ได้รู้จักกันเพราะว่าเรียนที่เดียว แล้วเขาก็เป็นเพื่อนของเพื่อน มีโอกาสได้สนิทกัน จนได้คุยกัน ไปเที่ยว เค้ากับเราชอบไปทะเลมากทุกอาทิตย์ เราจะขับรถไปเดินเล่นที่ชายหาดทุกครั้งที่มีโอกาส เรามีความสุขมากที่ได้อยู่กับเค้า ทำทุกอย่างที่คนคุยกันเค้าทำ  เวลาผ่านไปได้7เดือน  สถานะก็ยังไม่ได้คบกัน ซึ่งเค้าไม่ชัดเจน อาจปากแข็งหรือไงอะไรก็ไม่รู้. แต่สิ่งที่เกิดคือทะะเลาะกันมากขึ้น ต่างฝ่ายต่างรับความเป็นตัวเองของอีกฝ่ายไม่ได้  เค้าเฟรนด์ลี่กับเพื่อนมากแล้วคือเค้าอยู่ในกลุ่มเพื่อนผู้หญิง  ใครคุยกับเขา เขาก็คุยก็เล่นด้วยหมด ไปกินข้าวด้วยกัน2คนบ้าง เดินเล่นในสวนที่มอด้วยกันบ้าง  ดูสนิทสนม. จนเราไม่โอเค เราบอกเค้าว่าเราไม่โอเค แต่เค้ากลับไม่ได้สนใจอะไร เค้าคิดว่าเค้าบริสุทธิ์ใจ ในทางกลับกัน อะไรที่เค้าไม่สบายใจ เราจะไม่ทำมันเลย ไม่ต้องรอให้เค้าบอกว่าไม่โอเค หรือต้องรู้สึกแย่กับเรื่องนี้มาก มันอาจดูเป็นเรื่องเล็กสำหรับหลายคน แต่มันเกิดขึ้นทุกวัน หลายเรื่องราวที่เราและเค้าต่างไม่เข้าใจกัน. ส่วนความรักเราเชื่อว่ามันเกิดขึ้นจริงๆ แต่มันคงมีให้อีกฝ่ายไม่เท่ากัน เราเคยขอหยุดความสัมพันธ์กับเค้ามาหลายครั้ง แต่เค้าเลือกที่จะยื้อไว้ทุกครั้ง ครั้งนี้ตัดสินใจเลิก  เราจึงใช้เหตุผลว่าเราอยากเลิกจริงๆ อยากกลับคบกลับแฟนเก่าอยากอยู่กับคนที่ชัดเจน ซึ่งช่วงนั้นแฟนเก่าเรากลับมาจริงๆ มันเลยทำให้เค้าเชื่อ บวกกับสถานะที่ยังไม่ได้คบของเรากับเค้า ตอนที่คุยกันเราคุยกันที่ร้านเหล้า เค้าโวยวายและโมโห และร้องไห้  เรารู้สึกว่าเค้าอาจรักเราจริงๆ แต่ตัดสินใจแล้วคือแล้วกัน. สุดท้ายคนที่รู้สึกกลับเป็นเรา หลังจากวันนั้นเค้าบล็อกทุกอย่าง แล้วเวลาที่สวนทางกันหรือบังเอิญ ใช่ค่ะ เรากลับกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน....