แพ้ก็คือแพ้ครับ
แพ้แล้วแพ้ไป
ก็สู้กันใหม่ในเกมส์หน้า
ผมเองก็เล่นก็แข่งกีฬามาครึ่งชีวิต...มันก็เวียนวนเช่นนี้
แมนนี่ ปาเกียวท้ายที่สุดแล้วก็ยังต้องแพ้ //
หน้ากากอีกาดำที่เต็ง ๆ ว่าแน่ ๆ ยังมาแพ้พ่ายต่อ ตามุตามิ..อินังทุเรียน .....( ว่าซั่น !! )
แต่..
ไหงผมยังติดตาติดใจกับตอนที่เราโหมรุก
ภาพปีโป้ออนทัวร์ทำไมมันรู้สึกสาแก่ใจแบบนี้
เราโหมใส่ตั้งแต่ท้าย ๆ ครึ่งแรก หลังจากที่เราเสียประตู
บุกต่อเนื่องมาจนถึงเล่นครึ่งหลัง
ยิ่งพอเอา โน๊ตลงมามิติการรุกริมเส้นซ้าย มีมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
เพียงแค่การจบการยิงเรายังไม่ดีพอเท่านั้นเอง
จวบจนก่อนที่เราจะถึงนาทีที่ 75
ผมไม่ได้คิดเลยว่าเราจะโดนเม็ดที่ 2 แต่..ธัมโม สังโค หมดแรงซะแล้ว
เป็นเพราะโหมจะเอาคืนจนหมดแรง
จนไม่มีแรงวิ่งเพรส ปล่อยเค้าสวนมา 3-4 คน
แค่ 2-3 จังหวะที่ต่อบอลออกข้าง ไม่มีใครวิ่งตามกดดัน ....จนเค้าครอสเข้ามา
ก็อย่างที่เห็น ตั้มเข้าสกัดแบบอ่อนแรงปวกเปียก ความแม่นยำไม่มีก็ OG สิครับท่านผู้ชม
ผมมองว่า เราหมดแรงครับ
ดูในวงกลม 3 นักเตะเรา เดินทอดน่อง ไม่มีใครวิ่งเข้าเพรส รึกดดันคนที่เติมมาริมเส้นเลย
ลองนับดูเรามี 8 คน แต่สกัดจังหวะนี้ไม่อยู่
ก็อย่างที่ทราบกัน
เมื่อโดนลูกนี้นั้น ก็คือหมดเลย
หมดทั้งแรงกายแรงใจที่จะเอาคืน...เพราะโหมบุกใช้พลังงานไปมากมายจนหมด
ยอมรับโค๊ชซาอุครับ
เหมือนที่ในกระทู้แนะนำว่าไว้ว่า
มาครั้งนี้ โค๊ชเค้าาเจ๋งจริง วางแทคติคการเล่นได้ดีมาก ค่อย ๆ นวด ค่อย ๆ คลึง
แต่กว่าจะได้ 1 ลูกแรก
ผมเองตกใจเล็ก ๆ ว่า........
สไตร์บู้ล้างผลาญ ออกริมเส้น แล้วโยนเข้ามาโหม่งของแขกซาอุ มันหายไปไหน
มันเล่นต่อบอลมากับพื้นแบบเนิบ ๆ
ใช้จังหวะน้อย 1-2 พาสบอลเคลื่อนไปไวมากบนพื้น
บร่ะ !!! วันนี้เราเจอของแล้วผมนึกในใจ
และมันก็จริงครับ
เค้ามาซ้อมก่อนหน้าเป็นอาทิตย์ ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยทำแบบนี้
นี่คือการทำงานที่เข้มข้น จริงจัง สุดยอดจริง...
ขอชื่นชมและยอมรับจริง ๆ ( หลังจากแมทซ์ในบ้านซาอุนั้น น่ากังขา )
ทางฝั่งเราผมไม่ขอพูดไปมากกว่านี้
ผมพูดแค่ประสาคนดูบอล
และรู้ว่า แพ้ชนะคืออะไร.....
และทราบดีว่าผู้ที่แข็งแกร่งกว่า มีความพร้อมมากกว่า
ย่อมที่จะมีทางชนะได้มากกว่ามันก็เท่านั้นเอง
ส่วนแทคติคของโค๊ชและตัวผู้เล่นที่โค๊ชจัด ก็คงมิกล้าที่จะไปวิพากษ์
เพราะตัวผมเองนั้น ตอนนี้เป็นแค่ผู้บริหารโรงงานผุผุ ที่กำลังจะเจ๊งแหล่ มิเจ๊งแหล่อยู่นี่แหละคราบบบบ ++ 555+++
อ่ะ !!
ก็คงเป็นอีก 1 บทเรียนหนัก ๆ ทั้งของแฟนบอล สมาคม และทีมงานโค๊ชและนักบอลล่ะครับ
เอาเป็นว่า จะยังไง จะปรับเปลี่ยนหลังจากเจอยุ่นมากน้อยแค่ไหน ทั้งโค๊ช ทีมงานและนักเตะ
ผมเชื่อว่าคนไทยทุกคน
รวมทั้งคนที่ด่า ๆๆๆอยู่ตลอด 2 วันนี้ก็ยังคงจะเชียร์ทีมชาติไทยเราต่อไป
จริงไหม๊เอ่ยยย....
