เริ่มจากเราเป็นพนักงานบริษัท  สังคมออฟฟิศก็เหมือนทุกๆที่ ที่ทุกคนทราบกัน  แต่เรารู้สึกว่าเราเอาใจตัวเองไปไว้ที่ตัวบุคคลหัวหน้า เพื่อนร่วมงานจนไม่มีความสุข  เช่น หัวหน้าคุยกับเพื่อนเรา หรือปรึกษาอะไรกับเพื่อนเรามากกว่าเรา เราจะรู้สึกว่าหัวหน้ารักลูกน้องไม่เท่ากัน  เราจะแอบน้อยใจ และเงียบทำไม่สนใจทั้งหัวหน้าและเพื่อนในฝ่าย  เรารู้สึกว่า ทำไมหัวหน้าเรามีไรก็ให้เพื่อนเรา ปรึกษาเพื่อนเรามากกว่าเรา  ส่วนเพื่อนร่วมงานหมายถึงในกลุ่มที่ไปกินข้าวคุยกัน  เราจะมีกลุ่มแยกเหมือนสังคมออฟฟิศปกติ  เราจะมีกลุ่มไลน์เฉพาะกลุ่มเรา  แต่เวลาเห็นน้องบางคนในกลุ่มแอบไปคุยไลน์แยกเฉพาะบุคคลเราจะรู้สึกว่า อ้าวทำไมมีนอกรอบกัน คุยไรกันหรอ  แล้วบางทีจะไปไหนกันเรารู้ทีหลังเพื่อน เราจะรู้สึกว่าอ้าวทำไมเค้าชวนกันก่อนจะบอกเรา (แต่เค้าก็ชวนแหละ แต่แค่ชวนเรา บอกเราคนสุดท้าย)แล้วยิ่งเวลาเห็นเพื่อนคนไหนให้ความสำคัญคนอื่นมากกว่าเรา เราจะอิจฉาและเก็บเอามานอยส์กับชีวิตทำไมเพื่อนไม่สนใจเรา ทำไมเพื่อนรักคนอื่นมากกว่าเรา  เรารู้ตัวคะว่าเราโหยหาเรียกร้องจนจิตตกไปเอง บางครั้งมากเกินไป ไปอยู่ที่ไหน มีเพื่อนที่ไหนเราก็รู้สึกแบบนี้ ยิ่งถ้าวันไหนไลน์เข้ากลุ่มแล้วไม่ตอบเรา หรือไม่สนใจเรา เรานี้งอนแบบไม่คุยด้วยทำตัวแยกออกเลย  เพื่อนๆช่วยแนะนำวิธีรักษาอาการนี้ทีคะ  อย่าด่าเลยคะ ถึงแม้อ่านแล้วจะน่าด่าก็ตาม  เราก็แคร์รักคนอื่น แคร์คนอื่นจนเว่อร์เกินไปจริงๆ