คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเรามีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งซึ่งสนิทกันมากๆเราเริ่มไม่เเน่ใจว่าเขาคิดกับเราเกินเพื่อนรึเปล่าหรือเราเป็นฝ่ายที่คิดไปเองคนเดียวสับสนมากค่ะเครียดมากๆด้วยเขาทำทุกอย่างเหมือนกับเเบบว่าเราเป็นคนสำคัญของเขาสถานะตอนนี้คือเเบบมากกว่าเพื่อนเเต่ไม่ใช่คนรัก เรากำลังสับสนค่ะเเละเราก็เริ่มจะหวั่นไหวกับเขานิดๆเเล้วด้วยไม่เข้าใจว่าความรู้สึกเเบบนี้มันคืออะไรเเต่มันเจ็บมากเลยค่ะ
#ยกตัวอย่างนะคะ
-เวลาอยู่ที่โรงเรียนเขาก็ชอบมาเเกล้งเรา เล่นตลก คุยกัน ชอบมาเเบบเเซวเราพูดเกล้งเล่นอะไรอย่างงี้
-มีอยู่ครั้งนึงเราโดนเพื่อนเเกล้งเเล้วเราก็ร้องไห้;--; เขาก็มาโอ๋เราเเล้วลูบหัวเบาๆ
-ตอนกลางคืนจะชอบคอลมาคุยด้วยหลายครั้งมาก
-วันวาเลนไทน์เขาก็ให้ดอกไม้เรา งงเด้555 ตอนนั้นก็เฉยๆล่ะเราก็เก็บกลับบ้านไป
ทุกคำพูดที่ดูให้ความหวังนี้มันทำให้เราคิดไปไกล
ชอบทำเหมือนเราพิเศษกว่าคนอื่นด้วยเเบบเเเคร์เรา ถึงเเม้จะเป็นเพื่อนกันก็เถอะบางทีเราก็รับรู้ได้ว่ามันมากกว่านั้น
บางทีเราก็คิดนะคะว่าเราไม่ควรไปคิดมากกับเรื่องเเบบนี้เเต่มันคิดไปเเล้วให้ทำไงได้ ตอนเเรกก็ไม่ได้ชอบเขาหรอกค่ะพอมันเป็นเเบบนี้เรื่อยๆมันก็ต้องคิดบ้างเเหละ เเละเรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้มันเป็นเหตุการณ์ที่มันทำให้เราเริ่มหวั่นไหวเเละรู้สึกว่ามันเจ็บมากเลยค่ะ ปากบอกเป็นเเค่เพื่อน เเต่ทรมานทุกครั้งที่มองหน้าเขาเเล้วคิดในใจเราไม่น่าไปรู้สึกอะไรไปมากกว่านี้เลย
เข้าเรื่องกันค่ะ คือเมื่อวันก่อนเขาทักมาบอกเราว่าจะมาบ้านเราตอนเเรกเราก็นึกว่ามันเเกล้งเล่นๆเเล้วมันก็มาจริงๆด้วยตอนนั้นเราตกใจมาก555 เเล้วมันก็มากับเพื่อนมันอีกคนเพื่อนคนนั้นเราก็รู้จักค่ะอยู่ห้องเดียวกัน
มันมาป่วนบ้านมาก็เล่นเกม นอน ฟังเพลง เราก็เเกล้งถ่ายรูปมันรัวๆเลยค่ะ 555 สักพักประมาณ 1 ทุ่มมันก็กลับ
ปล.เเม่เราไม่ว่าอะไรนะคะเเม่เราก็รู้จักมันเพราะเห็นว่าสนิทกัน
ล่ะครั้งที่สองที่มันมาบ้านอีกก็มาเล่นนเกมเหมือนเดิม กินขนมเราหมดเลย555555 พอตอนกลางวันมันก็บอก (สมมุติชื่อเป็นตัวย่อนะคะ)
P : เออออ~เดี๋ยวกูจะกลับล่ะนะ กูบอกเเม่ว่าจะกลับตอนเที่ยง
T (เรา) :  อ้าววว ไอเชี่ยทิ้งกูง่าา ฮรื้ออ กูร้องไห้เเล้ววว!!"
P : น่าาาอย่างี่เง่าสิ55555  เดี๋ยวกูก็มาอีกกกกกูเเค่กลับบ้านนนน
T (เรา) : กูไม่ให้กลับบบบกูไม่มีเพื่อนกูเหงาาาเเงงง
P : ล่ะก่อนน่านี้ยังอยู่คนเดียวได้เลยย ก่อนหน้านี้ๆๆที่กูยังไม่มาาา
T(เรา) : เอออ ไปก็ไปปปป
จากนั้นจู่ๆเราก็เเบบซึมไปเลยT_Tรู้สึกเหงามากตอนก่อนหน้านี้ก็อยู่คนเดียวได้น่ะ ตอนมันยังไม่มาอ่ะ พอมันมาบ่อยๆเรื่อยๆคือมันชินอ่ะพอมันหายไปก็เหงาล่ะก็มานั่งซึม😭 ทำไมตัวเองต้องคิดมากด้วยเรื่องเเค่นี้ พอมันมาบ่อยๆคือมันรู้สึกผูกพันไปเเล้วอะล่ะเล่นมาบ้านบ่อยเเบบนี้ ยังไงฝ่ายใดฝ่ายนึงก็ต้องคิดเองเออเองไปเเล้วอ่ะ
โดยเฉพาะเรานี้เเละค่ะ...จะเป็นฝ่ายเจ็บที่สุด
ความใกล้ชิดมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเเล้วเกิดเป็นความผูกพัน มาเล่นบ่อยๆเเล้วเหมือนเขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเลยค่ะ เศร้า เราไม่เเน่ใจว่าความรู้สึกเเบบนี้มันคืออะไร มันไม่ใช่ความรักหรอกค่ะ..มันเหมือนความรู้สึกผูกพันมากกว่า พอมันกลับบ้านไปเราโทรไปร้องไห้กับเพื่อนเลย5555ทำอะไรไม่ถูกจุกมากที่รู้สึกเเบบนี้ รู้สึกว่าถ้าได้เเค่ความใกล้ชิดก็อย่ามาสนิทกันเลยทำเเบบนี้รู้ไหมเราเจ็บมากๆเลยเว้ย อย่ามาทำให้ให้เรารู้สึกดียิ่งมันทำเเบบนี้เหมือนฆ่าเราชัดๆความรู้สึกมันเปลี่ยนไม่ได้
เเล้วเพื่อนก็ชอบมาเเซวอยู่ด้วยว่า 2 คนนี้เป็นอะไรกัน 😂
เรากลัวกลัวว่าต้องชอบมันเเน่ๆเราไม่กล้าบอกกลัวต้องเสียมันไป อึดอัดมากๆ
#ขอบคนที่อ่านจบนะคะ
#ใครเคยมีประสบการณ์เเบบเรามาเเชร์กันได้น่ะ