เรื่องของเรื่องคือเราพูดจาไม่ดีกับพ่อเรา ทำกิริยาไม่ดีด้วย มีด่าทอลับหลังด้วยแบบพูดคุยกับน้อง(แท้ๆ) แทนสรรพนามว่ามันอะไรแบบนี้ สาเหตุเนื่องจากพ่อเราเป็นคนนิสัยเอาแต่ใจมาก เจ้าชู้ ไม่เคยให้เกียรติแม่ ชอบพูดคำหยาบ ชอบหาเรื่องแม่ตลอดเวลาแม้แต่เรื่องไร้สาระเล็กๆน้อยๆ ชอบข่มแม่ทั้งในบ้านและนอกบ้าน เช่นการด่าเสียงดังๆรวมถึงสบถ(ปกติเค้าเป็นคนพูดเสียงดังอยู่แล้วด้วย)จนคนรู้จักละแวกนั้นเค้าก็เห็นได้ยินกันหมด ชอบให้ท้ายลูกน้องจนลูกน้องไม่เคารพแม่เรา เวลามีอะไรลุกน้องชอบมาฟ้องพ่อ แล้วพ่อก็จะมาด่าแม่ ตั้งแต่เด็กจนเราอายุ30 พ่อไม่เคยเปลี่ยนนิสัยต้วเองเลย ในเรื่องแย่ๆยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ไหนจะเจ้าชุ้อีก เราเห็นเค้าทะเลาะกันตั้งแต่เด็กๆ จนตอนนี้จะ70 เค้าก็ยังเจ้าชู้ แต่เพราะแม่ปลง ไม่อยากมีปากเสียง ตัวเราก็รุ้ดีนะว่าเค้าคุยกับใครบ้างแต่เราก็ไม่อยากจะยุ่งและพูดอะไร หลายๆอย่างนี้มันเลยทำให้เราและน้องรุ้สึกไม่ดีกับพ่อสักเท่าไหร่ รวมถึงการไม่เคารพด้วย การที่เราเข้าข้างแม่คอยเป็นปากเสียงแทนแม่มันบาปมากมั๊ย  เรารู้นะว่ามันไม่สมควรพูดจาไม่ดีกับพ่อแม่ แต่ถ้าเราไม่ช่วยแม่ แม่ก็ไม่มีอำนาจอะไรต่อกรกับพ่อเลย เค้าจะคิดว่าเค้าเหนือกว่าคอยหาเรื่องตลอด แม่ทำอะไรก็ผิด ในแง่สามีภรรยาเค้าเป็นสามีที่แย่มาก แต่ในแง่พ่อของลูก เค้าก็ถือว่าดีกับเรานะ เพราะอย่างน้อยเค้าก็ทำเพื่อเราและน้องให้อยู่สบายมีกินมีใช้จนทุกวันนี้ น้องเราถึงขั้นเคยพูดกับเราว่าจะเลี้ยงแค่แม่ ไม่เลี้ยงพ่อ เราสับสนว่าเราควรทำตัวยังไงดี