สมัยพุทธกาล ค่านิยมสมันนั้นคือ กษัตริย์จะไว้ผมยาว ทุกชนชั้นจะไว้ผมยาว  มันหมายถึงเกียีติและความภูมิใจ  และตัดสั้นจะถูกรังเกียจสังคมไม่ยอดรับ  นอกรีต อะไรประมานนั้น  พุทธองค์ จึงปลงผม เพื่อแสดงว่า ตัดขาดและสลัดแล้ว ซึ่ง ขัตติยะมานะ ทิฏิของกษัตริย์ ตัดแล้วซึ่งความยินดีในโลก ต่อมาโกนผมโกนคิ้ว  ตาม อริยะ ประเพณี  แม้กระนั้น  โกนผมมันก็มีประโบชน์หลายอย่าง ลดความยินดีในรูปลักษณ์(ลองให้ผู้หญิงโกนหัว น่าดูไหม) ง่ายต่อการดูแลรักษา ไม่เปลืองแชมพูด้วย ไม่หวีสาง เสียเวลาตกแต่ง