สวัสดี เราขอแนะนำตัวนิดหนึ่ง เราชื่อ Sandy คือเราก็เป็นทุกข์อยู่เรื่องหนึ่ง ตอนสมัยเด็กๆนั้นไม่รู้ว่าทุกคนเคยโดนกันมาก่อนไหมนะ
เราโดนเพื่อนรังแก แกล้ง ล้อ และ รังเกลียด ซึ่งตอนนั้นเราเองก็เจ็บปวดมาก ไม่มีเพื่อนคบ เดินไปใกล้ทุกคนก็พากันเดินหนีเพราะรังเกลียดเรา จนมันทำมันให้เราต้องปิดกั้นตัวเองจากคนอื่น แต่พอเราขึ้นม.4 เราก็ย้าย ร.ร. เพราะเราเหงาเราเจ็บปวดมากเรารู้สึกอยากจะลืมมันอยากมีเพื่อนๆเหมือนเด็กปกติธรรมดาเขามีกัน ตอนช่วงปี 1 มันก็ดีอยู่เหมือนจะลืมเรื่อง ร.ร. เก่าได้เริ่มมีเพื่อนๆแต่แล้วเมื่อเปิดภาคเรียนใหม่เราขึ้นปี 2 ก็มีรุ่นน้องที่ ร.ร. เก่าของเราเข้ามาเรียนเราหลบหน้าเดินหนีและทำเป็นไม่มอง แต่แล้วเขาก็เดินเข้ามาทัก เข้ามาพูดคุยมาทำเหมือนเป็นเพื่อนกับเราเที่ยวบอกเพื่อนเราว่าเราสนิทกันตั้งแต่ ร.ร.เก่า ทั้งๆที่เขาก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ร่วมกันรังแก และ แกล้งเรา สารพัด เราอยากลืมความทรงจำที่เจ็บปวดนั้นไม่อยากนึกถึงมันอีก เราควรทำไงยังดีงั้น เราไม่อยากปิดกั้นตัวเองจากคนอื่นอีกแล้วแต่พอนึกถึงเรื่องที่ ร.ร.เก่าได้ขึ้นมาเราก็มักจะทำตัวไม่ดีใส่เพื่อนๆของตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจทุกทีเลย
ความเจ็บปวดที่ยังลืมไม่ลง
เราโดนเพื่อนรังแก แกล้ง ล้อ และ รังเกลียด ซึ่งตอนนั้นเราเองก็เจ็บปวดมาก ไม่มีเพื่อนคบ เดินไปใกล้ทุกคนก็พากันเดินหนีเพราะรังเกลียดเรา จนมันทำมันให้เราต้องปิดกั้นตัวเองจากคนอื่น แต่พอเราขึ้นม.4 เราก็ย้าย ร.ร. เพราะเราเหงาเราเจ็บปวดมากเรารู้สึกอยากจะลืมมันอยากมีเพื่อนๆเหมือนเด็กปกติธรรมดาเขามีกัน ตอนช่วงปี 1 มันก็ดีอยู่เหมือนจะลืมเรื่อง ร.ร. เก่าได้เริ่มมีเพื่อนๆแต่แล้วเมื่อเปิดภาคเรียนใหม่เราขึ้นปี 2 ก็มีรุ่นน้องที่ ร.ร. เก่าของเราเข้ามาเรียนเราหลบหน้าเดินหนีและทำเป็นไม่มอง แต่แล้วเขาก็เดินเข้ามาทัก เข้ามาพูดคุยมาทำเหมือนเป็นเพื่อนกับเราเที่ยวบอกเพื่อนเราว่าเราสนิทกันตั้งแต่ ร.ร.เก่า ทั้งๆที่เขาก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ร่วมกันรังแก และ แกล้งเรา สารพัด เราอยากลืมความทรงจำที่เจ็บปวดนั้นไม่อยากนึกถึงมันอีก เราควรทำไงยังดีงั้น เราไม่อยากปิดกั้นตัวเองจากคนอื่นอีกแล้วแต่พอนึกถึงเรื่องที่ ร.ร.เก่าได้ขึ้นมาเราก็มักจะทำตัวไม่ดีใส่เพื่อนๆของตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจทุกทีเลย