เริ่มมาจากตอนเด็กๆเลยค่ะ เราเป็นเพื่อนกับผู้ชายคนนี้มานานมากกกกกก เค้าก้สนิดกะเราพอประมาณนะ ตอนม.ต้นก้เล่นเกมด้วยกันคอลกันบ้าง แต่อยู่ดีดีเค้าก้เริ่มสนิดมากขึ้นตอนม.ปลาย ชวนเราไปนู่นไปนี่ ไปค่ายด้วยกันเทคแคร์เราดีมาก ซึ่งไม่คิดว่าเค้าจะดูแลเรามากขนาดนี้เพราะปกติแล้วเค้าเป็นคนลุยๆ ไม่ค่อยแคร์ไรมากเท่าไหร่ แต่ก้เป็นคนสนุกสนานเฮฮากับเพื่อน ก้เพิ่งมารู้ตอนม5 ว่าเค้าชอบเราอยู่ เราก้เหมือนยังชอคๆอยู่เหมือนกันแหละแต่ด้วยความสนิดอ่ะเนอะก้เลยรู้ว่าเค้าจริงใจกะเราจริงๆ มาแบบนี้ไม่เฟคแน่ๆก้เลยได้คบกันตอนต้นๆม.6ค่ะ ค่อนข้างคิดนาน แหะๆ แล้วคือเราเข้ากันได้ดีมากเลยอ่ะ เค้าก้ขี้ง้อ เราก้เป็นคนหายโกรธง่าย โกรธได้ไม่นาน ทั้งคู่ต่างเป็นคนมีเหตุผลค่ะ คนชอบและเชียร์คู่เราเยอะมากๆและเป็นคู่ที่คนค่อนข้างรู้จักมากเลยอ่ะ

ตอนแรกเราเคยกังวลว่าเค้าคุยกับผู้หญิงเยอะ แชทมีแต่ผู้หญิงทั้งนั้นเลย ทั้งที่เป็นเพื่อนและรุ่นน้องตั้งแต่ม2เป็นต้นไป เค้าเป็นคนเฟรนลี่อ่ะทำไงได้ ไหนจะเพื่อนผู้หญิงจากทีมนักกีฬาและวงดนตรีอีก เยอะแยะไปหมดเลย ตอนก่อนคบเค้าก้โทรไปคุยกับผู้หญิงบ่อย เราก้รู้ทอปปิกที่คุยนะ มันก้ไม่มีอะไรจิงๆอ่ะ แต่มันก้ยังไม่สะบายใจอยู่ดีอ่ะ พอเราได้คุยกันเค้าก้เข้าใจเราและก้คุยน้อยลงเลยอ่ะ เราก้แบบ โหหห เค้าทำเพื่อเราขนาดนี้ แชทรุ่นน้องโดนดันไปอยู่ล่างสุดเลยอ่ะ คุยแต่กับเพื่อนผู้หญิงก้แค่เรื่องโปรเจคต่างๆ แค่2-3คนเอง เราก้ดีใจนะที่เค้าเข้าใจเรา

เท่าที่เล่ามานี้ก้อาจจะทำให้เห็นถึงเรื่องราวของเราคร่าวๆนะคะ แต่ที่จะเกิดขึ้นต่อไปเนี่ยสิ.....ลำบากใจ คือเราติดมหาลัยที่กรุงเทพเนี่ยแหละ แต่เขาไปติดมหาลัยที่เชียงใหม่ อยู่หอ อาจจะกลับบ้าน 2-3 อาทิตครั้ง วันเสาร์ปกติต่างคนต่างอยู่กับครอบครัว แสดงว่าเราก้ได้เจอกันแค่วันอาทิตย์ของอาทิตย์นั้นอ่ะ ก้ได้เจอกันน้อยมากๆ เค้าก้ดูรักเรามากนะ แต่อย่างว่าก้กลัวเรื่องระยะทางเนี่ยแหละ กลัวเขาจะเหงา

ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างคะ อยากให้มาแชร์กันหน่อยเผื่อจะแนะนำเราได้ ขอบคุณค่าา