เพราะไม่เคยหว่านกล้า ปลูกข้าว
       จึงไม่รู้ความปวดร้าว ของชาวนา
       เพราะไม่เคยปลูกยางพารา
       จึงไม่รู้ว่าราคา ต่ำเท่าใด

          เพราะเขาบอยคอตยาม เลือกผู้แทน
       จึงไม่คิดหวงแหน ประชาธิปไตย
       เพราะเขาไม่ได้คิด เองอะไร
       เราจึงเคยซื้อไข่ ชั่งกิโล
      
       ………………………………..

       ท่านที่เคารพรักครับ  ความยากจนเป็นความผิดอย่างหนึ่ง มิหนำซ้ำยังเป็นความผิดมหันต์ เป็นความผิดขั้นฉกาจอุกฉกรรจ์
   ที่สำคัญปราชญ์หรือกวีท่านต่างๆ ในโลกนี้ ไม่เคยมีคำพูดเกี่ยวกับความจนที่ถูกต้องไว้บ้างเลย

   เช่นคำว่า รวยไม่ทน  จนไม่นาน  คำพูดนี้ของใครก็ไมทราบ ผู้น้อยรู้เพียงว่า พูดไม่ถูก เพราะเท่าที่พบเห็นนั้น
   คนรวยทนทานกับความรวย และคนจนก็คงทนมั่นคง กับความจน นานแสนนาน

      ท่านครับ อีกคำพูดหนึ่ง ที่ปราชญ์หรือกวีเอ่ยอ้างถึงคนรวยว่า คนรวยนั้น คาบช้อนเงิน ช้อนทองมาเกิด
   ผู้น้อยก็คิดย้อนแย้งว่า ก็แล้วคนจนเล่า ปราชญ์หรือกวีต่างๆ ทำไมไม่เขียนถึงบ้าง  ว่าคนจน คาบอะไรมาเกิดกันเล่า ?

   ท่านที่เคารพครับ ที่ข้าพเจ้าเขียนนี้ ก็ด้วยตระหนักว่ามนุษย์เกิดมาเพื่อ พบแล้วพลัดพราก

   การจากกัน มีสองประเภท คือ   ไม่จากเป็น ก็จากตาย

   ความทรงจำที่มีต่อเพื่อน ต่อผู้แทน ต่อลูกหนี้ ต่อเจ้าหนี้  ที่ผ่านกาลเวลาหมักบ่ม จนออกดอก ออกผล เป็นดอกรัก ดอกเบี้ย
   ไม่ว่าจะจดจำ รอยยิ้ม ไปจนถึงจดจำ รอยย่น  รอยเหยียด  รอยหยาม  หรือ รอยยืม
   เราทุกคนต่างก็มีความทรงจำที่หนักแน่นต่อกันทั้งนั้น

   ท่านครับ และเมื่อการได้พบมิตรสหายเก่าแก่ ดื่มสุราสักเมา กินข้าวสักมื้อ  ก็ขอร้องว่า ห้ามคุยกันเรื่อง การเมือง และเรื่อง ศาสนานะครับ

.......................................................................


  อาร์ต โฟล์คสวาเกน