ตอนนี้เราอายุ 17 แล้ว เรารู้สึกว่า เราสามารถเห็นวิญญาณได้ เราจะเล่าถึงเมื่อก่อนให้ทุกคนได้เข้าใจตรงกัน
ต้องบอกก่อนว่า เราเป็นคนที่เชื่อเรื่องนี้ 50/50 บางครั้งก็กลัว แต่บางครั้งก็ไม่กลัว เราเป็นคนที่ทำบุญบ่อย(แบบว่าไหว้พระแล้วก็บริจาคตามตู้)ไม่ได้ทำพิธี แค่ไหว้เฉยๆ
ตอนเราอายุ 9-12 เราเคยเห็นแบบว่าแว๊บไปแว๊บมา เหมือนตาฝาด เราบอกแม่เรา แม่เราบอกว่าอาจเป็นลม หรือไม่เราก็คิดไปเองหรือตาฝาด เราก็ไม่ได้สนใจอะไร(แม่เราเสียไปตอนอายุ 13) ต่อมาในช่วงอายุ 13-15 เราเห็นที่โรงเรียนอยู่บ่อย ไม่ว่าจะเห็นผ่านหลังเพื่อน เห็นตามทางแต่อยู่ไกล ไม่เคยเจอแบบประทะ แต่ก็ยังไม่ชัดเท่าไร ก่อนที่จะเจอในทุกๆครั้ง จะรู้สึกว่าจมูกโล่งๆเป็นความรู้สึกไม่ค่อยดีนัก ก็ปลอบใจตัวเองว่าไม่มีอะไร ทุกครั้งที่รู้สึกกลัว มักจะเรียกสติตัวเองคืนมา ไม่ให้ตกใจ หรือวิ่ง ในอายุตั้งแต่ช่วงนี้เราฝันเป็นจริงบ่อยมาก แล้วพอไปสถานที่นั้นก็เหมือนเคยมาแล้ว เหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว(เชื่อว่ามีบางคนต้องเคยเป็นบ้างแหละ) แต่เราไม่สามารถเปลี่ยนอนาคตได้
มาตอนอายุ16 อาการที่จมูกไม่ค่อยเป็นแล้ว จะเจอก็เจอแบบไม่คิดอะไรอยู่ๆก็เจอ ส่วนมากเป็นข้างทางตอนช่วงบ่ายๆถึงเย็น(ยังไม่มืด) แต่ใกล้กว่าตอน 13-15 เป็นเงาสีดำบ้างประมาณ 6-8เมตร เด็กวิ่งบ้างแล้วก็จางหายไป ประมาณ 10 กว่าเมตร สิ่งที่เพิ่มมาคือ ถ้าไม่เห็นจะได้กลิ่น น้ำอบ ธูป ยายบอกว่า อาจจะเป็นแม่ หรือปู่ที่มาหา
พอ 17 เหตุการณ์ มันก็เริ่มถี่ขึ้น เห็นบ่อยขึ้น โดนเฉพาะก่อนวันพระ จะรู้สึกมากขึ้นเหมือนว่าอยู่ทุกที่ บางวันเห็น 3-4 ตน (ที่เห็นชัดนะ)แต่ก็เริ่มชินแล้ว เราทำเป็นมองไม่เห็นเขา และทุกคืนที่ทำการบ้านดึก เราจะอยู่คนเดียว เรารู้สึกได้ว่า มีแน่ๆ น่าจะเป็นบรรพบุรุษย์ที่เสียชีวิตไปแล้ว มาอยู่ด้วย เดินไปเดินมา เราก็คิดนะว่า ถ้าจะให้เห็นก็มาดีๆแล้วกัน ถ้าเป็นแม่ก็คงดี สักพักได้กินธูป ชัดมาก เราบอกตัวเองว่าต้องคิดไปเองแน่ๆ เราก็ได้กลิ่นธูปชัดขึ้นอีกจนอึดอัด จากนั้นเราทนไม่ไหว เราเลย ร้องเพลง เพื่อกลบเกลื่อน ความกลัวและตั้งสติทำการบ้านต่อ กลิ่นก็หางไปทันทีแต่ก็ยังมีกลิ่นอยู่บ้าง ..