...สวัสดีค่ะ วันนี้เรารู้สึกอึดอัดกับความรักที่เรียกว่า
"รักเพศเดียวกัน" ก็เลยมาขอระบายหน่อย

เราเป็นผู้หญิงที่เคยมีแฟนเป็นผู้ชาย แต่ก็เลิกกันไปนานแล้ว และก็โสดมานานจนถึงปัจจุบัน

แต่เราไม่เคยดูถูกหรือมองว่าเพศที่สาม เป็นความผิดปกติหรืออะไรนะคะ เรามีเพื่อนเป็นเพศที่สามอยู่พอสมควร แต่ก็ไม่เคยคิดว่า ตัวเองจะรักชอบเพศเดียวกันเหมือนแฟน

จนกระทั่ง... เราได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง จากการไปทำกิจกรรมอาสาสมัครแห่งหนึ่ง
เรากับเธอคนนั้น ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน ทำกิจกรรมร่วมกัน อายุเราก็เท่ากันด้วย เรารู้สึกดีใจ ที่ได้เพื่อนใหม่จากกลุ่มอาสา

หลังกลับจากทำกิจกรรม เราและเธอยังคงติดต่อกันผ่านทางไลน์อยู่เรื่อยๆ คุยกันมากบ้างน้อยบ้าง แล้วแต่ช่วงเวลาที่ว่างของแต่ล่ะคน
เราคุยกันทุกวัน จนสนิทกันระดับนึง เลยชวนกันไปทำกิจกรรมอีก

เวลาไปทำอาสา เรากับเธอมักจะนอนห้องเดียวกัน เต้นท์เดียวกัน เวลานอน เราสองคน ก็ชอบนอนกอดกัน (ปกติเราไม่นอนกอดเพื่อนนะ)
เรารู้สึกดีกับเธอขึ้นเรื่อยๆ มากขึ้นทุกวัน จนเรายัง งง ตัวเอง ว่าเราชอบเธอเหรอ แต่เราก็ไม่เคยชอบผู้หญิงมาก่อน เราไม่รู้ว่านี่มันเรียกว่าชอบเกินเพื่อนรึเปล่า แต่เราก็ชอบที่จะอยู่ใกล้ๆเธอ ชอบแหย่เธอ ชอบแกล้งอำเธอ ชอบให้เธอขำ

เรากับเธอสนิทกันมาก เหมือนรู้จักกันมานาน แต่ความจริง เรารู้จักกันยังไม่ถึงปีด้วยซ้ำ

มีคืนนึง ในที่พักกิจกรรมอาสา เราและเธอ นอนกอดกันตามปกติ แต่มันไม่ปกติ ที่ตกดึกเราดันหันหน้ามาชนกัน ริมฝีปากเราแตะกันโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เราต่างคนก็ต่างเงียบ เธอนอนหลับไป ส่วนเราหัวใจเต้นโครมคราม ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวเลย ปล่อยให้เธอหายใจรดหน้าอยู่จนถึงเช้า
ตอนกลางวัน เรายังทำกิจกรรมเหมือนปกติ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไป คือเรารู้สึกกับเธอเกินเพื่อนไปแล้วแน่ๆ เราไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดี ก็เลยได้แต่เก็บไว้
คืนที่สอง เราก็ยังคงนอนด้วยกันเหมือนเดิม คืนนี้ฝนตก เธอก็ยังคงนอนกอดเราเหมือนเดิม เราก็นอนไม่หลับเหมือนเดิมเช่นเคย
จนกระทั่งวันที่เดินทางกลับ เราก็เลยลองถามเธอดู ว่าเธอรู้สึกกับเรายังไง เธอบอกว่า ก็เพื่อนกันไง เราก็อื้มๆ (ก็นั่นน่ะสิ จะให้คิดว่าอะไรล่ะ)
พอกลับมาถึงบ้าน เราอาการเหมือนคนไข้ขึ้น เรารู้สึกว่า เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีก เราเลยตัดสินใจโทรไปบอกเธอ ว่าเราชอบเธอ แต่ไม่เป็นไร เราเป็นเพื่อนกับเธอก็ได้ เธอก็บอกกลับมา ว่าเป็นเพื่อนกันนั่นแหละ ยั่งยืนที่สุดแล้ว

หลังจากวันนั้น เราก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน นัดเจอกัน ไปเที่ยวด้วยกัน แต่ทุกๆครั้งที่เธอจับมือเรา จูงมือเราเดินด้วยกัน เราก็รู้สึก ว่าเรากลับไปเป็นเพื่อนเธอไม่ได้แล้ว

เมื่อความสนิทมีมากขึ้น เราชวนกันไปเที่ยวต่างจังหวัดกันสองคน ค้างคืนกัน เธอยังคงนอนกอดเราเหมือนเช่นที่ผ่านมา เธอนอนหลับสบาย แต่เราหัวใจเต้นแรง เหงื่อซึมจนถึงเช้า
เธอยังคงดีกับเรามากๆเหมือนเคย และนั่น ก็ทำให้เราชอบเธอมากขึ้นเรื่อยๆด้วย

