สวัสดีค่ะ ชาวพันทิป กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ
ผิดพลาดประการใดก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
เริ่มเรื่องเลยนะคะคือตอนนี้เรามีครอบครัว มีเราแฟนเราและพึ่งจะย้ายมาอยู่กับพ่อแม่แฟนได้ปีกว่าๆ
ปัญหาของเราคือตั้งแต่ 1.ย้ายมาอยู่กับพ่อแม่แฟนเรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขเลยมันอึดอัด
เพราะว่าอย่างที่บอกไปเรามีลูก แล้วเราเลี้ยงลูกเรามาเองตั้งแต่เกิดเราเลี้ยงในแบบของเรา
แต่พอมาอยู่ที่นี่เราเหมือนขาดอิสระในการเลี้ยงลูกการทำกิจกรรมต่างๆกับลูก เช่น เราเอาสีมาระบายกับลูก
ต้องมีเสียงมาละเอามาให้ลูกเล่นได้ยังไงเดี๋ยวก็เลอะเทอะเปรอะบ้าน นี่ชั้นมีประสบการณ์มาแล้ว
และอื่นๆอีกมากมายไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามพอบอก อธิบาย ก็โดนว่าอีกชั้นเลี้ยงลูกมาก่อนอาบน้ำร้อนมาก่อน
ทำไมไม่เชื่อ ฯลฯ กลายเป็นมีปากเสียงอะไรไม่ได้ไม่พอใจก็พูดไม่ได้ พูดไปก็ทะเลาะ
2. การดูแลแฟนตอนนี้เราไม่ได้ทำงานเลี้ยงลูกอยู่บ้านทำงานบ้านทุกอย่าง ซักผ้ารีดผ้าล้างจานกรอกน้ำกงาดบ้านถูบ้านล้างห้องน้ำ หุงข้าว
ทำทุกอย่างจริงๆ รวมถึงเลี้ยงลูกด้วย อยู่กับพ่อแม่แฟนก็จริง แต่เราเลี้ยงเองสะส่วนใหญ่ฝากเฉพาะตอนทำงานบ้าน
ที่มันมีปัญหาคือเราเหนื่อยมากกับงานบ้านและการเลี้ยงลูก แต่แฟนเราไม่เข้าใจ เค้าเข้าใจแค่ว่าเค้าไปทำงานกลับมาเค้าเหนื่อยเค้าต้องได้พัก
เราคุยกับแฟนหลายครั้งมาก ว่าเราก็เหนื่อยนะบางทีอะอยากให้ช่วยงานบ้านนิดๆหน่อยอะหรือแค่ถามว่าเราเป็นไงโอเคมั้ยแต่นี่คือความรู้สึก
เหมือนตัวเองเป็นคนใช้ ที่ไม่ได้รับความรักความเอาใจใส่ กลับบ้านมาพักก็อยู่กับหน้าคอมเวลากลับมาอะไรเล็กๆน้อยๆก็ทำเองไม่ได้ต้องใช้ เช่น ทำมาม่า
หรือทำน้ำดื่ม เวลาปวดเมื่อยให้เรานวด เรานวดให้ ทั้งๆที่ตัวเองร่างแทบแหลกใจแต่ละวัน แต่เวลาเราขอให้เค้านวดให้เราบ้างเราจะได้ยินคำว่า นี่ฉันทำงาน
มาทั้งวันปวดเมื่อยไปหมดยังจะให้เค้านวดให้อีกหรอให้พักบ้างสิ ..แล้วเราอะเราก็อยากพักนะแต่ไม่เคยได้พักเลย ตั้งแต่เช้ายันดึกสาละวนอยู่กับการเลี้ยงลูก
