สวัสดีเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้นะคะ เหตุผลที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ก็เพื่อจะแบ่งปันเรื่องราวดีๆ ของคนดีๆ มีน้ำใจ ที่ยังมีอีกเยอะในสังคมไทย เพียงแต่เรามองข้ามเขาไปเท่านั้นเอง

                    จุดเริ่มต้นของเหตุการณ์นี้ เกิดขึ้นจากความไม่รอบคอบของ จขกท เอง โดยเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ได้ขับรถไปทำธุระแถวๆคลอง 15 และด้วยความที่เลือกซื้อของเพลิน บวกกับความคิด ณ จังหวะนั้นว่าน้ำมัน 2 ขีด มันพอแน่ๆ เออน่า เดี๋ยวก็เจอปั้ม โดยไม่ได้ฉุกคิดว่าเราไม่ได้คุ้นเคยกับสถานที่บริเวณนี้นะ ถ้าไม่เจอปั้มจะทำยังไง รู้ตัวอีกทีก็เจอไฟแจ้งเตือนที่หน้าปัดรถยนต์ ...และก็พบว่าน้ำมันเหลืออยู่แค่ขีดเดียวเท่านั้น !!

                    ในใจตอนนั้นคือ..ทำไงดีว่ะ เรียกได้ว่าแทบไม่มีสติ เพราะปกติเราจะไม่ปล่อยให้น้ำมันเหลือน้อยเท่านี้ ซึ่งก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน (ยังดีที่มีเพื่อนมาด้วย ไม่งั้นสติหลุดไปแล้ว) ในตอนนั้นระยะทางที่จะสามารถขับต่อไปได้คือประมาณ 10 กิโล เลยแบบ เอาว่ะ เริ่มจากค้นหาว่าปั้มอยู่ที่ไหนจาก app ที่ระบุว่าอีก 5 กิโลเจอปั้ม แล้วจากนั้นก็ขับตามไป และพบว่าปลายทางคือ ปั้มหยอดเหรียญ !! [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ในใจคือก็ด๊ายย โดยครั้งแรกใส่แบงค์ร้อยไป เงียบกริบ กินตังค์เฉย เริ่มกังวลหนักไปอีก แต่เพราะไม่มีทางเลือก เลยลองหยอดเหรียญดูอีกประมาณ 200 บาท เห้ยย มันไม่กินเงินแฮะ ดีใจได้แปบเดียวก็เจอว่าน้ำมันแทบไม่เพิ่มขึ้นเลย ใจแป้วทีนี้ สุดท้ายตัดสินใจไปต่อด้วยระยะทางที่เหมือนถูกต่อชีวิตอีก 13 กิโล!!
                    จากนั้นก็ขับไปหาปั้มต่อ ซึ่งยังไม่เข็ด ยังคงไว้ใจ app มือถือ เพราะไม่มีทางเลือกจริงๆ ซึ่ง app ของเพื่อนกับ กามินที่ใช้บอกจุดหมายเดียวกัน คืออีก 9 กิโลจากนี้ สุดท้ายพอไปถึง... ไม่มีปั้ม และหน้าปัดตอนนั้นแสดง 0 km รู้เลยว่าหน้าเริ่มซีด และทางข้างหน้าที่มีให้เลือกคือชิดขวาเพื่อยูเทิร์น และชิดซ้ายเพื่อขึ้นมอเตอร์เวย์ ทางเข้า ธัญบุรี-บางนา สุดท้ายเลือกไปทางซ้าย และเจอกับร้านอาหารที่มีลักษณะเป็นเพิงร้านนึง เราตัดสินใจจอด เพราะไม่มีทางไปได้ไกลกว่านี้แล้วแน่ๆ

                     พอดับเครื่องเสร็จ ก็เข้าไปขอความช่วยเหลือคนในร้านทันที เจอน้าตัวเล็กๆคนนึง ดูท่าทางใจดี เราเริ่มถามไปว่าปั้มใกล้สุดแถวนี้มีมั้ยคะ ซึ่งเขาตอบกลับมาว่าไม่มี บอกเลยเครียดหนักมาก เลยเลือกโบก Taxi เพื่อที่จะให้เขาพาไปซื้อน้ำมันและวนกลับมา สักพักก็มีพี่ Taxi จอดให้ เขาก็ลังเลใจว่าจะไปดีรึเปล่า เพราะต้องวนกลับไปมาพอสมควร จังหวะนั้นเอง น้าคนเดิมก็บอกว่า เดี๋ยวให้น้องที่ร้านไปซื้อน้ำมันให้ คือเราดีใจสุดๆ เหมือนเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ อะไรเทือกนั้น (แว๊บแรกเขาคงคิดว่าเราเป็นมิจฉาชีพ แต่ลักษณะเรากับเพื่อนน่าจะทำอะไรใครไม่ได้ เลยอาสาเข้ามาช่วย 555)

                     หลังจากที่นั่งมอไซค์ไปซื้อน้ำมันกับน้องที่ปั้ม (คือนั่งไปช่วยอะไรไม่ได้ด้วยนะ เห้อ ชีวิต) เจ้าของร้านและญาติๆอีก 2-3 คนก็เข้ามาช่วย และเมื่อช่วยเสร็จแล้วเราก็ให้เงินจำนวนหนึ่งเพื่อเป็นการตอบแทนความมีน้ำใจ แต่เขาไม่ยอมรับไว้ บอกว่าเต็มใจช่วย ไม่ได้หวังอะไรจากเรา ก็ตื้ออยู่นานมากๆ กว่าคนในร้านจะรับไว้ อารมณ์ตอนนั้นคือยังไงก็ต้องให้เขารับไว้ให้ได้ เรารู้สึกขอบคุณเขามากๆ ถ้าเราไม่เจอกับตัวจะไม่มีวันรู้สึกแบบนี้ได้เลยจริงๆ ความรู้สึกของการได้รับความช่วยเหลือจากคนที่ไม่รู้จัก มันมีค่ามาก

                     รูปบริเวณร้าน

- บริเวณหน้าร้าน แอบเห็นป้านิดนึง -

- ร้านอยู่บริเวณทางเข้าถนนกาญจนาภิเษกด้านตะวันออก ธัญบุรี-บางนา จากรูปร้านจะอยู่ด้านซ้ายมือของรถ -

- เมื่อหันหน้าไปยังทิศตรงกันข้ามกับทางเข้าถนน ร้านจะอยู่บริเวณขวามือค่ะ -
                    
                     สุดท้ายนี้ แค่อยากจะบอกว่า คนดีๆ มีน้ำใจในสังคมยังมีอีกเยอะ ความรวย ความจน ไม่ใช่เครื่องมือวัดความดี ใครผ่านไปแถวนั้น ช่วยแวะอุดหนุนกันได้นะคะ สำหรับเรายังไงก็คงต้องหาโอกาสไปให้ได้อีกสักครั้ง ขอบคุณเพื่อนร่วมเดินทางของเราทั้งสองที่ช่วยดึงสติอยู่ตลอดเวลา และขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้ค่ะ อ้อ อีกเรื่องที่อยากฝากคือ ไม่ว่าจะเดินทางไปที่ไหนก็ตาม หมั่นเช็คสภาพรถ และปริมาณน้ำมันอยู่เสมอนะคะ ไม่ประมาทดีที่สุดค่ะ