สวัสดีค่ะเราอายุ 17 ปี เรียนอยู่กศน. เราเรียนอยู่กศน.ไม่ได้หมายความว่าเรานิสัยไม่ดีถูกไล่ออกนะคะ แต่เรามีปัญหาค่ะจึงจำเป็นต้องออกมาเรียนกศน.

ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนว่าก่อนที่เราจะมาเรียนกศน.เราเรียนม.ต้นอยู่สายวิทย์-คณิตมาก่อน เกรดเฉลี่ย3.65 พอมาม.ปลายเราเรียนได้แค่เทอมเดียวต้องลาออกเพราะเรารู้ตัวว่าเป็นโรคซึมเศร้าไม่สามารถไปโรงเรียนได้จึงต้องลาออกมา เราจึงตัดสินใจมาเรียนกศน.ด้วยความตั้งใจของเราเอง เราค้นหาข้อมูลทุกอย่างค่ะว่ากศน.เรียนจบแล้วเข้ามหาลัยและคณะไหนได้บ้าง เราก็ไปอ่านมาหมดค่ะมีทั้งคนเข้าคณะแพทย์ได้ เข้าวิศวะได้เก่งๆก็มีค่ะ แต่พอญาติๆรู้ว่าเราไปเรียนกศน.ก็พูดกับแม่เราอย่างโน้นอย่างนี้ ว่า "เรียนๆไปให้จบๆเถอะเอาให้มันเอาตัวรอดไปวันๆได้ก็พอ" เราได้ยินค่ะ แต่เราไม่ได้สนใจค่ะเพราะมันตัวเราถ้าเราได้ดีเค้าก็เสียหน้าไปเอง แต่ที่ทำให้เสียใจนี่แหละค่ะ คือ "แม่" เราถามแม่ว่าถ้าเราจะสอบกสพท.แม่โอเคมั้ย แม่ตอบทันทีที่พูจบเลยค่ะว่า ฝันสูงไปนะเรียนกศน.จะเอาอะไรไปสู้คนอื่นเค้า อย่าฝันสูงเลย เราไม่ได้ถามแค่ครั้งเดียวนะคะ เราเคยถามบ่อยมากแต่ได้คำตอบมาแบบนี้ทุกครั้ง "เราอยากถามทุกคนค่ะว่าเรียนกศน.แล้วสอบหมอไม่ได้เหรอคะ?" ทำไมแม่เชื่อญาติที่ไม่ใช่ญาติสนิทเจอกันแค่ปีละครั้งมากกว่าลูกที่เจอกันทุกวันเลย

ใครที่สามารถติวให้เราได้ช่วยหน่อยนะคะ เราอยากทำตามความฝันที่เราตั้งใจไว้มากค่ะ