เคยยืนอยู่ในจุดของความรู้สึกนี้เหมือนกันนะ  เราต่างกันมาก ฐานะ การงาน การศึกษา ความคิด สังคม อื่นๆ แต่ก็อยากขอบคุณเขาที่ทำให้เราพยายามที่จะทำให้ตัวเองดีขึ้น เพื่อที่จะดีพอที่จะได้ดูแลเขา แต่พยายามกับคนไม่มีใจพยายามไปก็เท่านั้นแหล่ะ แต่ก็แปลกใจ เวลาเกือบปีครึ่งที่ได้รู้จักกัน ยัง งงๆ อยู่ ต่างกันขนาดนี้เจอกันรู้จักกันสนิทกันได้ยังไง?? แต่พอถึงจุดๆหนึ่งที่เรียกว่า "อิ่มตัว" คุณก็จะพอเองแหล่ะ