ชีวิตเด็กหอยุค90's

ขอถามป้าๆลุงๆที่เคยเป็นเด็กหอสมัยเรียนมหาลัยหน่อยครับ
ว่าตอนที่โลกโซเชี่ยลเน็ตเวิร์ค โลกอินเตอร์เน็ตยังไม่บูมเท่าสมัยนี้
เด็กหอยุคนั้นเขามาทำกิจกรรมเล่นนู่นนี่กัน พูดคุยกัน เป็นเพื่อนกันกับคนที่อยู่หอเดียวกันมั้ยครับ
อย่างเช่นว่างๆ ก็มาตีแบดกัน นั่งโต๊ะม้าหินคุยเล่นกันอะไรประมาณนี้อะครับ ไม่นับคนที่รู้จักกันอยู่แล้วนะครับ
เอาแบบได้มารู้จักกันเพราะอยู่หอเดียวกันอะไรแบบนี้ หรือว่าเค้าต่างคนต่างอยู่กันเหมือนในสมัยนี้ตั้งนานแล้ว

สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
เราอยู่หอตั้งแต่อายุ 13 จนมหาลัยค่ะ สนุกมากก เป็นหอหญิงล้วน
ที่หอจะมีม้าหินอ่อนข้างใต้ ต้องซื้อข้าวมานั่งกินพร้อมหน้ากัน สมัยนั้นร้านอาหารก็น้อยมากกก บางทีก็ไปซื้อของที่ตลาดมาทำกินกันเอง ใช้หม้อสุกี้แบบเสียบปลั๊ก ตอนนั้นเด็กกันมาก ผักนี่ไม่ล้าง สับๆ โยนลงหม้อเลย

เวลาว่าง ไปเช่านิยาย การ์ตูนจากร้านเช่ามาอ่าน ไม่ก็เช่าหนังมานอนดูด้วยกัน ยิ่งหนังผี แล้วดูกันสี่ห้าคน หวีดกันลั่นห้อง หญิงล้วนทั้งนั้น
ต่อจิ๊กซอว์ก็ทำค่ะ ช่วงนึงฮิตมาก หมีพู คิตตี้ วิวทะเล ต่อกันเข้าไป ช่วงไหนไปต่อที่ห้องใคร ห้องคนนั้นก้จะรก เพราะพื้นห้องโดนจิ๊กซอว์กินที่
พากันไปซื้อโปสเตอร์ ดารามาเเปะห้อง เอาปากกาเมจิกมาเขียนหูกระต่าย เขียนหัวใจในโปสเตอร์ก็มี ถ้าสมัยนี้ก็มีรูปเก็บกันในมือถือแทน

เด็ดสุดก็เล่นไพ่ ตอนเย็นๆ จะเปิดหนังจีนช่องสาม พวกเปาบุ้นจิ้น เปิดค้างไว้เเล้วเล่นไพ่ไปด้วย พอเปาบุ้นจิ้นจบค่อยออกหอไปหาอะไรกิน
บางทีใครแพ้ต้องเลี้ยงหนมไรงี้ ก้รวบไว้ตอนกินข้าว
ช่วงไหนล่ำซำก็ไปร้องคาราโอเกะ คนต้องเยอะๆ นะ ช่วยกันหารค่าห้อง 55555

ช่วงเย็นๆ ว่างๆ เหงาๆ ก็พากันเดินเล่นน เดินไปเรื่อยๆ กินลมชมวิว คุยกัน แล้วก็เดินกลับหอ

พอสาวกันขึ้นมาหน่อย ก็ตัดผมให้กัน เพราะตัดร้านไม่ถูกใจ พวกเล็มปลาย ตัดหน้าม้า มีคนตัด คนให้กำลังใจ คนวิจารย์ โอ้ย มีหมด วุ่นวายมาก
ทาเล็บให้กัน แต่งหน้าเล่นกัน ยิ่งอยู่หอ เรื่องยืมเสื้อผ้า ชุดหายนี่ปกติมากกก 555 แต่ก็คงเหมือนสมัยนี้มั้งคะ เรื่องแบบนี้ผู้หญิงน่าจะเป็นกันหมด

ที่หอจะมีโทรศัพติดต่อระหว่างห้อง แค่กดเบอร์ห้องเพื่อน ก็โทรไปเม้ามอยกันได้ ปกติ จะเป็นพ่อแม่มาหา แล้วเอาเครื่องที่ห้องคนคุมหอโทรขึ้นมาตาม
พ่อแม่ฝากเงินไว้ที่คนคุมหอ ให้เราแวะไปเอาเป็นงวดๆ

