คือเป็นคนที่ค่อนข้างเครียดบ่อย แล้วก็เอาแต่ใจ มุทะลุนิดนึงอ่ะค่ะ ใจร้อน ปกติจะชอบโทรหาพ่อแม่ทุกวัน โดยเฉพาะกับแม่ คุยกันได้เป็นนานสองนาน แม่จะเป็นคนที่รับฟังเราทุกเรื่อง และถ้ามีปัญหาอะไรแม่จะคอยปลอบ คอบแนะนำให้ปัญหาคลี่คลายเสมอ แต่ปัญหาคือ บางครั้ฃที่เรามีเรื่องเครียด เราก็โทรไปเช่นเคย แต่จะวู่วามและเครียดกับปัญหาตัวเอง จนไม่ฟังที่แม่ปลอบ แม่ปลอบเท่าไหร่ เราก็ไม่เย็น จนแม่ท้อและเครียดไปกับเราเพราะสงสารเรา จนหลายครั้งที่แม่ร้องไห้ พอถึงตอนนี้ เราถึงเย็นลงเพราะสงสารแม่ ตอนนี้ถึงรู้สึกตัวว่า ได้ทำให้แม่ไม่สบายใจอีกแล้ว ทำให้แม่ร้องไห้อีกแล้ว เราช่างเป็นลูกที่แย่จริงๆ เลยค่ะ เราพยายามที่จะไม่พูดอะไรที่ทำให้พ่อกับแม่ไม่สบายใจ แต่มันก็มีมาอีกจนได้ เราไม่อยากเป็นแบบนี้แล้วค่ะ เราสงสารแม่เรา กลัวแม่จะเครียดจะแย่เพราะเรา เราเบื่อตัวเองมากเลย
ต่อไปนี้จะพยายามค่ะ ไม่ว่าเรื่องอะไรที่เครียดๆ จะไม่เอาไปเข้าหูพ่อแม่เด็ดขาดเลย อยากทำให้พวกเขามีแต่ความสบายใจมากกว่า แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำได้ได้สักกี่วันนะคะ เมื่อกี้ก็เพิ่งทำให้แม่ร้องไห้ไปอีกหน โดยไม่ได้ตั้งใจ รู้สึกตัวเองเป็นลูกที่แย่ ที่บาปยังไงไม่รู้อ่ะค่ะ ทำไงดี