ทำงานบ้าน ตั้งแต่มาอยู่นี่ความสำคัญเราน้อยลงจริงๆ เหมือนตัวอะไรสักอย่าง แม่บ้านอย่างเราไม่ได้ทำงานหาเงินเข้าบ้านไม่มีสิทธิเหยื่อย.. บางทีเราก็ท้อนะจริงๆอยากจะกลับไปอยู่บ้านตัวเองให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ทำไม่ได้...ที่ยังทำงานไม่ได้เพราะลูกเรายังกินนมเราอยู่และติดเต้ามากกก
มาแชร์กันค่ะแต่ละครอบครัวเป็นยังไงบ้าง มีวิธีจัดการกับปัญหายังไง กระทู้นี้ขอนะบายนะคะ
ปล.พ่อแฟนทำงานแม่แฟนอยู่บ้าน งานบ้านแม่แฟนก็ทำค่ะในส่วนซักผ้ารีดผ้าของตัวเอง และกวาดถูบ้านนานๆครั้งแต่กับข้าวแม่แฟนเป็นคนทำค่ะที่เหลือกลักๆเราทำ
ปล.2 จริงๆพ่อแม่แฟนก็ดีนะคะแต่ติดตรงที่เค้าเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ทั้งคู่เราพูดอะไรไม่ค่อยได้ และแม่แฟนรักลูกมากค่ะเราต้องปรนนิบัติลูกเค้าอย่างดี เคยมีครั้งหนึ่งที่เราเหนื่อยมากๆแล้วแบบกำลังจะพักแฟนกลับจากทำงานพอดีแฟนใช้ให้ไปทำมาม่าให้กินแต่เราเหนื่อยอะแค่มาม่าเธอทำเองได้มั้ย พึ่งจะได้พักเอง แม่แฟนเราก็พูดขึ้นว่าก็ไปหาให้..กินสิเค้ากับมาเหนื่อยๆ เราก็พูดไรไม่ได้ก็ต้องลุกไปทำ และเราก็เผลอพูดกับแฟนไปว่าเป็นเธอนี่ดีเนอะ แม่แฟนเราสวนเลย เป็นเมียภาษาอะไรไม่ค่อยอยากจะหาอะไรให้ผัวกิน...และอีกยิบย่อย มันอึดอัด เมื่อก่อนเราเคยมีความสุขกว่านี้นะเห้อออ....
เหนื่อยจังค่ะ.....
ผิดพลาดประการใดก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
เริ่มเรื่องเลยนะคะคือตอนนี้เรามีครอบครัว มีเราแฟนเราและพึ่งจะย้ายมาอยู่กับพ่อแม่แฟนได้ปีกว่าๆ
ปัญหาของเราคือตั้งแต่ 1.ย้ายมาอยู่กับพ่อแม่แฟนเรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขเลยมันอึดอัด
เพราะว่าอย่างที่บอกไปเรามีลูก แล้วเราเลี้ยงลูกเรามาเองตั้งแต่เกิดเราเลี้ยงในแบบของเรา
แต่พอมาอยู่ที่นี่เราเหมือนขาดอิสระในการเลี้ยงลูกการทำกิจกรรมต่างๆกับลูก เช่น เราเอาสีมาระบายกับลูก
ต้องมีเสียงมาละเอามาให้ลูกเล่นได้ยังไงเดี๋ยวก็เลอะเทอะเปรอะบ้าน นี่ชั้นมีประสบการณ์มาแล้ว
และอื่นๆอีกมากมายไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามพอบอก อธิบาย ก็โดนว่าอีกชั้นเลี้ยงลูกมาก่อนอาบน้ำร้อนมาก่อน
ทำไมไม่เชื่อ ฯลฯ กลายเป็นมีปากเสียงอะไรไม่ได้ไม่พอใจก็พูดไม่ได้ พูดไปก็ทะเลาะ
2. การดูแลแฟนตอนนี้เราไม่ได้ทำงานเลี้ยงลูกอยู่บ้านทำงานบ้านทุกอย่าง ซักผ้ารีดผ้าล้างจานกรอกน้ำกงาดบ้านถูบ้านล้างห้องน้ำ หุงข้าว
