เราย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านที่พ่อแม่สามีสร้างให้เกือบ 2 เดือน ตกลงกับสามีว่าคชจ.บ้านใหม่หารครึ่งทุกอย่าง โดยส่วนใหญ่สามีจะออกเงินไปก่อน แล้วเราทยอยจ่ายคืนเป็นเบี้ยหัวแตก ซึ่งคชจ.มากอยู่เนื่องจากเป็นบ้านใหม่ แต่ตัวเรามีภาระ และข้อจำกัดในการใช้เงิน สามีไม่ได้เลี้ยงดู ใช้เงินคนละกระเป๋า เดิมทีเช่าอยู่เค้าออกค่าน้ำค่าไฟ แต่เราออกค่าเช่าเพราะเราเลือกที่จะอยู่ที่นั่นเอง เค้าบอกเรา (สาเหตุในการเลือกอยู่ที่นั่น เพราะเราติดแอร์และเครื่องทำน้ำอุ่น และเราตั้งท้อง เราต้องการสิ่งอำนวยความสะดวกหลายอย่างหลังคลอด เราก็ยอมออกค่าเช่าเอง)  ย้ายเข้าอยู่บ้านเค้า เราบอกว่าถ้าจะทำอะไรที่เป็นคชจ.เพิ่มเติม ขอให้บอกเราก่อน เพราะเราหนักแล้ว. วันนึงเค้ามาบอกเราว่าต้องจ่ายค่ากล่องทีวีรายเดือน ซึ่งก่อนหน้านี้บอกไม่เสียรายเดือน เราเลยโมโหว่า ก่อนที่จะทำอะไร ทำไมไม่บอกเราก่อน ทำไมทำแล้วมาบอกทีหลัง คือปีนี้บูกต้องเข้ารร.  เราอยากให้ลูกเรียนดีๆ เค้าให้เราออกค่าเทอมคนเดียวๆ เพราะมันมากกว่าที่เค้าจะส่ง ซึ่งเค้าจะรับผิดชอบค่าเสื้อผ้าอุปกรณ์ ค่ากินรายวัน ค่าอย่างอื่นที่ไม่ใช่ค่าเทอม เราเลยว่าเค้ายกใหญ่ ในที่สุด เราก็ได้ยินสิ่งที่เค้าพูดออกมาว่า กะจะอยู่บ้านเค้าฟรีๆ โดยไม่ออกคชจ.ไรเลยหรอ เราบอกว่าออกได้ แต่บอกก่อน ไม่ใช่มาบอกทีหลัง เพราะมันเป็นค่าใช้จ่ายรายเดือน มันต้องเกิดขึ้นทุกเดือน เค้าก็พูดทำนองเดิมๆ เราก็โมโหโวยวายใส่เค้าว่า อย่าบอกว่าอยู่ฟรีๆนะ ที่ผ่านมาเราเป็นคนออกค่าเช่ามาตลอด2ปี เรายังไม่พูดเลย เค้าพูดว่าเรากระแดะเอง ให้อยู่บ้านแม่เค้าแต่เราไม่อยู่ เราโมโหคำพูดเค้าเราก็ด่าๆ เค้าก็พูดทำนองว่าเราไม่ดีๆ ความผิดเก่าๆหลายปีผ่านมาแล้วก็ยังเอามาพูด เราบอกว่าเราไม่ดีก็เลิกไปสิ มาอยู่กับเราทำไม เราไม่เคยรั้งให้เค้าอยู่กับเราเลย และความผิดเรา เราก็ย้อนเวลากับไปไม่ได้ ถ้ารับไม่ได้ทำไมไม่เลิกไป ทะเลาะกันข้างนอก พอกลับมาถึงบ้านเราบอกแม่เค้าว่าเรากับลูกจะไปอยู่ข้างนอก. แม่เค้าไม้ให้เราไป ให้เราอดทน เราถามว่าทนเพื่ออะไร กับคนที่ดูถูกเราขนาดนี้ เลี้ยงก็ไม่ได้เลี้ยง เรามีทางไป เค้าขอให้เราทนเพื่อลูก เราบอกเราทำใจไม่ได้ อีกอย่างสามีเองคงอยากเลิก เพราะเราไม่ดี แม่สามีบอกว่ากลัวหลานมีปัญหา เราก็ลังเลใจ ตอนนี้ไม่คุยกันมา1 อาทิตย์แล้ว เราทำใจกับคำพูดเค้าไม่ได้ แต่ถ้าถามเราก็อยากให้ครอบครัวเป็นครอบครัวนะ แต่ความรู้สึกมันเสียไปแล้ว ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง