อาหารทอด สำหรับสมัยก่อนจะมีกินกันเฉพาะพวกผู้มีอันจะกินค่ะ ถ้าเป็นชาวบ้านร้านตลาดทั่วไปจะใช้การนึ่ง ต้ม ย่าง จี่ เพราะน้ำมันสมัยก่อนเป็นของหายาก คนไทยทั่วไปน่าจะเริ่มกินหมูแพร่หลายขึ้นสมัยร.3 ที่ชาวจีนอพยพกันมาอยู่เยอะๆแล้ว เริ่มมีการเจียวน้ำมันหมูขึ้นมาแพร่หลายมากขึ้น เอกสารสมัย ร.5 มีเรื่องเล่าถึงครั้งแรกที่ร. 5 ได้ทรงเสวยปลาเค็มย่างกับข้าวต้ม แล้วทรงโปรดมาก เพราะไม่เคยเสวยปลาเค็มแบบย่างมาก่อน ทุกทีเครื่องต้นจะนำไปทอดถวาย แต่ครั้งนั้นเหมือนทรงหิว เพราะทรงงานดึกบอกให้มหาดเล็กไปทำอะไรมาก็ได้ มหาดเล็กคนนั้นเลยไปทำอาหารอย่างที่ตัวเองเคยชอบมาถวาย ปรากฎว่าทรงชอบมาก แสดงว่าขนาดในสมัย ร. 5 ถ้าเป็นคนทั่วๆไปจะไม่ค่อยกินของทอด เพราะน้ำมันเป็นของหายาก ราคาแพง

ส่วนไข่ที่ดูใกล้เคียงไข่เจียวปัจจุบันมากที่สุดน่าจะเป็นไข่บ่ามแบบทางเหนือที่ทอดโดยใช้กระทงใบตองแทนกะทะเทฟลอน หลักๆเลย ไข่ก็ไม่ใช่ของหาง่ายสำหรับคนสมัยก่อนนะคะ เพราะไม่มีการเลี้ยงไก่หรือเป็ดเพื่อเอาไข่โดยเฉพาะแบบปัจจุบัน เป็ดไก่นี่เหมือนเลี้ยงหมาเลี้ยงแมวค่ะ ปล่อยมันหากินกันเอง วันดีคืนดีต้มกินซะ ไข่นี่คือผลพลอยได้ ไม่ใช่ผลิตผลที่มีอยู่สม่ำเสมอ อาหารหลักของคนไทยสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นไม่พ้นข้าว ผัก ปลา และเนื้อสัตว์ป่าจำพวก นก งู กบ เก้ง กวาง สมัน คนไทยจะไม่เหมือนคนจีนที่เลี้ยงสัตว์ไว้กินเนื้อเป็นเรื่องเป็นราว เน้นล่าจับกินมากกว่า เพราะสมัยก่อนทรัพยากรเราอุดสมบูรณ์ แต่จำนวนประชากรต่อพื้นที่น้อย

ความนิยมบริโภคไข่เจียวสำหรับคนไทยปัจจุบันน่าจะมีไม่ถึงร้อยปีหรอกค่ะ เอาแค่ว่าไข่ แต่ก่อนซักห้าสิบกว่าปีก่อนคนไทยกินไข่เป็ดเป็นหลัก แต่พออุตสาหกรรมฟาร์มไก่มันแพร่หลาย การเข้าถึงตลาดมากกว่า ความนิยมในการบริโภคไข่ไก่ก็นำหน้าไข่เป็ดไปเลย น้ำมันพืชก็เพิ่งนิยมใช้ประมาณ 30-40 ปีมานี้เอง แต่ก่อนแม่บ้านต้องเจียวน้ำมันหมู น้ำมันไก่ใช้เองนะคะ ถ้าเป็นคนชั้นกลางในเขตเมือง ไข่เจียวคงเป็นอาหารธรรมดา แต่ถ้าเป็นคนต่างจังหวัดสมัยก่อน กินไข่เจียวคือนานๆทีกินนะคะ เขาจะกินไข่ต้ม ไข่ปิ้งกันมากกว่า ถ้าคนจนๆเลยกินข้าวกับไข่เค็ม ปลาเค็มกันไป เก็บผักมาต้ม กินกับน้ำพริก