที่ต่างจังหวัด และบังเอิญที่นั่นเขาสร้างโรงงานพอดี พ่อและแม่ผมได้ใช้เงินเก็บที่เหลือสร้างห้องพักให้คนงานอยู่เป็นห้องแถว 1 ชั้น 14 ห้อง ข้างหน้าเปิดเป็นร้านค้า และด้วยการที่ผมย้ายมาต่างจังหวัดผมเลยไม่ได้เรียนต่อ ผมเลยเก็บตัวอยู่แต่ในห้องเล่นแต่เกมดูแต่การ์ตูนเหมือนเดิม จนกระทั่งผมได้ มาดูการ์ตูนเรื่องนึง ซึ่งมันเป็นซับไทยและผมอยากดูมากผมเริ่มแกะทีละตัวทีละตัว จนมาอ่านออกก็ตอนนี้แหละ จนอายุ15 ผมก็ได้รูสึกตัวว่าผมมันเป็นคนไม่ได้เรื่อง จนถึงขั้นคิดว่าท่าตายไปได้หรือว่าไม่เกิดมาตั้งแต่แรกก็คงดีแต่ท่าผมตายก็กลัวว่าพ่อแม่จะเสียใจ ผมเลยเริ่มออกมาขายของช่วยแม่และพอจะเข้าสังคมได้แล้ว จนผมอายุ17ผมได้คุยกับพนักงานโรงงานที่มาเช่าห้องแม่ผมและได้เล่าว่าเพื่อนของเข้าจนเลยออกโรงเรียนมาทำงายตั้งแต้ป.6 และต่อมาเพื่อนเข้าได้มาเรียนต่อ กศน ทำงานไปเรียนไปจนจบ กศน ม.6 และต่อป.ตรีและได้มาเป็นทนายความ ช่วยเหลือสังคม แม่ของเขาดีใจจนน้ำตาไหล และดัวยจุดนี้ผมอยากจะเป็นแบ็ปเข้าอยากจะทำให้แม่ภูมใจ ไม่อยากเป็นแค่คนไม่ได้เรื่องผมอยากเป็นทนายที่ชวยเหลือสังคม และตอนนี่ผมได้ไป สมัครกศน. มอต้นแล้ว แต่ผมก็กลัวว่าจะเรียนไม่เข้าใจอยู่ดีเลยอยากขอความมันใจจากทุกคนครับ และอยากรู้ว่าผมควรซื้อหนังสือเล่มไหนมาอ่านบ่าง