สวัสดีค่ะ อันนี้เป็นกระทู้ระบายนะคะ คือ มันเครียดไม่รู้จะพูดยังไง เป็นความรู้สึกที่เขียนลำบากมาก
คือจขกท.ไม่รู้จะเล่าให้ใครในครอบครัวฟังดี เราไม่อยากทะเลาะอะไรกับแม่เพราะรู้ว่ามันบาปกรรม
คือเจ้าของกระทู้กำลังรู้สึกว่าตัวเองกำลังเสียอิสรภาพของตนเองในการดำเนินชีวิต เราไม่รู้ว่า ครอบครัวอื่นๆเค้าสอนกันยังไง แต่คือ จขกท. อายุ18 ปี กำลังจะ19  จขกท. มีความรู้สึกว่า สังคมรอบตัวจขกท. มีความอิสระในชีวิตมาก เพื่อนจขกท. อยากทำอะไรทำ อยากไปไหนก็ไป ใช้ชีวิตด้วยตัวเองได้ ดีมาก ซึ่งต่างกับจขกท. ทุกอย่าง  จขกท. ไม่เคยได้ไปไหนโดยไม่มีพ่อแม่ ไม่เคยเที่ยวกับเพื่อน มีแฟนไม่ได้ เพื่อนผช.ห้ามคบ ใช้ชีวิตแบบโดนกำหนดมาว่า ลูกต้องเปนแบบนี้นะ ห้ามเปลื่ยนแปลง เช่น ชีวิตนี้ห้ามมีแฟนทั้งชีวิต อยู่คนเดียวพอ  โดนเลี้ยงแบบ ห้ามทำนั้นทำนี้เอง เดี่ยวพ่อแม่ทำให้เอง เช่น ห้ามทำกับข้าวเอง ห้ามซักผ้าเอง เดี่ยวเราทำแล้วเป็นปันหาเดี่ยวแม่ทำเอง ซึ่งบ้างครั้งจขกท.ก็อยากทำอะไรเองบ้าง อยากโตเป็นผู้ใหญ่บ้าง เวลาอยู่ในสังคมต้องสุภาพเรียบร้อยเป็นกุลสตรี ซึ่งสังคมวัยรุ่นมันต่างจากสิ่งที่แม่คิด แม่ชอบคิดว่าวัยรุ่นมารร.เพื่อเรียนหนังสืออย่างเดียว ไม่มีสังคมที่เฮฮาปาร์ตี้กะเพื่อนฝูง คำสรรพนามเรียก เธอ คุณ ในสังคมวัยรุ่นสมัยนี้ก็รู้อยู่ว่าเป็นไง เรื่องคำพูดเรื่องการอยู่ในสังคม ที่จขกท.รู้สึกแย่มาๆคือ เพื่อนจขกท.มีแฟนแล้วพ่อแม่ไม่อยากให้ไปยุ่งกะเพื่อนคนนั้น ทั้งที่เพื่อนคนนั้นเป็นเพื่อนสนิท และดีกับเรามากๆ เค้ามองแง่ลบกะเพื่อนคนนั้นตลอด จขกท.เสียใจที่แม่มองเพื่อนแบบนั้น😭😭😭
จขกท.โดนปลูกฝั่งให้ กตัญญูต่อพ่อแม่และครอบครัว มันเลยทำให้ปัจจุบัน จขกท.ไม่มีความฝันว่า อยากทำอะไรในอนาคต จะเรียนมหาลัยไหน จะเรียนคณะอะไรก็ให้พ่อแม่เลือก ถ้าเลือกมาไม่ตรงใจพ่อแม่ก็จะเกิดการทะเลาะซึ่งจขกท.ไม่ชอบเลย จขกท.ผิดรึป่าว หรือ จขกท โดน แม่รังแก ทุกวันนี้เค้าทำเหมื่อนจขกท.อายุ9ขวบ

จขกท.ผิดรึป่าวที่อยากทำอะไรเองบ้าง อยากโตขึ้นบ้าง อยากให้เค้าเข้าใจเราบ้าง ไม่ใช่เอะอะ มาขีดเส้นชีวิตเราตลอดเวลา
จขกท.ควรทำยังไงให้เค้ารู้ว่าจขกท.โตพอที่จะใช้ชีวิตเองได้ ทำอะไรเองได้ โดยที่เค้าไม่ห้ามไม่บ่น จขกท.แค่อยากมีเพื่อนมีสังคมที่พ่อแม่ยอมรับ จขกท.ควรทำยังไง