เครื่องศิราภรณ์ หรือเครื่องประดับรำไทย ( ศิร+อาภร เป็นภาษบาลี ศิร(หัว) อาภร(เครื่องประดับ) ) นี้รวมถึงเครื่องประดับโขนละครด้วย เจ้าของกระทู้เองเคยลงกระทู้ทำหัวโขนไปครั้งหนึ่งแล้ว เห็นว่ามีคนให้ความสนใจมากอยู่ แต่ก็ไม่เห็นจะอำนวยประโยชน์แก่การปฏิบัติลงมือทำจริงๆมากนักด้วยเหตุว่าต้องมีการแนะนำกันตัวต่อตัว แต่หากว่าผู้สนใจได้ทำชิ้นงานที่มีความเกี่ยวเนื่องกันก็สามารถจะพัฒนาเรียนรู้งานทำหัวโขนนั้นง่ายยิ่งขึ้น แท้จริงก็เคยมีหลายคนทักว่าทำไมมาตีหม้อข้าวตัวเองแบบนี้ แต่ก็มิได้เก็บมาเป็นปริวิตกตามที่ท่านทั้งหลายเหล่านั้นว่า เพราะเห็นว่าศิลปะแขนงนี้คือสมบัติชาติ จะเป็นของเราคนเดียวก็หาไม่ อนึ่งเจ้าของกระทู้นั้นเคยเป็นผู้สนใจศิลปะแขนงนี้มาตั้งแต่เป็นเด็ก พยายามเรียนรู้ด้วยตนเองมาตลอด แต่ก็ขาดๆเกินๆ กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ เหลวก็มาก เสียก็เยอะ จึงให้หวนคิดถึงเมื่อครั้งตัวเองไม่รู้ก็อยากรู้ เช่นเดียวกันหาความรู้ที่ได้ถ่ายทอดนี้ ช่วยให้ใครสักคนนำไปเป็นอาชีพเลี้ยงตัวได้ก็จักเรียกได้ว่าเกิดประโยชน์แก่สังคม และหากมีใครสักคนสืบต่อแขนงวิชานี้ไปเล่าสอนคนอื่นได้ก็จักได้ขึ้นชื่อว่ามีประโยชน์ต่อชาติ กระทู้นี้จะขอยกวิธีการทำด้วยภาพประกอบจากหลายๆชิ้นงานอาจจะไม่รื่นใจมากนักก็ขออภัย แต่คงพอเป็นวิธีการให้เรียนรู้ได้บ้าง บัดนี้ก็จะขออธิบายเป็นลำดับไป