วันนี้(18/03/60)ผมเจอผู้หญิงคนนึงในรถไฟหมายเลขขบวน 279 กรุงเทพฯ-อรัญประเทศ รอบ 13.05 เธอใส่เสื้อแขนกุดสีขาว กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบสีขาว กระเป๋าพายสีเหลือง ฝั่งตรงข้ามเธอเป็นแม่ลูกสองคน เธอมากับเพื่อนคนนึงใส่ชุดนักเรียนแต่นั่งไปสักพักเพื่อนเธอก็ลงไป เธอนั่งอยู่ฝั่งขวาของขบวนผมนั่งอยู่ฝั่งซ้าย เราหันหน้าเข้าหากัน(นั่งฝั่งนอกเหมือนกัน) ห่างกันประมาณ 4 ที่นั่ง ผมก็นะ มองหน้าเธอบ่อยมาก(ชอบ) เธอก็มองผมบ้าง(มั้ง ก็จ้องขนาดนั้น55) เรามองกันอยู่อย่างนี้ไปสักพักผ่านไปหลายสถานีแล้วผมก็รวบรวมความกล้าและหน้าด้านได้ซะที! ..และสิ่งผมจะทำคือเข้าไปคุย เข้าไปขอไลน์ขอเบอร์หรืออะไรก็ได้ที่ทำให้เราสามารถติดต่อกันได้ เมื่อตัดสินใจได้แล้วก็เลยว่าจะไปล้างหน้าซะหน่อย ผมก็ลุกไปล้างหน้าตอนก่อนจะเข้าไปในห้องน้ำคนที่เข้าก่อนหน้าผมอยู่ๆก็พูดกับผมว่า "โชคดีนะ" ...โชคดีไรวะ ผมเลยคิดว่ามีไรในห้องน้ำป่าวหว้าาแต่ก็ปกติดี แล้วตอนที่ผมกำลังล้างหน้ารถไฟก็ถึงสถานีพอดี ผมล้างเสร็จออกมา รถไฟก็ออกขบวน และตอนนั้นแหละ... Pfff she's gone... ม่ายยยยยยยยยยยยย วอท ดา ฟาค ไมเป็นงี้ นานๆทีจะเจอคนที่(อธิบายไม่ถูก)ขนาดนี้.. สถานีที่เธอลงคือ สถานีรถไฟบ้านเกาะแดง อ.กบินทร์บุรี จ.ปราจีน
ก็ที่มาตั้งทู้ก็แค่หวังว่าเธอจะมาอ่านเจอนะ ยังลืมหน้าไม่ได้เลย เพ้อมาก555+ แค่นี้แหละครับ สวัสดี