ไม่กี่วันที่ผ่านมาเราก็นั่งทำการบ้านจนดึกอีกเช่นเคยทีนี้ มันชัดขึ้นมาก ตอนแรกเป็นกลิ่นแต่จางกว่าครั้งที่แล้ว เห็น เป็นเหงาสีดำ เดินไป เดินมา 2 ตน คาดว่าน่าจะเป็นแม่แต่ไม่รู้ว่าอีกคนคือใคร เลยไม่กลัว ก็ทำการบ้านต่อไป ไม่มีเสียง แต่รู้สึกว่ามีคนมอง มีคนเป็นห่วง เหมือนตอนที่แม่ยังอยู่ ระยะประมาณที่มือสามารถเอื้อมถึงได้ แต่ใครจะกล้าเอื้อมมือไปได้ล่ะ จนก่อนเที่ยงคืน เราต้องเดินไปนอนที่บ้านอีกหลังที่อยู่ติดกัน เราต้องปิดไฟ และต้องเดินเข้าอีกบ้านอย่างมืดๆ เราเดินดิ่งเข้าบ้านโน่นเลยแหละ ในใจก็ถ้าเจอก็เจอแหละ เราเดินก้มหน้า และเรียกหมาทุกตัวในบ้าน เพื่อให้มันเดินมาเป็นเพื่อน ความรู้สึกเหมือนคนมองเรา เราเลยหันไป ก็ไม่มีใครหรอก เราก็พยายามไม่กลัว ก็เลยไม่เจอ พอเที่ยงคืนตรง หมาที่บ้านก็หอนทันทีมันก็แปลกเหมือนกัน แต่เราว่าหมาหอนมันคงไม่ได้เห็นผีหรอกมันแค่ส่งสารที่มันได้รับจากหมาบ้านอื่นต่อๆกันมาแค่นั้นเองล่ะมั้ง แต่ทำไมต้องตอนเที่ยงคืนนะ..
นี้แค่เหตุการณ์ในบ้าน ถ้าเหตุการณ์ข้างนอกบ้านจะมีเยอะกว่านี้ ถ้าอยากให้เราเล่าก็ขอมาได้นะ ไม่เชื่อไม่เป็นไร แต่อย่าไปหลบหลู่ รู้มั้ยเพื่อนๆ
นี้ก็คือประสบการณ์ที่เราเจอมา แล้วมันชัดเจนขึ้นเลื่อยๆเราอยากรู้ว่า จริงหรือเปล่าที่ เมื่อเราอายุมากขึ้น จะเห็นหรือสัมผัสกับสิ่งนี้ได้มากขึ้น... คนรู้ช่วยตอบด้วย
จริงหรือไม่? ที่คนมีซิกเซ้นต์ อายุมากขึ้น จะยิ่งสามารถสัมผัสกับวิญญาณได้มากขึ้น
ต้องบอกก่อนว่า เราเป็นคนที่เชื่อเรื่องนี้ 50/50 บางครั้งก็กลัว แต่บางครั้งก็ไม่กลัว เราเป็นคนที่ทำบุญบ่อย(แบบว่าไหว้พระแล้วก็บริจาคตามตู้)ไม่ได้ทำพิธี แค่ไหว้เฉยๆ
ตอนเราอายุ 9-12 เราเคยเห็นแบบว่าแว๊บไปแว๊บมา เหมือนตาฝาด เราบอกแม่เรา แม่เราบอกว่าอาจเป็นลม หรือไม่เราก็คิดไปเองหรือตาฝาด เราก็ไม่ได้สนใจอะไร(แม่เราเสียไปตอนอายุ 13) ต่อมาในช่วงอายุ 13-15 เราเห็นที่โรงเรียนอยู่บ่อย ไม่ว่าจะเห็นผ่านหลังเพื่อน เห็นตามทางแต่อยู่ไกล ไม่เคยเจอแบบประทะ แต่ก็ยังไม่ชัดเท่าไร ก่อนที่จะเจอในทุกๆครั้ง จะรู้สึกว่าจมูกโล่งๆเป็นความรู้สึกไม่ค่อยดีนัก ก็ปลอบใจตัวเองว่าไม่มีอะไร ทุกครั้งที่รู้สึกกลัว มักจะเรียกสติตัวเองคืนมา ไม่ให้ตกใจ หรือวิ่ง ในอายุตั้งแต่ช่วงนี้เราฝันเป็นจริงบ่อยมาก แล้วพอไปสถานที่นั้นก็เหมือนเคยมาแล้ว เหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว(เชื่อว่ามีบางคนต้องเคยเป็นบ้างแหละ) แต่เราไม่สามารถเปลี่ยนอนาคตได้
มาตอนอายุ16 อาการที่จมูกไม่ค่อยเป็นแล้ว จะเจอก็เจอแบบไม่คิดอะไรอยู่ๆก็เจอ ส่วนมากเป็นข้างทางตอนช่วงบ่ายๆถึงเย็น(ยังไม่มืด) แต่ใกล้กว่าตอน 13-15 เป็นเงาสีดำบ้างประมาณ 6-8เมตร เด็กวิ่งบ้างแล้วก็จางหายไป ประมาณ 10 กว่าเมตร สิ่งที่เพิ่มมาคือ ถ้าไม่เห็นจะได้กลิ่น น้ำอบ ธูป ยายบอกว่า อาจจะเป็นแม่ หรือปู่ที่มาหา
พอ 17 เหตุการณ์ มันก็เริ่มถี่ขึ้น เห็นบ่อยขึ้น โดนเฉพาะก่อนวันพระ จะรู้สึกมากขึ้นเหมือนว่าอยู่ทุกที่ บางวันเห็น 3-4 ตน (ที่เห็นชัดนะ)แต่ก็เริ่มชินแล้ว เราทำเป็นมองไม่เห็นเขา และทุกคืนที่ทำการบ้านดึก เราจะอยู่คนเดียว เรารู้สึกได้ว่า มีแน่ๆ น่าจะเป็นบรรพบุรุษย์ที่เสียชีวิตไปแล้ว มาอยู่ด้วย เดินไปเดินมา เราก็คิดนะว่า ถ้าจะให้เห็นก็มาดีๆแล้วกัน ถ้าเป็นแม่ก็คงดี สักพักได้กินธูป ชัดมาก เราบอกตัวเองว่าต้องคิดไปเองแน่ๆ เราก็ได้กลิ่นธูปชัดขึ้นอีกจนอึดอัด จากนั้นเราทนไม่ไหว เราเลย ร้องเพลง เพื่อกลบเกลื่อน ความกลัวและตั้งสติทำการบ้านต่อ กลิ่นก็หางไปทันทีแต่ก็ยังมีกลิ่นอยู่บ้าง ..ไม่กี่วันที่ผ่านมาเราก็นั่งทำการบ้านจนดึกอีกเช่นเคยทีนี้ มันชัดขึ้นมาก ตอนแรกเป็นกลิ่นแต่จางกว่าครั้งที่แล้ว เห็น เป็นเหงาสีดำ เดินไป เดินมา 2 ตน คาดว่าน่าจะเป็นแม่แต่ไม่รู้ว่าอีกคนคือใคร เลยไม่กลัว ก็ทำการบ้านต่อไป ไม่มีเสียง แต่รู้สึกว่ามีคนมอง มีคนเป็นห่วง เหมือนตอนที่แม่ยังอยู่ ระยะประมาณที่มือสามารถเอื้อมถึงได้ แต่ใครจะกล้าเอื้อมมือไปได้ล่ะ จนก่อนเที่ยงคืน เราต้องเดินไปนอนที่บ้านอีกหลังที่อยู่ติดกัน เราต้องปิดไฟ และต้องเดินเข้าอีกบ้านอย่างมืดๆ เราเดินดิ่งเข้าบ้านโน่นเลยแหละ ในใจก็ถ้าเจอก็เจอแหละ เราเดินก้มหน้า และเรียกหมาทุกตัวในบ้าน เพื่อให้มันเดินมาเป็นเพื่อน ความรู้สึกเหมือนคนมองเรา เราเลยหันไป ก็ไม่มีใครหรอก เราก็พยายามไม่กลัว ก็เลยไม่เจอ พอเที่ยงคืนตรง หมาที่บ้านก็หอนทันทีมันก็แปลกเหมือนกัน แต่เราว่าหมาหอนมันคงไม่ได้เห็นผีหรอกมันแค่ส่งสารที่มันได้รับจากหมาบ้านอื่นต่อๆกันมาแค่นั้นเองล่ะมั้ง แต่ทำไมต้องตอนเที่ยงคืนนะ..
นี้แค่เหตุการณ์ในบ้าน ถ้าเหตุการณ์ข้างนอกบ้านจะมีเยอะกว่านี้ ถ้าอยากให้เราเล่าก็ขอมาได้นะ ไม่เชื่อไม่เป็นไร แต่อย่าไปหลบหลู่ รู้มั้ยเพื่อนๆ
นี้ก็คือประสบการณ์ที่เราเจอมา แล้วมันชัดเจนขึ้นเลื่อยๆเราอยากรู้ว่า จริงหรือเปล่าที่ เมื่อเราอายุมากขึ้น จะเห็นหรือสัมผัสกับสิ่งนี้ได้มากขึ้น... คนรู้ช่วยตอบด้วย