เวลาอยู่คนเดียวก็วาดรูป เขียนไดอารี่  เพื่อนบางคนก็ต่อเลโก้ (พวกเพื่อนรวย 555) บางคนก็เล่นคีย์บอร์ดในห้องตัวเอง เพื่อนที่แต่งนิยายก็มี แต่งละก็เอามาให้เพื่อนๆ กันอ่าน

ถ้าเปลี่ยวเหงามากๆ ก็ไปนั่งชมจันทร์ที่บันไดหนีไฟคนเดียว ไปนั่งกะเพื่อนบ้าง ช่วงฝนดาวตกหรือลอยกระทงนี่ต้องขึ้นดาดฟ้าหอไปรอดู ไลฟ์สดอะไรแบบทุกวันนี้ไม่มีจ้าาา

โอ้ยยย ไม่จบไม่สิ้น คิดถึงมวากกกกก เงินน้อยกันมาก กินกันเเบบประหยัดสุดๆ อยากได้อะไรก็เก็บเงิน แอบไปดูบ่อยๆ ขอร้องเจ้าของร้านให้เก็บไว้ให้ แต่มีความสุขมากกกก

ปล.มารู้จักกันที่หอนี่แหละค่ะ บางคนรู้จักเพราะคนส่งผ้าเอาผ้าไปส่งผิดห้อง แล้วเค้าเอามาคืนเรา แล้วก็ชวนกันไปห้อง คุยกัน สนิทกัน ทุกวันนี้ก็สนิทกัน
อีกคนรู้จักเพราะเราเปิดวิทยุดังมาก แล้วเค้าอยู่ชั้นเดียวกันถัดไปสามห้อง เค้าได้ยินเราเปิดเพลงแล้วเดินมาเคาะห้องเรา ถามว่ารู้มั้ยว่าเพลงนี้ชื่อเพลงอะไร เค้าชอบมาก เลยได้รู้จัก และเป็นเพื่อนกัน บางคนมายืมหนวดกุ้งจะดูทีวีรายการโปรด แต่หนวดกุ้งพังไม่ได้ซื้อใหม่ ขอยืมซักสองชั่วโมง แล้วก็ชวนเราไปนั่นงดูด้วยที่ห้องเค้า
ความคิดเห็นที่ 3
มีซิคะ หอพักหญิงหน้ารามฯ จะมีส่วนกลางสำหรับกินข้าว ใครซื้อไรมา
ก็จะมีชวนกันกิน ต่อๆมาสนิทกันมากขึ้นก็ชักชวนกันไป
เม้าธ์มอยในห้องนอน ยืมเตารีดบ้างไรบ้าง อะไรบ้าง

หนักเข้าๆเวลาคนนึงย้ายหอไป
อีกที่นึงที่ดีกว่า ก็จะมาชวนเพื่อนๆหอเก่าย้ายตามไปด้วยค่ะ ถ้าบางคนกลับ
ต่างจังหวัดวันเสาร์อาทิตย์ อีกคนยังอยู่ห้อง ก็มีการขอมานอนด้วยอีกค่ะ
(อันนี้แบบห้องรวม เตียง 3-4 เตียง เป็นพี่น้องกัน หรือเพื่อนสนิทกัน)

เรื่องการติดต่อกับเพื่อนชายนี่เป็นไปได้สถาณเดียวคือ เจอกันที่มหาลัย กินข้าวโรง
อาหารด้วยกัน เดินช้อปฯด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน แล้วก็มาส่งที่หน้าหอพักค่ะ ไม่เคย
ได้เข้าไป เป็นกฏเหล็ก  

โทรศัพย์ก็ไม่มีกัน ถ้าให้เบอร์หอพักหญิงนี่จะลำบากต่อการตามตัว
มาคุยมากๆ แล้วคุยไม่กี่คำก็ตัดสายค่ะ แถมมีคนนั่งฟังหน้าสลอนเพียบ

ถ้าจะมาหาที่หอพักโดยไม่ได้นัดหมายก็อย่าหวังว่าจะสำเร็จ เพราะสาวเจ้าไม่ได้อยู่ห้องทั้งวัน
ไปเรียนบ้าง เดินเล่นช้อปปิ้งบ้าง
เด็กสาวสมัยพี่จะเวอร์จิ้นกันไปจนจบมหาลัยเลยค่ะ โบราณมั่กๆ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่