สวัสดีค่ะ นี้เป็นกระทู้แรกของเราในคลับนี้
ขออนุญาต ตั้งเป็นกระทู้สนทนานะคะ เนื่องจากเราอยากแชร์ประสบการณ์ของเราและ อยากฟังความเห็นท่านอื่นๆบ้าง

เรายังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ และเพิ่งเลิกกับแฟนชาวต่างชาติมาค่ะ
เรากับแฟนอายุไล่เลี่ยกัน ตอนนี้เค้าไปเรียนต่อประเทศในแถบเอเชีย 2ปีค่ะ และคงไม่กลับมาประเทศไทยอีกในเวลาอันใกล้

ตอนแรกเราทำใจไปส่วนหนึ่ง ตัวเค้าเองก็พูดเรื่องนี้ตลอด แต่เราไม่เคยเข้าใจเหตุผลของเค้าค่ะเพราะเค้าไม่เคยบอกตรงๆ
แต่พอเห็นเค้าร้องไห้ตอนเค้ารู้ว่าต้องขึ้นเครื่อง(คือเราคงไม่ได้ใช่เวลาร่วมกันอีกต่อไปแล้ว)
มันก็ทำใจไม่ได้ขึ้นมาเฉยๆ -แอบหวังนิดนึงว่าเค้าจะรอเรา (เรามีแผนอยากไปเรียนประเทศบ้านเกิดเค้าในอนาคต)

เค้าบอกเราว่าเค้าไม่อยากให้เราหวัง หรือว่ารอ เค้าอยากให้เราใช้ชีวิตของตัวเองและ มีประสบการณ์ร่วมกับคนอื่นๆ
ซึ่งนั่นอาจจะหมายถึงการที่เราทั้งคู่เจอคนใหม่ และมันก็จะเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำกว่าที่เราเคยมีร่วมกันก็ได้
และ ถึงเค้าจะเสียใจที่ต้องให้เรา move on แต่จะดีกับเรามากกว่า เพราะระยะ เวลา2-3ปี ที่เราถามให้เค้ารอ มันนานเกินไป
รวมทั้งตัวเค้าเองก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไปในอนาคต แต่เค้ายังอยากติดต่อกับเราอยู่เรื่อยๆ

จนถึงตอนนี้เราเข้าใจค่ะ และเรายังพูดคุยกันตลอด  โดยที่ไม่คาดหวังอะไรมากมายคะ(เราใช้ชีวิตของเรา เค้าก็ใช้ชีวิตของเค้า)
เพราะเราทั้งคู่ยังอยากคุยกัน เราเลยคิดว่าเราก็คุยกันไปอย่างนี้ และถ้าวันใดวันหนึ่ง เราทั้งคู่อาจจะสนใจคนอื่นขึ้นมา ถึงวันนั่นเราจะสามารถ move on กันได้อย่างแท้จริง และเราก็ยังคงเป็นเพื่อนกันได้อยู่แค่รู้สึกน้อยลง แต่ก็ยากหน่อยคะ บางทีเราก็ยังห่วงเค้ามากๆ(เพราะเพิ่งเลิกกัน)
และตัวเค้าบอกว่าเค้ายุ่งมากๆ ยังไม่มีเวลามาใส่ใจเรื่องนี้คะ

ท่านอื่นเป็นอย่างไรกันบ้างคะ ยังเป็นเพื่อนกันได้ดีจริงๆรึเปล่า? หรือมีใครเป็นแบบกรณีเราบ้าง