ป.ล ทำไมผมรู้สึกว่าแมทซ์นี้ นักเตะเรารู้สึก ล้า ๆ ช้า ๆ ไม่คึกคักเอาซะเลย ( ยกเว้นปิโป้นะ ดีดคึกยังกะบ้าเชกเทาของลิโป้ )
ใครรุ้สึกเหมือนผมมั่งครับ // ว่าเปิดครึ่งหลังมาเล่นแบบนั้นผมไม่คิดเลยว่าจะแพ้ที่ 0 / 3 ( ควันหลง ไทย ซาอุ )
แพ้แล้วแพ้ไป
ก็สู้กันใหม่ในเกมส์หน้า
ผมเองก็เล่นก็แข่งกีฬามาครึ่งชีวิต...มันก็เวียนวนเช่นนี้
แมนนี่ ปาเกียวท้ายที่สุดแล้วก็ยังต้องแพ้ //
หน้ากากอีกาดำที่เต็ง ๆ ว่าแน่ ๆ ยังมาแพ้พ่ายต่อ ตามุตามิ..อินังทุเรียน .....( ว่าซั่น !! )
แต่..
ไหงผมยังติดตาติดใจกับตอนที่เราโหมรุก
ภาพปีโป้ออนทัวร์ทำไมมันรู้สึกสาแก่ใจแบบนี้
เราโหมใส่ตั้งแต่ท้าย ๆ ครึ่งแรก หลังจากที่เราเสียประตู
บุกต่อเนื่องมาจนถึงเล่นครึ่งหลัง
ยิ่งพอเอา โน๊ตลงมามิติการรุกริมเส้นซ้าย มีมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
เพียงแค่การจบการยิงเรายังไม่ดีพอเท่านั้นเอง
จวบจนก่อนที่เราจะถึงนาทีที่ 75
ผมไม่ได้คิดเลยว่าเราจะโดนเม็ดที่ 2 แต่..ธัมโม สังโค หมดแรงซะแล้ว
เป็นเพราะโหมจะเอาคืนจนหมดแรง
จนไม่มีแรงวิ่งเพรส ปล่อยเค้าสวนมา 3-4 คน
แค่ 2-3 จังหวะที่ต่อบอลออกข้าง ไม่มีใครวิ่งตามกดดัน ....จนเค้าครอสเข้ามา
ก็อย่างที่เห็น ตั้มเข้าสกัดแบบอ่อนแรงปวกเปียก ความแม่นยำไม่มีก็ OG สิครับท่านผู้ชม
ผมมองว่า เราหมดแรงครับ
ดูในวงกลม 3 นักเตะเรา เดินทอดน่อง ไม่มีใครวิ่งเข้าเพรส รึกดดันคนที่เติมมาริมเส้นเลย
ลองนับดูเรามี 8 คน แต่สกัดจังหวะนี้ไม่อยู่
ก็อย่างที่ทราบกัน
เมื่อโดนลูกนี้นั้น ก็คือหมดเลย
หมดทั้งแรงกายแรงใจที่จะเอาคืน...เพราะโหมบุกใช้พลังงานไปมากมายจนหมด
ยอมรับโค๊ชซาอุครับ
เหมือนที่ในกระทู้แนะนำว่าไว้ว่า
มาครั้งนี้ โค๊ชเค้าาเจ๋งจริง วางแทคติคการเล่นได้ดีมาก ค่อย ๆ นวด ค่อย ๆ คลึง
แต่กว่าจะได้ 1 ลูกแรก
ผมเองตกใจเล็ก ๆ ว่า........
สไตร์บู้ล้างผลาญ ออกริมเส้น แล้วโยนเข้ามาโหม่งของแขกซาอุ มันหายไปไหน
มันเล่นต่อบอลมากับพื้นแบบเนิบ ๆ
ใช้จังหวะน้อย 1-2 พาสบอลเคลื่อนไปไวมากบนพื้น
บร่ะ !!! วันนี้เราเจอของแล้วผมนึกในใจ
และมันก็จริงครับ
เค้ามาซ้อมก่อนหน้าเป็นอาทิตย์ ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยทำแบบนี้
นี่คือการทำงานที่เข้มข้น จริงจัง สุดยอดจริง...
ขอชื่นชมและยอมรับจริง ๆ ( หลังจากแมทซ์ในบ้านซาอุนั้น น่ากังขา )
ทางฝั่งเราผมไม่ขอพูดไปมากกว่านี้
ผมพูดแค่ประสาคนดูบอล
และรู้ว่า แพ้ชนะคืออะไร.....
และทราบดีว่าผู้ที่แข็งแกร่งกว่า มีความพร้อมมากกว่า
ย่อมที่จะมีทางชนะได้มากกว่ามันก็เท่านั้นเอง
ส่วนแทคติคของโค๊ชและตัวผู้เล่นที่โค๊ชจัด ก็คงมิกล้าที่จะไปวิพากษ์
เพราะตัวผมเองนั้น ตอนนี้เป็นแค่ผู้บริหารโรงงานผุผุ ที่กำลังจะเจ๊งแหล่ มิเจ๊งแหล่อยู่นี่แหละคราบบบบ ++ 555+++
อ่ะ !!
ก็คงเป็นอีก 1 บทเรียนหนัก ๆ ทั้งของแฟนบอล สมาคม และทีมงานโค๊ชและนักบอลล่ะครับ
เอาเป็นว่า จะยังไง จะปรับเปลี่ยนหลังจากเจอยุ่นมากน้อยแค่ไหน ทั้งโค๊ช ทีมงานและนักเตะ
ผมเชื่อว่าคนไทยทุกคน
รวมทั้งคนที่ด่า ๆๆๆอยู่ตลอด 2 วันนี้ก็ยังคงจะเชียร์ทีมชาติไทยเราต่อไป
จริงไหม๊เอ่ยยย....
ป.ล ทำไมผมรู้สึกว่าแมทซ์นี้ นักเตะเรารู้สึก ล้า ๆ ช้า ๆ ไม่คึกคักเอาซะเลย ( ยกเว้นปิโป้นะ ดีดคึกยังกะบ้าเชกเทาของลิโป้ )