สวัสดีครับ ง่ายๆเลยครับ ผมคบกับผู้หญิงคนหนึ่งอายุน้องกว่าผมปีนึง คบกันได้ประมาณสองปีครับ
ตอนนี้ผมสับสนว่า ผมควรคบกับเธอต่อดีมั้ย โดยที่เธอมีคุณสมบัติดังนี้
ข้อดี
ไม่เที่ยวผับ
ไม่ดื่มเหล้า จะดื่มตอนเป็นงานเป็นการ
ขี้อ้อน โดยเฉพาะมี sameting มันก็น่ารักดี
รักจริง บางอารมณ์
เป้นคนพูดเด้ดขาด ไปคือไป ไม่ไปคือไม่ไป
มีอะไรจะบอกตลอด เช่น มีผู้ชายคนนึงทักมา วันนี้เจอผู้ชายทัก ไม่ชอบ นั่นนู่นนี้
วันไหนอารมณ์ดี ขอไรได้หมด ยกเว้นเรื่องบนเตียง
กินเก่ง อารมณ์ดีเสมอเมื่อได้กิน
ประหยัดอยู่แต่ยกเว้นเรื่องกิน
รักครอบครัว
มีความพยายามที่จะอยากได้ ต้องได้

ข้อเสีย
ชอบเอาแต่ใจ ไม่ได้มีโกรธ
ชอบพูดเสียดสี หรือพูดแทงใจ
ไม่ยอมรับในความผิดของตัวเอง
ต้องคอยให้เราง้อเสมอ ทั้งๆที่ผิดชัดๆ
ไม่ง้อเราตอบเลย ไม่แม้แต่จะคุย
ไปคือไป ไปไหนก้ได้ ทำให้เราต้องตามหาเพราะเป็นห่วง ที่เราอะนะ ต้องหายเอง เคยเดินออกจากห้องไปไกลแต่เธอไม่เคยมาตามหาเลย จนต้องเดินกลับมาเอง
หวงข้าวของตัวเอง ใช้แป้งหน่อย หรือกินขนมของเค้าโดยไม่ขอ บอกให้เราซื้อมาใช้คืน
หวงกินมากกกกก ขนาดกับเรายังหวงกิน แต่ในทางกลับกันเราให้เขาใช้หมด ไม่เคยเอ่ยปากบอกให้ซื้อใช้หรือออกเงินซื้อเลย
บุญคุรแค่ครั้งสองครั้ง ทวงตลอด ละไอที่เราทำให้ทุออย่างแกไม่นับ
ฉลาด มารยาในการขอให้ซื้อนั่นโน่นนี้เก่งมากกก ไอเราก้หลงเพราะรัก
เวลาไปที่ไหนที่มีผู้ชายมากๆ จะทำตัวเหมือนโสด ไม่สนใจเรา
ไม่เห็นใจเราเลย ไม่แคร์ วันนั้นเรายกเลิกนัดที่จะไปกินเลี้ยงกับเพื่อน เพราะเะอกลัวไม่อยากอยู่คนเดียว พอทีที่เธอจะไปกินเลี้ยง มุ่งน่าจะไปอย่างเดียวเลย ไม่แคร์ไม่ถามฝ่ายเราเลย


รู้ครับ ว่าข้อเสียเธอเยอะ แต่บางครั้ง มันก็ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมเอาใจมากเกินไปมั้ย เกินกว่าแฟนทั่วๆไปเขาทำกันมั้ย ที่ผ่านมาทะเลาะ แต่ก็ยอมง้อยอมทุกอย่าง จนเหนื่อย  เหนื่อยที่ไม่รู้ว่า บรรทัดฐานของคำว่าแฟนแบบผมเนี้ยะ มากหรือน้อยไป
เป็นเพราะผมทนน้อย หรือเธอเยอะไป ผมก็ไม่รู้จริงๆ

ขอคำปรึกษาครับ ส่วนเรื่องตกลงจริงๆ ผมขอคิดดเป็นส่วนหนึ่งนะครับ อาจจะเลิกหรือไม่เลิกค่อยว่ากัน