เราคิดว่าเราเป็นเด็กมีปัญหาค่ะ คือแม่เรามักจะพูดคำหยาบคาย ด่าทอ(ไม่ใช่ด่าแบบที่ทุกคนคิดแน่นอนแม่เราด่าแรงกว่านั้น) ชอบประจารเราให้คนอื่นรู้ว่าเรามีนิสัยเสียยังไงอันนี้ก็ไม่ใช่เบาๆค่ะแรงกว่าที่ทุกคนคิดเค้าบอกคนอื่นทุกเรื่องบางเรื่องควรจะรู้แค่ในครอบครัวด้วยซ้ำ เค้าชอบสาปแช่งให้เราตายๆไป เค้ามักจะตีเรา และเค้าบอกว่าเกลียดเรา เราไม่คุยกับเค้ามาเป้นเดือนแล้วเพราะก่อนหน้านั้นมันมีเหตุการนึงที่ทำให้เราไม่พูดอะไรกับเค้า เพราะเค้าก็ไม่คุยกับเราเหมือนกัน เค้ารักลูกไม่เคยเท่ากันมทั้งหมดที่กล่าวมาแต่ก่อนเค้าไม่เป็นแบบนี้ ส่วนพ่อเราไม่ต้องพูดถึงตรงข้ามกับที่กล่าวมาทั้งหมด เราไม่สบายแม่เค้ายังไล่ให้เราตายๆไปซะเลย เราคิดถึงแม่เราคนเดิมคิดถึงแม่ที่เคยรักเรามากกว่านี้ เค้าเคยสอนเราในเรื่องดีๆหลายอย่างแต่ไม่รู้เพราะอะไรแม่เราถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้แม่เราเค้าเคยขู่ฆ่าเราครั้งนึงค่ะเราไม่กล้ายุ่งกับเค้าเลย เราอยากได้ชีวิตเดิมเราคืน ถึงแม้จะไม่ได้มีเงินทองมากขนาดตอนนี้ แต่เรามีความสุขมากกว่านี้ถึงแต่ก่อนที่บ้านจะไม่ได้มีรถแพงๆขับ มีแค่กระบะเก่าๆคันเดียวแต่เรามีกันแค่3คน บางวันได้นั่งแค่รถ2แถวกลับบ้านกับแม่ แต่เรามีความสุขไม่ต้องใช้ของแพงๆแต่ตัวธรรมดาๆ อยู่กับบ้านหลังเก่าๆ ทุกคนมีเวลาว่างไปเที่ยวใกล้บ้านแต่ไปทุกอาทิตย์ไม่ต้องติดหรู กินแค่ข้าวข้างทาง  แค่นี้เรามีความสุขแล้ว เราเกลียดทุกอย่างในชีวิตเราตอนนี้มากเลยคิดถึงทุกอย่างแต่ก่อน