เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนมาได้ประมาณ2ปี2เดือน
แต่ช่วงประมาณ1ปี6เดือน เราสอบติดมหาลัย ไปเรียนที่ต่างจังหวัด
เราไม่ค่อยได้เจอกัน เขาก็ไม่มาหาเรา รอแค่เรากลับบ้านแล้วค่อยเจอกัน
เราเคยคิดว่า ต่อให้เราเรียนมหาลัย เราก็จะไม่มีใครจะรักเขาคนเดียว
แต่แล้วความจริงก็ไม่เหมือนความฝัน ระยะมันพิสูจน์ใจคน
หลายครั้งที่เราต้องอยู่คนเดียว เราคิดถึงแฟนเรามาก เราอยากให้แฟนเรามาหา แต่แฟนเราก็ไม่ยอม มาเจอ ซึ่งเขาก็มีเหตุผลของเขา
เราเลยเริ่มที่จะทำกิจกรรมของมหาลัยหนักขึ้น ทำทุกกิจกรรม เพื่อไม่ให้มีเวลาว่าง ไม่ให้คิดถึงเขา
และทุกครั้งที่เราทำกิจกรรม ก็จะมีช่วงที่เราลำบาก ไม่สบาย แต่เราก็ไม่ตัวคนเดียว มีคนที่คอยดูแลเรา หลายครั้ง เราอยากเปิดใจให้กับเขา แต่เรามีแฟนแล้ว เราทำไม่ได้
อีกหนึ่งความคิดที่แว๊บเข้ามาในหัวอยุ่บ่อยครั้ง #เราอยากเลิกกับแฟนเรา เราอยากเริ่มต้นใหม่ อยากเปิดใจรับใครใหม่ๆเข้ามาจริงๆจังๆซักที
เทอมแรกของชีวิตมหาลัย เราทะเลาะกับแฟนทุกวันตลอด3เดือน เราเหนื่อยมาก จนเราตัดสินใจเลิก แต่พอเรากลับบ้าน เราไปเจอเขา ก็ดีกันอัตโนมัติ จากที่เลิกกันมาตลอด3เดือน พอเรากลับมามอ  มันก็เป็นระยะทาง เทอม2เราทำกิจกรรมดึกยันเช้า  เราไม่มีเวลาพูด ไม่มีเวลาคุย  
    เราอยากเลิกกับแฟนเราค่ะ อยากปล่อยให้เขาไปเจอคนใหม่ที่ดี แต่ใจเรารักเขานะคะ แต่เราคบกับเขาไม่ได้ เราอยากเลิก
    และตอนนี้เรากำลังทำผิด เรารู้ตัว เรากำลังเปิดใจคุยกับใครอีกคน แต่สถานะเราไม่ได้โสด  แต่เราก็ไม่ได้คุยกับแฟนมาเกือบ2เดือนแล้ว มีบางครั้งที่เขาทักมา แต่ก็ได้อ่านแค่ข้อความ.... ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ เรารู้ว่ามันผิด เราจึฃอยากเลิกกับแฟนเรา เพราะไม่อยากรู้สึกผิดไปมากกว่านี้