สวัสดีครับ วันนี้มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับออทิสติกครับ คือเพื่อนของผมคนหนึ่งครับ เขาชื่อบอม เป็นคนจังหวัดสตูล ที่ผมมาเล่าเรื่องเพื่อนของผมก็เพราะเขา
เป็นบุคคลพิเศษครับ เป็นเพื่อนรักของผมตั้งแต่สมัยเรียน เพื่อนในแถวจังหวัดสตูลเรียกเขาว่า หลวง หรือ นายหัว ครับซึ่งแปลว่าลูกพี่ใหญ่ในภาษาใต้
เขาเป็นคนตลก เรียนหนังสือเก่ง ทำอะไรเหมือนคนปกติไปทุกอย่างครับ ติดแต่แค่เขาเป็นคนพิเศษละครับ เมื่อก่อนบอมนี่สมัยเรียนเขาก็มีปัญหาเรื่องการเข้าสังคมนะครับ พอตอนหลังที่เพื่อนของผมคนนี้โตขึ้น เขาก็สามารถอยู่ในสังคมได้ครับ ถ้าใครอยู่จังหวัดสตูลที่อยู่ในวงการออทิสติก ผมว่าทุกคนในจังหวัดต้องรู้จักบอม ตอนนี้บอมออกมาต่อสู้เรียกร้องเพื่อออทิสติกด้วยเหตุผลที่ว่าเพื่อนๆของเขามีลูกเป็นออทิสติก และเพื่อนเหล่านั้นเป็นคนที่ให้บอมมีโอกาสได้มีที่ยืนในสังคม นี่คือเหตุผลที่บอมต้องออกมาช่วยครับ ผมคนหนึ่งครับ มีลูกเป็นออทิสติก แต่ลูกของผมก็อาการไม่ดีนะครับ ชอบโวยวาย ทำร้ายข้าวของบ้างอะไรบ้าง บางทีไปพูดจาหยาบคายใส่ชาวบ้าน จนทำให้คนอื่นที่เห็นกล่าวหาลูกผมว่าบ้า ผมก็ท้ออยู่บ้างครับ แต่เวลาลูกของผมมีปัญหาผมจะนึกถึงบอมตลอดครับ นึกถึงเวลาที่เล่นด้วยกับบอม เออ บอมก็อยู่ในสังคมได้นิ ทำไมลูกเราจะอยู่ไม่ได้ ทุกวันนี้ผมก็ยังรักษาลูกอยู่ครับแต่สักวันเชื่อว่าลูกของผมอาการดีขึ้น

ต้องขอบคุณสวรรค์ที่ให้ผมมีลูกเป็นออทิสติกและเพื่อนที่เป็นออทิสติกครับ...................

                                                                                                         เชน