จนกระทั่งเมื่อต้นปีที่ผ่านมา เราได้มีโอกาสไปเที่ยวต่างจังหวัดกันสองคนอีก ครั้งนี้ เรารู้สึกเหมือนมีแฟนอีกครั้ง เราสองคนอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ต่างคนต่างเทคแคร์กัน เป็นห่วงเป็นใยกัน เวลาเดินเราก็จับมือกันตลอด เรารู้สึกมีความสุขมากๆ
จนกระทั่งตอนเข้านอน เธอก็ยังคงนอนกอดเราเหมือนเดิม เราไม่อาจจะห้ามความรู้สึกที่มีต่อเธอได้อีก จึงปล่อยให้ตัวเองทำตามใจ ไปจูบเธอเข้า เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้ว่าเธอจะผลักไส หรือรังเกียจเรารึเปล่า แต่เราก็ทำมันลงไปแล้ว แต่ผิดคาด
...เธอจูบตอบ แล้วเราก็จูบกัน จูบกันอยู่นานมาก แต่ก็ไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้น เราทั้งสองคน นอนกอดกันจนถึงเช้า และเป็นคืนที่เรานอนหลับได้อย่างสบายใจ ตอนเช้า เธอกับเรา ก็ยังจูบกันอีก จนเธอบอกว่า ถ้านอนอยู่แบบนี้ วันนี้คงไม่ต้องไปไหนกันพอดี เราก็เลยลุกไปอาบน้ำ ไปเที่ยวกันก่อนเดินทางกลับ

เมื่อกลับมา ต่างคนต่างก็ไปทำหน้าที่ของตัวเอง เราตัดสินใจถามเธอเรื่องความรู้สึกอีกครั้ง ว่าคิดกับเรายังไง ยังเป็นเพื่อนกันอยู่รึเปล่า
...เธอตอบกลับมาว่า มันก็คงจะไม่ใช่แล้วล่ะ แต่เธอก็ไม่รู้ว่า ความรู้สึกนี้ มันเรียกว่าอะไร
เราบอกเธอว่า ถ้างั้น จะลองคบกันดูได้รึเปล่า
เธอบอกว่า ขอเวลา

สามวันผ่านมา คำตอบของเธอ คือ ไม่ใช่ เธอไม่ได้ชอบเราแบบแฟน เธอบอกว่า มันเป็นไปไม่ได้ มันไม่มั่นคง เธอไม่ได้ชอบผู้หญิง เธอรู้สึกกับเราแค่เพื่อน และเธอยังอยากเป็นเพื่อนกับเราต่อไป...

อื้ม...เราเสียใจกับคำตอบ แต่ก็เผื่อใจไว้บ้างแล้ว เลยขอเวลาทำใจ เพราะเราคงเป็นเพื่อนกับเธอตอนนี้ไม่ได้ เราหายไปได้วันเดียว เธอก็ไลน์มาถาม ว่าเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อคืนนอนหลับใช่ไหม...เราจะหลับได้อย่างไร ร้องไห้ทั้งคืนเลย

สุดท้าย เราก็กลับมาคุยกันเช่นเดิม เราจากเธอไปไม่ได้ในตอนนี้(ยังทำใจไม่ได้) และเธอ ก็ไม่ยอมจากเราไปไหน ยังยืนยันว่าจะอยู่ที่เดิม

เราสองคนปล่อยให้เรื่องมันเลยตามเลย ยังคงกลับไปทำทุกๆอย่างเหมือนเคย วนลูปเดิมซ้ำๆ และกลับมาย้ำความเสียใจให้กัน ด้วยคำว่า เพื่อน

โอเค เพื่อนก็เพื่อน เราคงต้องทำใจจริงๆเสียที คงต้องค่อยๆห่างกันไป จนสุดท้าย เราสองคนอาจจะกลายเป็นแค่คนแปลกหน้ากันไปในวันหนึ่ง

เราเจ็บ และทรมาน ถ้าหากว่าเราสองคน ไม่เป็นผู้หญิงทั้งคู่ ถ้าหากฝ่ายใดฝ่ายนึงเป็นผู้ชาย เราอาจจะลงเอยกันไปแล้วก็ได้ (ประชดตัวเองไปเรื่อย)

แต่เราก็เข้าใจ ว่าสังคมรอบข้างที่เราเป็นอยู่กัน มันทำให้เราทำอะไรอย่างใจไม่ได้ ความเชื่อที่ว่า ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกัน มันมั่นคงมากกว่า มันแน่นอนมากกว่า สร้างครอบครัวได้ อันนี้เราไม่เถียง

แต่ถ้าหากมองในแง่ความรัก ความผิดหวังครั้งนี้ ได้สอนให้เรารู้จักความรักมากขึ้น ความรัก มันเกิดขึ้นได้กับทุกเพศทุกวัย ความรักเป็นเรื่องของความรู้สึกของคนสองคน ไม่ว่าจะเป็นเพศใด ถ้าหากมันเกิดขึ้นแล้ว มันก็คือ ความรักอยู่ดี

ไม่เป็นไร แม้เธอจะมองว่าความรักของเรา มันเป็นไปไม่ได้ แต่สิ่งที่ได้เป็นไปแล้วนั้น คือเราได้รักเธอจริงๆ...

จบ.

ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดสุดท้าย