ทำทุกอย่างจริงๆ รวมถึงเลี้ยงลูกด้วย อยู่กับพ่อแม่แฟนก็จริง แต่เราเลี้ยงเองสะส่วนใหญ่ฝากเฉพาะตอนทำงานบ้าน
ที่มันมีปัญหาคือเราเหนื่อยมากกับงานบ้านและการเลี้ยงลูก แต่แฟนเราไม่เข้าใจ เค้าเข้าใจแค่ว่าเค้าไปทำงานกลับมาเค้าเหนื่อยเค้าต้องได้พัก
เราคุยกับแฟนหลายครั้งมาก ว่าเราก็เหนื่อยนะบางทีอะอยากให้ช่วยงานบ้านนิดๆหน่อยอะหรือแค่ถามว่าเราเป็นไงโอเคมั้ยแต่นี่คือความรู้สึก
เหมือนตัวเองเป็นคนใช้ ที่ไม่ได้รับความรักความเอาใจใส่ กลับบ้านมาพักก็อยู่กับหน้าคอมเวลากลับมาอะไรเล็กๆน้อยๆก็ทำเองไม่ได้ต้องใช้ เช่น ทำมาม่า
หรือทำน้ำดื่ม เวลาปวดเมื่อยให้เรานวด เรานวดให้ ทั้งๆที่ตัวเองร่างแทบแหลกใจแต่ละวัน แต่เวลาเราขอให้เค้านวดให้เราบ้างเราจะได้ยินคำว่า นี่ฉันทำงาน
มาทั้งวันปวดเมื่อยไปหมดยังจะให้เค้านวดให้อีกหรอให้พักบ้างสิ ..แล้วเราอะเราก็อยากพักนะแต่ไม่เคยได้พักเลย ตั้งแต่เช้ายันดึกสาละวนอยู่กับการเลี้ยงลูก
ทำงานบ้าน ตั้งแต่มาอยู่นี่ความสำคัญเราน้อยลงจริงๆ เหมือนตัวอะไรสักอย่าง แม่บ้านอย่างเราไม่ได้ทำงานหาเงินเข้าบ้านไม่มีสิทธิเหยื่อย.. บางทีเราก็ท้อนะจริงๆอยากจะกลับไปอยู่บ้านตัวเองให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ทำไม่ได้...ที่ยังทำงานไม่ได้เพราะลูกเรายังกินนมเราอยู่และติดเต้ามากกก
มาแชร์กันค่ะแต่ละครอบครัวเป็นยังไงบ้าง มีวิธีจัดการกับปัญหายังไง กระทู้นี้ขอนะบายนะคะ
ปล.พ่อแฟนทำงานแม่แฟนอยู่บ้าน งานบ้านแม่แฟนก็ทำค่ะในส่วนซักผ้ารีดผ้าของตัวเอง และกวาดถูบ้านนานๆครั้งแต่กับข้าวแม่แฟนเป็นคนทำค่ะที่เหลือกลักๆเราทำ
ปล.2 จริงๆพ่อแม่แฟนก็ดีนะคะแต่ติดตรงที่เค้าเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ทั้งคู่เราพูดอะไรไม่ค่อยได้ และแม่แฟนรักลูกมากค่ะเราต้องปรนนิบัติลูกเค้าอย่างดี เคยมีครั้งหนึ่งที่เราเหนื่อยมากๆแล้วแบบกำลังจะพักแฟนกลับจากทำงานพอดีแฟนใช้ให้ไปทำมาม่าให้กินแต่เราเหนื่อยอะแค่มาม่าเธอทำเองได้มั้ย พึ่งจะได้พักเอง แม่แฟนเราก็พูดขึ้นว่าก็ไปหาให้..กินสิเค้ากับมาเหนื่อยๆ เราก็พูดไรไม่ได้ก็ต้องลุกไปทำ และเราก็เผลอพูดกับแฟนไปว่าเป็นเธอนี่ดีเนอะ แม่แฟนเราสวนเลย เป็นเมียภาษาอะไรไม่ค่อยอยากจะหาอะไรให้ผัวกิน...และอีกยิบย่อย มันอึดอัด เมื่อก่อนเราเคยมีความสุขกว่านี้นะเห้อออ....